En dat allemaal voor iets meer dan mijn maandloon.

We hebben opnieuw onbeperkt en onmiddellijk warm water in de badkamer.

Zoals ik hier schreef over het niet kunnen hetstellen van de boiler en dat ze zouden bellen voor een nieuwe. Ewel : ze hebben gebeld, zijn gekomen, hebben een offerte opgestuurd voor een nieuwe met erbij de factuur van de (poging tot) herstelling, moest ik beslissen geen nieuwe te laten plaatsen.

Nog dezelfde dag heb ik de offerte voor aanvaarding terug gezonden met vermelding dat ze me moesten bellen voor de plaatsing. Veel geld, maar wat moet ik anders ? Zo kon het niet blijven want het onding kreeg meer en meer kuren.

Begin deze week kreeg ik telefoon van de firma : ze konden me op donderdag er tussen nemen, anders zou het na het verlof van volgende week zijn. Of ik ervoor kon zorgen dat er rond 8 uur iemand thuis was op de installateur binnen te laten ? Ik heb hen uitvoerig bedankt dat ze aan ons gedacht hebben en dat ik zou thuis zijn. Laat maar komen die nieuwe boiler !

Iets voor 8 uur was hij er al en tegen de middag was hij klaar. Eerst de electriciteit, water en gas afsluiten. De oude loskoppelen en eraf nemen, de buis naar buiten weg nemen, de nieuwe hangen op dezelfde plaats van de oude, aankoppelen, de nieuwe luchtaf- en toevoer plaatsen, electriciteit en water en gas terug open, testen, alles ok gevonden. Oef !

Tegen de avond kreeg ik nog telefoon van de firma : of ik tevreden was ? Ja, natuurlijk ! Dat ze geen document voor de premie konden bij de factuur steken zodat ik 250 euro zou mislopen. Jammer, maar toch liever geen valsheid in geschrifte, dankuwel. Dat er wel een creditnota zou bij zitten voor de factuur van de (poging tot) herstelling zodat ik deze niet moet betalen. Ik had niet anders verwacht. Ik heb hen nog eens uitvoerig bedankt voor de vlugge en correcte interventie.

Ik zou nu toch eens reklame willen maken voor de firma die me zo elegant heeft uit de nood geholpen. Als je in de buurt van Brugge woont en je wilt een vlugge oplossing, want dat is hun grote troef en werken ze ook naar, voor je probleem met oa. sanitair of een herstellingswerk hebt, 1 adres : BVBA Paul Vandenbussche-Lampo ! Ze zijn rap, hebben vriendelijke medewerkers, zijn niet duurder dan een ander, …

We kunnen opnieuw zonder angst of frustratie aan een douche denken. Gedaan met de buurt wakker roepen zo rond 7 uur ’s ochtends. Meer druk op het water zodat ik me minder lang moet afspoelen, … en dit alles voor iets meer dan mijn maandloon.

Wigwam.

Kut(wijf, vrouw), (slappe)lul(mannetje), (ouwe) zak, sodemieter op, in je reet, … Ja, we hebben gisteren onze portie Nederlandse verwensingen gehad. We zijn nl. naar Youp van ’t Hek geweest en hebben ons zeer geamuseerd.  Alle vloeken en verwijten gebruikt hij als krachttermen dus blijven ze grappig.

Ik kende hem enkel van naam en wilde hem wel eens bezig zien. Dat heb ik me niet beklaagd.

Deze bijna 60-jarige heeft ons mee genomen naar zijn house-warming ‘partijtje’ waar hij iets teveel gedronken had en zich heeft afgereageerd op de genodigden. Hij is vervolgens ‘naar huis’ gegaan waar hij merkte dat geen, van zijn in zijn lange leven verzamelde, huissleutels paste. Tja …

Hij heeft ook verteld over zijn jeugd : hij was een eenzaam jongetje en werd gepest door zijn bril.  Zijn vriendjes waren de bad-eendjes maar er zat geen bij met een brilletje. Hij bracht veel tijd door in zijn tentje onder de appelboom, waar hij zat te bedenken wat hij niet zou worden. Wielrenner. Check. Voetballer. Check. Hij zou wel rijk worden. Check.

Al sinds hij kind was vroeg hij zich af waarom we eigenlijk gelijke kousen moesten aan hebben en ging er niet mee akkoord. Daarom heeft hij met zijn vriend Joris de ‘ongelijke-sokken-club’ opgericht. Ze waren de enige leden en zijn altijd vrienden gebleven.

Maar nu was Joris stervende … ‘Beter jong dood gaan dan dementerend aan het aquarium zitten likken met een Pamper aan, toch ?’

Hij stelde ook de vraag aan Mijnheer Alzheimer : ‘Neem me mijn (doods)angst af, maar laat me de Liefde behouden en de leuke herinneringen.’

Ook de uitspraak : ‘Een onthaaldame die mee geleverd wordt met de desk en dus zeer zuur kijkt.’, werd door de volle zaal gesmaakt.

…

Hij wil ongelijke sokken en een bad-eend met een bril !

 

Zeker een aanrader om eens 2 uur goed te lachen en ook een traan weg te pinken.

En ja, hij had ongelijke sokken aan.

(Geen foto’s : het mocht niet van het management.)

De Nieuwe Snaar, Koñec.

Gisterenavond in de Stadsschouwburg te Brugge, Koñec wat ‘einde’ betekent. Zeer toepasselijk want dit is hun 12de show en tevens hun laatste.

We hadden er al enkele gezien en wilden deze zeker niet missen, dus had mijn schat kaartjes bemachtigd zodat we erbij konden zijn. Hoera !

Het begon alweer goed : we waren nog niet in de zaal toen we werden gevraagd geen foto’s te nemen tijdens de show. We probeerden uit te leggen dat er zonder flits getrokken werd vanop onze stoel, dat het niet zou storen, dat we alle eerdere optredens al getrokken hadden, … Maar het mocht niet baten : geen foto’s. Jammer maar het zij zo.

Mijn schat was nog aan het morrelen en pruttelen, toen ik iemand op het podium de instumenten zag nazien. Ik schoot uit mijn stoel en probeerde zijn aandacht te trekken. Hij zag me maar kwam niet. Dju. Groot was mijn verbazing toen hij opeens uit een zijdeur kwam. Ik vroeg hem of hij aan Jan (De Smet) wilde vragen of we toch foto’s mochten nemen en gaf hem een afdrukje met foto’s van hun vorige show mee.  Opnieuw vermeldde ik dat we zonder flits vanop onze plaats wilden trekken. Hij zou terug komen, zei hij. En ja, net voor het zou beginnen kwam hij terug met de melding dat het mocht ! Joehoe ! Ik kreeg prompt een klinkende zoen van mijn schat en daar was het mij natuurlijk om te doen. 😉

De show was schitterend ! Ze begonnen zeer sober met ‘De fotografie’, ik kon een glimlach niet onderdrukken, wat al vlug uit draaide naar hun gekende manier van doen. Wat we te zien kregen waren uitstekende muzikanten, goede zangers, een grote portie humor en acrobatie.

Ze bespelen elk instrument alsof ze ermee geboren zijn. Of het nu onderste boven is, in een betonmolen, een (electrische) gitaar, een trompet, een mandoline, een tamboerijn, … alles klonk perfect.

Ook al hebben ze deze persoonlijk bloemlezing uit hun 30-jarige geschiedenis al vele keren gebracht, toch oogt het fris. Oude acts en liedjes in een nieuw jasje en je zou denken dat je het voor de eerste keer ziet/hoort. Je moet het maar kunnen.

Deze oude rakkers zijn tussen de 52 en de 60 jaar en spelen nog steeds alsof het hun eerste optreden is : met veel plezier en goesting. We werden enkele keren verzocht om terug te roepen of mee te zingen. Wat we dan ook graag deden, in grote getale want er was geen zitje meer vrij.

We hebben onze ogen weer uitgekeken, gelachen en vooral genoten en dat 130 minuten lang !

Achteraf kwamen ze het boek ‘Het verhaal van De Nieuwe Snaar’ dat Kris De Smet heeft geschreven signeren. Natuurlijk moest ik er een hebben. Mijn liefste had graag de dvd van de show gehad. Samen 36 euro, daarvoor laten we ons niet kennen, hoor. Terwijl Jan zijn krabbel zette bedankten we hem dat we mochten foto’s nemen. Hij zei dat hij er niets van gemerkt had en ‘Zo moet dat zijn, dus graag gedaan.’

Blij met wat we gezien hadden, het compliment en onze aankopen zijn we naar huis gereden. Het was een prachtige avond geweest.

Hier enkele foto’s :

 

 

 

Hier en daar zijn nog kaartjes te koop dus haast je en probeer er een te bemachtigen want het is meer dan de moeite ! Vlug, vlug, je moest al aan het zoeken zijn !

Hoe het komt dat ik met een glimlach ging slapen …

Voor ik naar boven ga steek ik nog altijd eens de buitenverlichting aan.

Ook zo gisteren en wat zag ik ? Het sneeuwde !

Ik riep vlug Neelix om ook te kijken. Ze glipte naar buiten en begon te spelen.

Ik nam mijn toestel en fotografeerde haar :

 

 

 

 

De kwaliteit is niet te best maar jullie begrijpen wat ik bedoel wanneer ik zeg : Help ! Mijn katje is een Stokstaartje ! 😉

Urbanus Zelf.

Gisterenavond was Urbanus in het concertgebouw en wij waren er ook. Wij niet alleen, natuurlijk, maar toch zat het niet nokvol. Strange.

Ik had hem al eens gezien tijdens een Humo’s PopPoll de luxe, enkele jaren geleden. Toen was zijn aandeel maar kort. Te kort vond ik, dus was ik maar al te blij toen mijn schat afkwam met tickets voor zijn nieuwe tournee.

Het zou een ‘Best off’ worden. Nog beter !

Hij begon met te vertellen hoe hij naar een oude video van zichzelf zat te kijken en de lachband miste. ‘Nu weten jullie waarom ik terug optreed.’, ondertussen een gebaar makende naar zijn binnenzak. De toon was gezet.

De bindteksten tussen de liedjes zijn eigenlijk sketches, zoals jullie weten, maar voor mij was het nieuw. Ook zijn visuele grappen waren schitterend : een gitaar die uiteen valt, een draaimolentje waarop hij ‘Rikke Tikke Tik’ bracht, een hoerenkotje waarin hij ‘Liedje van de Spoorweg’ zong, een ander draaimolentje voor ‘Hittentitten’, de selder die in bloei staat, …

Ik wist niet dat hij zo’n taalvirtuoos was. We mogen niet meer spreken van een ‘dwergneger’ wegens politiek incorrect. Dat moet nu ‘verticaal minder begaafde anders gepigmenteerde mens’ zijn. De Walen, de Kerk(fabriek), allochtonen in en rond Brussel, politiekers, pedofielen, … allen kregen ze een veeg uit de pan. En wij maar lachen, gieren, brullen.

Ook wist ik niet dat hij zo goed gitaar kon spelen. Zo nu en dan dacht ik dat hij een ander liedje speelde dan welke hij aan het zingen was, maar telkens kwam het weer goed. Buiten die ene keer dat hij de verkeerde strofe inzette, zich corrigeerde en dan 2 keer dezelfde strofe zong. ‘Maar alleé, dat liedje duurt al zo lang en dan zing ik nog verkeerd ook zeker !’

Ik kende niet alle liedjes maar vond ze allemaal even prachtig.

Pas nadat hij ‘Ge moogt naar huis gaan …’ had ingezet, hielden we op met applaudiseren.

 

Voor wie eens goed wil lachen : allen daarheen !

En zo verandert er nog steeds niets.

‘Ik sla het met de grote voorhamer in stukken’, zei ik gisteren middag tegen de hersteller van de boiler, ‘als het nu wel goed werkt, wel te verstaan.’

Hij lachte eens fijntjes. Hij was duidelijk gewoon dat mensen bijna grijs worden door slecht werkende warmwatertoestellen.

Ik (of het) had geluk : het wilde niet werken. Hij wist direct hoe het kwam, zei hij. Neen, het had niets te maken met de mogelijk slecht gemonteerde luchtaf-en toevoerbuizen. Het was een schakelaartje dat niet altijd mee wilde. Oef !

Ik liet hem werken, gaf hem cola, schakelde de electriciteit af, draaide het water dicht, … wanneer hij erom vroeg.

Hij zei, na een tijdje, dat er een nieuw stuk in moest dat wel 200 euro zou kosten. Aangezien een nieuwe boiler vele veelvouden van dat bedrag zou kosten, ging ik akkoord.

Hij reed erom en installeerde het. Het werkte al ‘beter’ maar nog niet zoals hij wilde.

Een tijdje later zei hij dat hij om nog een ander stuk zou moeten. Ik vroeg geen prijs en liet hem buiten zodat hij erom kon kon gaan.

Na ook dat geïnstaleerd te hebben was hij nog niet tevreden en bleef verder werken.

Om 16 u 15 riep hij me erbij : hij gaf het op ! Hij begreep nu die grap met de voorhamen want wilde exact hetzelfde doen. Hij had alles nagekeken, uitgekuist, vervangen en toch werkte het niet zoals het moest. Het zou toch een nieuwe worden …

Ze hebben al gebeld van de firma : volgende week komen ze dat bespreken. Wordt vervolgd.

Wat ook nog vervolgd wordt is de verkoop van mama’s huis.

Gisteren een mail gekregen van mijn notaris. Hij heeft zelf aan de schatter gevraagd wat zijn resultaat was. Die mens komt 1900 euro meer uit dan de verkoopsom. Daar zijn we blij om, natuurliijk, maar was het dat allemaal waard ?

Nog steeds geen teken van leven van de curator. We weten dus nog niet of hij de bevindingen van de schatter al heeft doorgestuurd naar de rechtbank en wanneer het voorkomt.

Pfff ! Ik wil ook zo mogen werken. Of neen, toch niet : ik zou walgen van mezelf !

Ray Gelato, Godfather of Swing.

Gisteren eerst naar de verjaardagsdrink van mijn zus geweest in het café van haar man. Er waren ook gezamelijke vrienden af gekomen dus was het kletsen en lachen geblazen. De lekkere broodjes gingen er goed in want de drank was ook lekker. 😉

Omdat we tickets hadden voor Ray Gelato in de Stadsschouwburg, moesten we tijdig vertrekken.

We wilden hem zeker bezig zien omdat we hadden gelezen dat zelfs Jules Holland deze vingervlugge saxofonist moeilijk kon volgen ! En dat zegt toch al iets.

Onze verwachtingen werden ingelost want hij was voortreffelijk. Hij, en zijn 6-koppige band, hebben oude klasiekers gebracht maar ook enkele nummers van zijn nieuwe cd.

Egoïstisch was hij zeker niet : elk bandlid kreeg een uitgebreide solo of een heel lied.

Hij is zeer energiek, leidt als een echte bandleider à la Glenn Miller, zingt prachtig en speelt goddelijk. Een echte aanrader.

Heel jammer dat het een zittend concert was want ik had wel zin om met mijn kont te staan schudden. En ik niet alleen blijkbaar want toen hij, bij het laatste nummer, vroeg om recht te staan, stond er niemand stil.

We vonden het jammer dat ze vriendelijk kwamen vragen om na de pauze geen foto’s meer te nemen. We vonden het vreemd toen we aan Ray vroegen, tijdens zijn signeersessie achteraf, of hij last had gehad van het nemen van de foto’s. Hij wist van niets, had niemand opdracht gegeven om dit te komen zeggen, we mochten heel het optreden flmen voor zijn part en excuseerde zich voor het misverstand. Hij was er zelf een beetje in gedaan, de lieverd.

Toch heeft mijn liefste mooie kiekjes kunnen maken :

Het moest weer lukken, maar toen kwam alles toch nog goed.

De dochter van mijn schat werd 27 jaar. Om dit te vieren werden we uitgenodigd voor een etentje in de Stoepa. Dat zagen we wel zitten. De reservering was voor 19 uur.

Rond 18 uur ga ik naar de badkamer om me te douchen. Wilde die warm water geiser niet aanslaan zeker ! 😦

Wat we dan doen is eerst het water laten lopen. Na 30 seconden terug uit doen. Dan de lavabokraan open en dicht zetten, kort na elkaar, zodat een klep steeds tikt. Als het dan nog niet lukt, het toestel enkele keren aan en uit zetten, terwijl verder doen met de kraan. Zo lukt het wel.

Het komt nog wel voor dat het onding die niet wil, maar na hoogstens 3 minuten komt er dan toch heet water uit. Vervelend als het ’s ochtends gebeurt, wat meestal het geval is want we nemen dan een douche, maar het komt niet op 5 minuten met onze glijtijden.

Gisteren was het anders : na 15 minuten wilde het nog niet. Mijn liefste werd al ongerust want ik wilde niet vertrekken zonder me te wassen en zou dat zeker niet doen in koud water.

Natuurlijk, kort nadat hij een bericht verzonden had dat we later zouden zijn, of wat had je gedacht, sloeg de boiler aan en kon ik genieten van het warme water. Oef !

We hadden al besloten om met de fiets te gaan, omdat er toch geen parking voor de deur zou zijn, en ik moet zeggen : het was koud !

Zij en haar vriend waren er natuurlijk al maar begrepen wel hoe het kwam dat we iets later waren.

De avond zelf was leuk : we hebben lekker gegeten, veel gelachen en gekletst. Ook de drank was lekker maar met mate. Ja, we worden ouder.

Mijn schat had haar geschenkjes weer origineel verpakt en ze hebben er lang naar geraden.  Ze was er tevreden mee dus waren we ook blij.

Ook leuk : mijn liefste en ik hadden afgesproken dat wij het eten zouden betalen maar niet zeggen. Dus toen ze de rekening kregen keken ze raar op toen ze maar 26 euro moesten betalen en dat er alleen maar drank op stond. Hun gezichten waren goud waard ! 😀

Aangezien de uitbaters rond 22 u 30 de lichten begonnen te dimmen, besloten we om naar huis te gaan. Het moet niet altijd tot gat in de nacht te duren, zeker als zij de volgende dag moeten werken.

De rit terug naar huis verliep vlot en het was minder koud. Mijn schat dacht dat het door de alcohol in ons lijf kwam. Ik eerder omdat de koude wind was weg gevallen. 😉

Dat zullen we zeker nog eens over doen !

En de boiler ? Daar zal ik een hersteller voor opbellen en desnoods een nieuwe laten plaatsen, want ik geraak het beu.