Allemaal goed nieuws.

-> Het is beslist en goed gekeurd : vanaf oktober werk ik nog halftijds. Hoera !

Ik had altijd gezegd dat ik dat zou doen vanaf mijn 55ste maar aangezien ik van dienst veranderd was en ik thuiswerk kon doen, had ik de aanvraag nog uitgesteld. Daarom is het pas vanaf oktober en niet vanaf september (de 1ste van de maand na mijn 55ste verjaardag).

Nu heb ik toch beslist om het te doen omdat er niet elke week genoeg werk is om thuiswerk te doen en ik dan alleen nog het onthaal zal doen. Geen loopbaanonderbreking/tijdskrediet, duplicaten of beslag meer voor mij. Ik heb genoeg ‘werkjes’ die ik doe wanneer het eens rustig is.

Eerst was mijn chef niet gelukkig omdat hij dacht dat ik niet de dagen zou komen dat ik nu het onthaal doe. Eens ik hem verzekerd had dat ik juist wel het eerste contact zou blijven verzorgen op dinsdag en woensdag, en om de 14 dagen de donderdag voormiddag (want die namiddag wordt zeker verlof of recup), stemde hij volmondig in. Mijn collega kan dan zoals nu thuiswerk doen (voor haar zijn er wel altijd genoeg dossiers) en de volgende dag haar 4/5-dag thuis zijn. De donderdag (namiddag) doet ze het onthaal. Voor de andere dagen is al iemand voorzien. Iedereen tevreden, daarom de vlugge goedkeuring.

Mijn poezen zullen ook blij zijn, zeker mijn schaduwtje Nory. 😀

-> Dat het druk was de laatste weken kan ik getuigen ! De fiscale fiches voor LO/TK werden dit jaar niet meer op papier naar huis gestuurd. Iedereen was daarvan verleden jaar op de hoogte gebracht maar de meeste hebben er niet op gelet of ons vergeten op de hoogte te brengen dat ze het toch nog op papier wilden. Nu de einddatum van de belastingaangifte nadert bellen en komen er veel om hun fiche. Ik zeg zeker 100 keer per dag hetzelfde : waar de fiche zit, hoe ze moeten aanmelden, indien dat niet lukt hoe wij hen dat document kunnen bezorgen of dat ze het kunnen bij ons ophalen. Dubbel zoveel bezoekers en telefoons dan normaal. Ja, ik moet me niet vervelen. Er is wel één voordeel : de werkdagen gaan nog vlugger.

Ach, nog 2 weken en dan is de rush voorbij en hebben we zomeruur voor 2 maanden. Ik mag dan al om 16 uur afsluiten.

-> De tickets zijn gekocht voor het volgende seizoen voorstellingen in de Stadsschouwburg. We weten weer waar naartoe. Er zitten dingen tussen waar we echt naar uit kijken en hopen dat alle optredens/toneel stukken zo goed zijn als we denken. We hebben onze favoriete zitplaatsen kunnen bemachtigen zodat mijn schat, mits toestemming, foto’s kan nemen zonder mensen te storen. Meer hierover hier of op zijn blog : http://www.stippypictures.wordpress.com

Reo Rock 2015

Het festival seizoen is (nu echt) begonnen en hoe !

Gisteren waren we in Roeselare in de Hallen van de REO Veiling voor alweer een schitterende line-up van artiesten. We hadden opnieuw toestemming gekregen om frontstage foto’s te nemen. Het was de 4de editie en we konden dat al meteen merken : er was een ‘perslijst’. Zo moesten we niet eerst de hoofdverantwoordelijke erbij roepen eer we binnen mochten. Wel nog geen persbadges of -bandjes, maar de medewerkers aan de doorgang naar de front- en backstage waren zeer vriendelijk en geloofden ons op ons woord. Met onze fotokoffers en eigen badges waren we ook zeer overtuigend. Er was meer pers aanwezig dan de vorige jaren. Ja, ook Reo Rock wordt groot en het werd tijd dat de media dat ook opmerkte.

Stipt om 17 uur mocht ‘Sinrise’ de spits afbijten. De jongens uit Gits brachten een degelijke set. Jammer dat niet iedereen er op gelet had dat er een uurtje vroeger werd begonnen. Zo moesten ze het beste van zijzelf geven voor slechts 30 mensen. Jammer, want ze waren best wel goed.

       

Daarna mocht ‘John Coffy’ het podium betreden. Deze Nederlandse Rockband mag nog later deze zomer schitteren op Pinkpop en als ze spelen zoals ze gisteren gedaan hebben, is dat zeker niet onverdiend. Tijdens de soundcheck konden we horen hoe goed de zanger kan zingen en persoonlijk vond het een beetje jammer dat dit niet tot uiting kwam door het soort muziek dat ze brengen nl. punkrock met rock ’n roll erdoor. Zeer stevig dus en geen plaats voor een ballade. Maar niet getreurd : ook zoals het nu is, is het steengoed en dat vond ook het talrijker publiek.

       

De volgende groep was ‘King Hiss’ uit West-Vlaanderen. Zij brachten een combinatie van hardcore, metal, stoner en classic rock schitterend tot een geheel. Niet te verwonderen dat ze straks ook op Graspop Metal Meeting mogen optreden.

          

Toen was het tijd voor de Noor-Ierse ‘The Undertones’. Na een split in ’83 zijn ze nu alweer 15 jaar actief, met een nieuwe zanger weliswaar, maar daarom niet minder goed. Punkrock van de bovenste plank.

      

Als voorlaatste mochten we genieten van ‘Bettie Serveert’. Al 25 jaar scheert deze Nederlandse band hoge toppen, ook buiten Europa, met hun stevige, rauwe Indierock. Laat maar komen !

   

Als top-of-the-bill betraden ‘The Strangles’ het podium. Het wachten van de vele aanwezigen (bijna 1000 mensen) was voorbij. Het echte werk kon beginnen. Niet dat de vorige bands niet goed (genoeg) waren, maar het was duidelijk aan de vele T-shirts te zien voor wie de meeste een ticket gekocht hadden. Het applaus en gebrul was dan ook oorverdovend nog voor ze 1 noot hadden gespeeld. De verwachtingen werden meer dan ingelost : Golden Brown, Always the Sun, Peaches, No More Hero’s klonken even fris als de eerste keer toen ik ze hoorde. Ook de andere nummers, van de meer dan een uur durende set, stonden stevig. De oude punkers, aangevuld met jong(er) geweld, staan er nog steeds. Ze waren hier brutaler en ruwer dan 8 jaar geleden in de stadsschouwburg. De locatie en dat het daar unplugged was, zal er wel voor iets tussen gezeten hebben. Opnieuw heb ik genoten van hun optreden. Het was toen al na dik na middernacht en alhoewel ik doodmoe was, wilde ik toch blijven tot de laatste noot.

       

De after-party hebben we gelaten voor wat het was en we zijn naar huis gekomen. Het was bijna 2 uur toen ik in mijn bedje lag en voelde me oud : moe, pijn aan schouders (dragen fotokoffer), rug, knie en voeten (vele recht staan). toch was ik gelukkig dat ik er weer mocht bij zijn.

Het was een zeer geslaagde avond mede dankzij de vele vriendelijk medewerkers van Reo Rock en de schitterende optredens. De Rodenbach was weer lekker, de frietjes ook en de sfeer super gezellig op een ideale locatie waar er geen buren klagen over het lawaai, er genoeg parking is en de podiumwissels vliegensvlug gebeuren.

Bedankt en hopelijk tot volgend jaar !

foto’s © Micheleeuw