RRFFF, dag 3.

We hebben gisteren alweer 2 prachtige films gezien op het Rarorreel Fantastic Filmfestival. Alle info over dit fantastisch festival, druk op de link.

Ik was eerst niet zeker van Corridor, een Zweedse film van Johan Storm en Johan Lundborg. Mijn Zweeds is niet al te best meer (hum-hum) dus kon ik moeilijk inschatten of de Engelse ondertitels genoeg zouden zijn.  Ook werd de film omschreven als een mysterie/thriller. Wat moest ik me daar bij voorstellen ? Kunnen die Zweden ook niet raar uit de hoek komen ? Gelukkig heb ik een leuk praatje gehad met een van de regisseurs op zaterdagavond. Hij stelde me gerust dat ik niet al teveel zou schrikken, dat het zeker geen goor-, horror-  of slasherfilm was maar eerder een stevige thriller. Op zijn aanraden hebben we toch besloten om de film te gaan bekijken. We zijn niet teleurgesteld geweest : het was zeker de moeite ! Zonder die babbel hadden we een goede film gemist. Ja, een mens moet keuzes maken in het leven, hé.

Het gaat over een student geneeskunde die met niemand contact zoek. Zijn wereldje wordt verstoord door zijn bovenbuurvrouw. Zo krijgt hij te maken met haar jaloerse vriend, een rol uitstekend gespeeld door Peter Stormare, die de nonkel is van de regisseur Johan Storm. Ja, zo kan je natuurlijk rekenen op een schitterende performance van een gekende acteur, hé. Maar de film zat goed ineen en we werden vaak op het verkeerde been gezet. Die vriendelijk mannen hebben het goed gedaan.

De Q&A achteraf met de 2 regisseurs hebben we moeten inkorten omdat we al te laat waren voor de volgende film. We hebben nog juist kunnen meepikken dat de 2 mannen elkaar hebben ontmoet in de filmschool en hebben samen gewerkt aan elkaars studentenfilms. Corridor is geboren uit een kortfilm dat is uitgegroeid tot een volwaardig thriller. Dat de hoofdrolspeler een Noor is en dat hij meestal in zijn dialect heeft gesproken. Is er een probleem tussen de Zweden en de Noren ? Neen toch ? Toch ook niet tussen Vlamingen en Walen. Vlug enkele foto’s genomen van de mannen

en het weeral talrijke publiek en naar de Biekorf.

Zo hebben we de eerste minuten moeten missen van The Whisperer in de Darkness. Een film van Sean Branney naar het werk van H.P.Lovecraft. Een mysterie/SF, dus. Horror zou ik het niet noemen, toch niet de horror waar ik niet tegen kan. Het originele verhaal werd volledig gevolgd maar de laatste 40 minuten van de film werden toegevoegd om het nog wat spannender te maken. Het is een zwart/wit film maar je zou zweren dat het gemaakt werd in de jaren ’40! Het verhaal gaat over een professor folklore, maar deze staat daar zeer sceptisch tegenover. Hij heeft een briefwisseling met een boer uit Vermont die beweert dat er ‘vreemde’ wezens rond dwalen op zijn erf. Are there aliens amounst us ? Heel prachtig en verrassend tot de laatste seconde. Een aanrader voor wie van Lovecraft houdt  en ook voor wie hem niet kent, of kende, zoals ik !

De Q&A was met de regisseur, Sean Branney, en acteur Marc Colson die ook in de film zou meegespeeld hebben, maar wij weten niet in welke rol. We zullen het vandaag eens vragen aan iemand van de organisatie. Update : Marc Colson was wel degelijk in de film te zien en wel als een van de slechterikken ! Shame on me dat ik hem niet herkend heb maar hij is zo’n lieve vent. Hij werkte onder de naam Martin Wateley. Branney wist te vertellen dat er 3 jaar aan het script is gewerkt. De monsters/aliens werden gemaakt met CGI, computer generated images. Dat scheelde een hele duit  in productiekosten (goedkoper) dan miniaturen, zo konden ze ‘gefilmd’ worden in hevige regen en zag het er uit zoals het in 1931 zou gefilmd zijn. Slimme kerels, want het resultaat mag er zijn !

Er waren zeer veel Lovecraft-kenners aanwezig en die bleven maar vragen stellen over Lovecraft en alle aanverwanten. Aangezien de schrijver (en heel die wereld) nieuw was voor mij, heb ik me buiten terug getrokken om een welverdiende sigaret te roken en van mijn frisse Rodenbach te genieten. De films waren bekeken en de foto’s genomen. Ik was klaar voor de avond.

Terug binnen heb ik nog deze gekiekt. Ja, ik kon het niet laten.

We waren rond middernacht thuis, de foto’s ingeladen en vlug naar bed want dat uur moest nog (steeds) verteerd worden.

RRFFF, dag 2.

Nu ik deze blog heb doorgegeven aan de organisatoren van het RRFFF, op hun verzoek omdat ik hier over hun festival schrijf,  moet ik er voor zorgen dat het op iets trekt, hé.

Gisteren was het de 2^de dag  van het Razonreel Fantastic Filmfestival en wij waren erbij … toch voor een groot deel.

We zijn in de vooravond vlug naar het Astidpark gereden om foto’s te nemen van de vele mooi verklede mensen. Dit was voor het Event : Reel Masquerade.

We waren dan nog net op tijd in de Biekorf om de Q&A bij te wonen van Simon The Pernolitz, de regisseur van de film Maquinas Infernales. Hij wist ons te vertellen dat het land waar de film zich afspeelt de spreektaal van de film bepaald.

Ik heb daarna ook een perspas (mijn foto’s van de opening waren hun ook bevallen en hebben ze op hun site gezet) gekregen van die lieve Yves, een van de organisatoren. Zo kan ik samen met mijn schat overal binnen en extra opnames nemen . Bedankt ! Joehoe !

De eerste film die we gezien hebben was : Wake Wood, een stevige Ierse thriller van David Keating. Het gaat zo : een koppel verliest hun dochtertje, verhuist naar Wake Wood, leert daar dat er een mogelijkheid bestaat om hun dochter voor 3 dagen terug te krijgen mits ze minder dan een  jaar dood is en ze nemen die kans. Natuurlijk gaat een en ander verkeer … Heel spannend tot het laatste beeld. De (voor ons gekende) acteurs zijn schitterend en alles werd heel mooi in beeld gebracht. De jonge actrice, Ella Connolly, die haar debuut als het dochtertje speelt, was subliem ! Daar zullen we nog van horen, hoop ik.

Omdat de volgende film pas die namiddag was aangekomen, was er een probleempje met de klankband van de film en er enige vertraging was, ben ik vlug naar de Markt gegaan om frietjes, want ik stierf bijna van de honger. Ik was net op tijd terug, de laatste frieten binnen geslokt, de zaal binnen en in het donker mijn vest afgedaan en fotokoffer veilig onder mijn voeten gezet. Oef !

De 2^de film was : The Divide, een beklijvende SF-thriller van Xavier Gens. Het vertelt het relaas van enkele mensen die in de kelder van hun flatgebouw opgesloten zitten na een nucleaire aanval op Manhattan. Na weken (of zijn het maanden ?) blijft er van menselijkheid nog weinig over.  Heel realistisch in beeld gebracht.  Een schitterende film !

Na afloop was er een Q&A met de regiseur Xavier Gens. Hij bleek een leuke man te zijn die zeer blij bleek zijn film te kunnen toelichten. Hij wist ons te vertellen dat de film werd opgenomen in volgorde zoals het de film afspeelt. Dat is niet echt gebruikelijk maar hij wilde de fysieke verandering in de acteurs zo waar getrouw weergeven want, zo zei hij, ze hebben weinig eten gekregen tijdens de 31 draaidagen. Alles voor de film. Hij heeft de acteurs de vrijheid gegeven om te improviseren. Zoveel zelfs dat de rol van Bobby (Michael  Eklund) in het begin eigenlijk heel klein was maar dat de acteur steeds zelf met nieuwe dingen aankwam dat de regisseur zo goed vond, dat hij ze erin gelaten heeft.

 

 

 

En dat er veel belangstelling was zie je ook.

 

 

 

 

De 3^de film die we uitkeken hebben was : Bellflower van Evan Godell. Uitgekeken is het juiste woord want na de 2 vorige films was deze echt niet zo goed. Dat mijn schat eventjes weg gezakt is, spreekt boekdelen ! Het gaat over 2 vrienden met hun speciale hobby (een vlammenwerper bouwen en met hun geconverteerde auto’ Medusa’ klaar staan voor wanneer de apocalyps zoals in Mad Max II toeslaat) en er komt een vrouw tussen. Er zat geen spanning in de film. Alles kabbelde maar verder. Er waren flashbacks en flashforwards tot we bijna niet meer wisten waar we nu zaten in het verhaal.

De Q&A achteraf was met regisseur, schrijver, producer en hoofdrolspeler Evan Godell.  Hij wist te vertellen dat de auto al ontploft was nog voor er 1 beeld genomen was. Ik veronderstel dat ze daarna het script hebben moeten bijwerken tot het sobere resultaat want het idee is wel goed maar niet goed (genoeg) uigevoerd, naar mijn mening. Jammer.

Na dit alles was het voor ons meer dan bedtijd en wij naar huis. Na het inladen van onze foto’s was het al vlug 2 uur, zomertijd. En neen, dat extra uurtje slapen heeft me niet gered. Dat zal nog enkele dagen blijven hangen …

Alle info over het RRFFF vind je hier.

Lap, het is weer van dat !

Vannacht, of deze avond voor het slapen gaan of morgen ochtend na het wakker worden, moeten de uurwerken, wekkers, en andere tijdsaanduidingen weer op wintertijd gezet worden !  Bah !

Dat we uur langer mogen slapen, doet hier niets ter zake ! Mijn ritme en dat van mijn poezen, zullen weer voor een hele tijd verstoord zijn. Bah !

Dat ik voor lange tijd thuis ben, doet hier ook niets ter zake ! Tegen dat ik terug moet gaan werken zijn de voordelen van dit tegenatuurlijk ingrijpen alweer teniet gedaan ! Bah !

Ik weet dat we nu weer dichter bij de ‘natuurlijke’ tijd komen maar toch zijn we nog een uur achter op de zon …

Neen, ik ben er niet voor te vinden. Van mij mag dat gelijk afgeschaft worden !

11-11-11

 

Neen, dit is geen reklame voor de jaarlijkse schooi-aktie voor de arme negertjes in China. Wel is het de naam van de openingsfilm van het Rarorreel Fantastisch Filmfestival.

Het festival werd, naar goede gewoonte, geopend door de peter, Jan Verheyen. Hij is een heel sympatieke, aanspreekbare kerel, maar dat wisten we al. Hij heeft de organisatoren een mini-interview afgenomen, dan het festival officiëel geopend en de film ingeleid.

 11-11-11 is een thriller om U tegen te zeggen : spannend tot het laatste beeld ! Ik ben een paar keer zo geschrokken dat ik bijna 2 rijen verder achteruit zat. Gelukkig ik niet alleen want de zaal in Kinepolis zat afgeladen vol. Er is geen druppel bloed gespat, niets afgehakt of -gesneden maar toch bleef je op het puntje van je stoel zitten. Prachtig !

Na de film was er een receptie met hapjes en drank. Het eerste glas heeft geen bodem geraakt want ik was nog steeds een beetje aan het shaken van de spanning. Ik heb foto’s genomen van de aanwezigen tot ik zin had in een sigaret. Vlug nog een glas van de zeer lekkere bubbeltjeswijn meegegrist om buiten, op mijn gemak, uit te drinken met mijn kankerstok. En wie zie ik daar staan ? Mijn huisdokter. Hij stelt me voor aan zijn vrouw en het klikte direct. Zij en ik zijn niet meer naar binnen gegaan, natuurlijk. We zijn buiten blijven roken en hebben onze mannen  steeds om volle glazen wijn gezonden. We hebben wat afgelachen !

Thuis gekomen heeft mijn schat enkele foto’s doorgezonden naar de site van RRFFF en Moon Art Gallery. Enfin, na veel moeite is het gelukt want onze pc had weer zijn kuren. Pas rond 3 uur zijn we kunnen gaan slapen. Voor mij geen probleem want ik was alle wijn al weer kwijt en moest niet om 6 uur opstaan, hij wel.

Een leuke start voor wat beloofd een interessante week te worden. Hier vind u het programma van het festival.

Out of the office.

Na alweer een heel leuke namiddag aan het onthaal, heb ik om 16u30 de deuren gesloten en de telefooncentrale afgelegd. De reguliere openingsuren waren voorbij.

Ook heb ik mijn mail ingesteld met het bericht : ‘Micheleeuw is out of the office and will return on 21.11.11. I will answer your mail when I return. Thanks for sharing.’

Mens, wat was dat leuk om in te stellen ! Joehoe !

Vanaf morgenavond gaan we naar het Rarorreel Fantastic Filmfestival. Niet elke avond, maar  toch vaak. Laat maar komen en het mag laat worden : we kunnen toch uitslapen. 😀

Waar is de hormonencontrole wanneer je ze nodig hebt ?

Ik wist het al deze ochtend, nog voor ik beneden was : dit wordt (weer) een ambetante dinsdag. En ja hoor, heel zeker ! Maar dat het zo erg zou worden, had ik toch niet verwacht.

Ik heb me druk zitten maken over alles en iedereen. Elk dossier was een probleemgeval en ik vond niets meer terug in mijn talrijke mappen. Niets, nul parate kennis en maar zoeken en zoeken en zoeken. Pfff. Straf vervelend !

Dat mijn collega’s al van gisteren klaar waren met hun dossiers voor WB Brussel en ik niet, hielp ook niet echt. Dat ze die 2000 dossiers nog vlugger afwerken ! We zullen er dan zeker volgende maand weer moeten doen. En wij maar doorwerken om binnen een week te blijven. Pfff. Allemaal voor niets !

Dat we meer zandloper gezien hebben dan iets anders, maw onze pc’s waren weer eens zeer traag, was ook olie op het vuur. Hoe kan een mens zo vlot werken ?  Tegen dat je weet wat je moet doen en wat je waar moet invoeren, is het alweer om zeep ! Pfff. Stom ding !

Ik heb me echt heel hard moeten inhouden, heel hard ! Ik had zin om de dossiers in brand te steken. Mijn neus begon te jeuken en dan weet ik dat ik bloed zenuwachtig ben. Ik had zin om ieder papiertje in heel kleine stukjes te scheuren. Ik was ook gevaarlijk aan het worden. Ik had zin om iedereen kop tegen kop te slaan en verkeerde antwoorden te geven ! Pfff. Niet te doen !

Toen ik opeens merkte dat ik me begon te vetten in mijn dwarsheid, besefte ik wat er aan de hand was : ik had een hormonenopstoot. Ik weet dan van mezelf dat ik niet te doen ben. Ik  kan dan niets verdragen, zin heb om te huilen, te lachen, te roepen, kapot te smijten, ben tegendraads, … en liefst allemaal tegelijk.

Gelukkig, eens ik het besef gaat het vlug over en zo ook vandaag. Tegen dat ik terug kwam van de rookpauze kon ik er alweer mee lachen. Bij mijn excuses aan mijn dichtbij zittende collega’s zeiden ze dat ze niets gemerkt hadden … toch niet veel … En het plagen kon beginnen. Oef.

De weinige keren dat ik dat nog heb, voel ik het aankomen en kan ik me er tegen wapenen. Deze keer dus niet. Best dat ze me daar al een beetje kennen.

De rattenvanger van … euh … Brugge.

Enkele huizen verder woonde er een buurman die het niet erg nauw nam met hygiëne. Gevolg daarvan was dat mijn buren last kregen van ratten. Hij is nu weg, buiten gezet wegens wanbetaling (zeggen ze), maar de ratten zijn er nog steeds.

De Gemeente en Stad Brugge werden gecontacteerd en die ‘zouden het onderzoeken’. Thank you very much !

Vele weken later zijn er nog steeds ratten. Hoe ik dat weet ? Mijn kater Toyah heeft in ’t weekend een geschenkje gebracht. We hebben het de volgende dag  gevonden : een dode rattenjong. Ja, dood, gelukkig. En gisteren was hij met een levend rattenjong aan het ‘spelen’ in de tuin ! Ik heb het jong direct afgenomen maar kon het toch niet over mijn hart halen om het dood te doen. Ik heb het, zo ver mogelijk, in de weide gesmeten. Ik hoop heimelijk dat het de kop in is. Erg, hé.

Dat ze maar vlug komen om ze allemaal te verdelgen want muizen in huis is nog van hier tot daar, maar ratten !?! Neen, bedankt !

Second Hand News.

In reactie op het logje van mijn vriend/collega toch even dit.

Hij schrijft dat hij het een schande vind dat onze mooie Markt er zo erbarmelijk uitzag na de doortocht van Engelse supporters. Zijn volste recht, natuurlijk, en zijn foto’s getuigen : het lag vol rommel, dus daarin had hij gelijk.

Toch vind dat enige nuace op zijn plaats is. Je weet het waarschijnlijk al, maar ik heb het voor het Engelse Volkje. Ik vind ze vriendelijk, beleefd en hoffelijk. Zoals in elke bevolkingsgroep, bevestigen de paar fanatieke uitzonderingen de regel.

Er is altijd meer Politie op straat bij (zo’n) wedstrijd(en) maar dat zagen ze niet als provocatie, eerder als bescherming. Hun vlaggen, shirts en sjerpen hadden de meesten netjes in hun tassen gehouden tot in de tribunes om geen aanstoot te geven. Ze hebben allen mee geappaudiseerd op de 23ste minuut ter nagedachtenis van, de verongelukte Brugse speler, François Sterchele.

Er waren ongeveer 6000 supporters op het Marktplein. Ze zijn samen gebleven, hebben een feestje gebouwd en hebben nergens schade aangebracht. Ze hebben zoveel gedronken dat er tapkranen die niet meer dicht zijn geduwd tot ze rustig met de bussen naar het stadion zijn gebracht. De handelszaken zullen gouden zaken hebben gedaan !

Mijn schat heeft ze gezien aan het station en heeft met enkele zitten praten. Ze waren heel vriendelijk, zoals we ze kennen. Geen rellen, geen hooligans maar uitgelaten bezoekers die naar een voetbalmatch kwamen kijken en onderweg plezier maakten bij een glas bier. Als er al bier in glazen geschonken werd was dit niet te merken, want het mocht niet, maar ik vermoed dat er weinig glazen gesneuveld zijn.

Dat de Markt er vuil bij lag nadien ? Ja, dat kan ik geloven want ik veronderstel dat er geen extra vuilbakken voorzien werden en deze die er al staan, vind ik ook moeilijk. Ik ben al vaak tot een van de laatste gebleven na een concert en wat er dan allemaal op de grond ligt is onvoorstelbaar ! Het is soms te vergelijken met waden door laag water maar dan van bekers, gebroken glas, blikken, plastiek zakken, fietbakjes, … Ik vind het eigenlijk nog meevallen na de doortocht van zo’n grote groep mensen.

Neen, ik vind dat die 6000 man het heel netjes gehouden hebben.

Traag – trager – traagst.

Mijn pc werkt zodanig op mijn zenuwen dat ik er grijs van word !

Nu, ik wil wel grijs worden en liefst vlugger dan het gaat omdat ik dat een haarkleur van wijsheid vind. Vrienden en collega’s zeggen dat ik er dan ouder zal uitzien, maar ook dat vind ik niet erg. Ik heb geen probleem met mijn leeftijd aangezien ik al 20 jaar langer leef dan ik zelf gedacht had. Maar we dwalen af.

Het is dus mijn pc die op mijn zemels werkt omdat het zeer traag is en bijna elk uur opnieuw moet opgestart worden omdat de internetverbinding weg is !

Probeer zo maar eens foto’s op te laden om een (gratis) fotoboek te maken of om ze door te zenden naar het onderwerp van bedoelde foto’s. Zelfs om een logje met foto’s hier te krijgen moet al zeer goed getimed worden. Een toernooi op Spigo mag ik ook vergeten want halverwege vlieg ik eruit !

En traag ! Niet te doen ! Om een andere pagina te openen moet je veel geduld hebben, zeer veel geduld ! En als je dan zo 2 tot 3 minuten (letterlijk) hebt zitten wachten, heb je 2 kansen : ofwel komt er dan ‘kan pagina niet vinden’  Op zo’n momenten hoor je me brullen tot in het centrum van Brugge ! ofwel krijg je de gevraagde pagina en duurt het nog eens zo lang eer die helemaal geladen is en je kan scrollen !

Eerst werd er gedacht dat de harde schijven te vol zaten dus hebben ik er een van 2 terra laten insteken. Veel heeft het niet geholpen maar we hebben nu toch meer plaats om al onze foto’s in te laden. De andere schijf is 40 GB groot en daar zitten alle programma’s op en die is nog niet half vol.

Een (dure) telefoon naar Telenet heeft ook niet veel opgeleverd want daar hebben ze gezien dat alles in orde is. ‘Misschien was mijn netwerkkaart defect ?’. Daar ben ik vet mee want ik weet niet wat dat is.  

Zou het kunnen dat ik een nieuwe versie van Windows moet (laten) installeren ? Nu zit er Windows XP op …

Toch straf vervelend wanneer je er geen kl*ten van kent !

HELP !!!!!!!!

Gevraagd : Maagd met ervaring.

Heeft er dan niemand nog handen aan zijn lijf ? Je zou het haast denken !

Het huis van mijn moeder is nog steeds niet verkocht. Gisteren bij de Agence geweest en zij wisten ons, mijn zus en ik, te vertellen dat ze slechts 3 bezoeken hebben moeten/kunnen doen in 3 maanden tijd. Het probleem is dat er nog ‘werk’ aan is.

Ja, wat willen ze eigenlijk voor die prijs ? Had het volledig in orde geweest en uitgerust met de laatste snufjes, zou het zeer veel duurder zijn. Het is nu perfect bewoonbaar. Ha ja, mijn moeder heeft er altijd gewoond en mijn broer woont daar nu nog. Een nieuw papiertje aan de muur, andere gordijnen, een tapijtje hier en daar … meer ‘moet’ er niet gebeuren. Wil men het ‘moderniseren’ dan zijn er premies voor te krijgen. Het huis heeft mogelijkheden te over, voor wie een beetje verbeelding heeft.

Blijkbaar willen ze een huis waar ze hun koffers en meubels kunnen zetten en ze zijn klaar, ze kunnen wonen. Hier en daar een kadertje aan de muur, wat planten rond zetten en klaar is kees !  

Vroeger kwam de familie helpen, vaders, broers, nonkels, neven maar met al die certificaten die moeten afgeleverd worden durft niemand zich er nog aan wagen. Dus kopen ze liever een simpel rijhuisje met een klein tuintje, dat volledig instapklaar is, dan een ruime villa waar nog ‘werk’ aan is.

Ze willen dus een maagd met ervaring. Pfff.