Gisteren verdriet omdat mijn kleine Neelix niet lang mocht bij me blijven, vandaag vreugde dat mijn lieve Nory 3 jaar geworden is.
Het is soms niet gemakkelijk om te weerstaan aan haar wens om naar buiten te gaan, maar ik wil haar niet verliezen. Daarom doe ik er zoveel mogelijk aan om het haar binnenshuis naar haar zin te maken.
Hier een foto op haar favoriet plekje : aan de schuifdeur wachten tot de vogels komen om ze dan te bespieden.
Aangezien ik nu meer op FB zit en spelletjes speel, kom ik hier nog zelden. Sorry, daarvoor. Ik weet nu hoe ‘verslavend’ FB is … 😉
Alles gaar hier zijn gangetje :
Ja, alles is hier goed. Ik hoop bij jullie ook.
Deze ochtend, na onze zoektocht naar chocolade eieren (ja, we blijven kleine kinderen), moest en zou Nory in de te kleine doos liggen … tot ze het opgaf.
We wensen voor 2016 :
voor jou en jouw geliefden.
Wij hebben kerstavond rustig thuis gehouden met de poezen, de dochter van mijn schat, enkele flesjes, lekker eten en natuurlijk veel geschenkjes.
Oudejaar hebben we alleen met de poezen thuis door gebracht. Het eten was lekker, het flesje ook. Natuurlijk waren er nog geschenkjes want daar houden we van.
Tijdens het vuurwerk waren mijn kleine schatten bang, maar gelukkig was dat vlug voorbij en kwamen ze terug uit hun schuilplaats om terug dicht bij ons te zijn.
Dat de pakjes goed ‘bewaakt’ en onderzocht werden kan je hier zien :
Ook de kerstboom werd gekeurd en goed bevonden. Ze is zo’n lieverd dat ze er niet meer aan gedaan heeft.
Ik doe mee met de thuismarch voor het klimaat.
Niet dat ik denk dat het zal helpen, maar hiermee wil ik toch mijn steun betuigen.
Zelf vind ik het schandalig dat onze (te) vele ministers er maar niet uit komen hoe ze onze planeet kunnen helpen redden en hoe ze het geld zullen verdelen.
Ik vind het niet moeilijk :
Maar wie ben ik ? Ik zit er niet met mijn geld in, dus heb ik geen dubbele agenda …
Na een zeer drukke maar leuke zomer hier nog eens een berichtje. Ik weet het : het is lang geleden maar buiten naar waar we naartoe zijn geweest (en daar kan je alles over lezen op stippypictures.wordpress.com), heb ik eigenlijk niet veel nieuws te melden.
We hebben de schrik van ons leven gehad na die zware regenval eind augustus ! We hoorden water druppelen maar konden niet vinden waar. Het kwam ook niet uit de gebruikelijke plaatsen. Toen ik de volgende dag klaar was om te gaan werken zag ik dit :
Ja, een dikke bult in het spanplafond ! We hebben het water er uit gekregen en het is bij die ene keer gebleven. Gelukkig is het nu bijna opgelost, ttz we hebben gevonden van waar het kwam en het voorlopig hersteld. Nu is het wachten op de firma die het permanent komt doen.
De dressing vind ik een groot succes en Nory ook.
Inspectie
De beslissing om halftijds te werken nog een groter succes. Ik ben veel rustiger en voor die 300 euro minder moet ik het niet laten. 😉
Dat ik heel november en december thuis ben, kunnen mijn schat en de poezen alleen maar toejuichen. Het is natuurlijk voor hen dat ik het doe. Natuuuuuuuuuuuuurlijk !
Ik heb een andere auto gekocht die ik Black heb gedoopt. De reden is duidelijk. Het is een automaat en ik rij er zeer graag mee. Nu nog doen wat mijn neef/garagist zegt : kilometers doen …
De verdeling zit in de laatste fase en zal, hopelijk, nog voor dit jaar zijn.
Nory is nog steeds gezond en gelukkig. Ze maakt me nog elke dag gelukkig. Kira is nog steeds een autistisch kreng, maar what else is new ? Ze zal nu ook niet meer veranderen. Gelukkig heb ik die kleine (die eigenlijk al groter is dan Kira) om me te doen glimlachen. En ja, ze is verwent ! Waarom heb ik haar anders ?
inspectie van de vaatwasser.
Ik ben aan het kijken naar andere huizen : 2 of 3 slaapkamers, alles beneden met een zolder en een garage. We zullen zien of er iets van komt. Er is geen haast bij. Ik moet hier niet weg …
Er staan bijna 600 te lezen logs in mijn feed dus zal ik er eens moeten aan beginnen …
We zijn gisteren naar de ‘paardenshow met acrobatie’ geweest in Knokke.
Wat we te zien kregen was zo veel meer !
Prachtige, ongedwongen vrije oefeningen, hoogstaande dressuur, spectaculaire voltige (op- en af springen, rechtop staan, achterstevoren zitten, … op een galopperend paard), … Maar ook indrukwekkende acrobatie en tuimelaars. Dit alles speels en live begeleid met passende muziek. Ook de projecties zijn perfect geïntegreerd.
Je houdt het niet voor mogelijk wat die mensen allemaal kunnen met hun lichaam en de paarden.
Tijdens ons gesprek achteraf met Benjamin Aillaud de technisch-directeur in de stallen en naast de oefenpiste, konden we leren dat alle paarden gekozen zijn om hun rust en speelsheid. Er wordt nooit dwang gebruikt bij het aanleren van de oefeningen en dat zie je ! Het is alsof de paarden buiten komen om te spelen, wat de voorstelling nog magischer maakt.
Ze leven samen als 1 groep/familie, verzorgen samen de dieren, werken en oefenen samen, hun leider op kop.
Het viel me op hoe vriendelijk hij was, rustig, geen vraag was hem te veel, zijn antwoorden uitgebreid met veel uitleg, over zijn visie hoe je zo’n show moet ineen steken en hoe het er moet uitzien, de kleine foutjes ook want je werkt tenslotte met dieren en mensen …
Ik kan maar 1 ding zeggen : Ga dit zien ! De prijzen zijn zeer democratisch en het is zeker de moeite, ook al ben je niet zo’n grote paardenliefhebber als ik, je zal het je niet beklagen.
Foto’s op stippypictures.wordpress.com
Om het af te leren, hier nog enkele foto’s van Nory.
© Micheleeuw
© Micheleeuw
-> Het is beslist en goed gekeurd : vanaf oktober werk ik nog halftijds. Hoera !
Ik had altijd gezegd dat ik dat zou doen vanaf mijn 55ste maar aangezien ik van dienst veranderd was en ik thuiswerk kon doen, had ik de aanvraag nog uitgesteld. Daarom is het pas vanaf oktober en niet vanaf september (de 1ste van de maand na mijn 55ste verjaardag).
Nu heb ik toch beslist om het te doen omdat er niet elke week genoeg werk is om thuiswerk te doen en ik dan alleen nog het onthaal zal doen. Geen loopbaanonderbreking/tijdskrediet, duplicaten of beslag meer voor mij. Ik heb genoeg ‘werkjes’ die ik doe wanneer het eens rustig is.
Eerst was mijn chef niet gelukkig omdat hij dacht dat ik niet de dagen zou komen dat ik nu het onthaal doe. Eens ik hem verzekerd had dat ik juist wel het eerste contact zou blijven verzorgen op dinsdag en woensdag, en om de 14 dagen de donderdag voormiddag (want die namiddag wordt zeker verlof of recup), stemde hij volmondig in. Mijn collega kan dan zoals nu thuiswerk doen (voor haar zijn er wel altijd genoeg dossiers) en de volgende dag haar 4/5-dag thuis zijn. De donderdag (namiddag) doet ze het onthaal. Voor de andere dagen is al iemand voorzien. Iedereen tevreden, daarom de vlugge goedkeuring.
Mijn poezen zullen ook blij zijn, zeker mijn schaduwtje Nory. 😀
-> Dat het druk was de laatste weken kan ik getuigen ! De fiscale fiches voor LO/TK werden dit jaar niet meer op papier naar huis gestuurd. Iedereen was daarvan verleden jaar op de hoogte gebracht maar de meeste hebben er niet op gelet of ons vergeten op de hoogte te brengen dat ze het toch nog op papier wilden. Nu de einddatum van de belastingaangifte nadert bellen en komen er veel om hun fiche. Ik zeg zeker 100 keer per dag hetzelfde : waar de fiche zit, hoe ze moeten aanmelden, indien dat niet lukt hoe wij hen dat document kunnen bezorgen of dat ze het kunnen bij ons ophalen. Dubbel zoveel bezoekers en telefoons dan normaal. Ja, ik moet me niet vervelen. Er is wel één voordeel : de werkdagen gaan nog vlugger.
Ach, nog 2 weken en dan is de rush voorbij en hebben we zomeruur voor 2 maanden. Ik mag dan al om 16 uur afsluiten.
-> De tickets zijn gekocht voor het volgende seizoen voorstellingen in de Stadsschouwburg. We weten weer waar naartoe. Er zitten dingen tussen waar we echt naar uit kijken en hopen dat alle optredens/toneel stukken zo goed zijn als we denken. We hebben onze favoriete zitplaatsen kunnen bemachtigen zodat mijn schat, mits toestemming, foto’s kan nemen zonder mensen te storen. Meer hierover hier of op zijn blog : http://www.stippypictures.wordpress.com
Het festival seizoen is (nu echt) begonnen en hoe !
Gisteren waren we in Roeselare in de Hallen van de REO Veiling voor alweer een schitterende line-up van artiesten. We hadden opnieuw toestemming gekregen om frontstage foto’s te nemen. Het was de 4de editie en we konden dat al meteen merken : er was een ‘perslijst’. Zo moesten we niet eerst de hoofdverantwoordelijke erbij roepen eer we binnen mochten. Wel nog geen persbadges of -bandjes, maar de medewerkers aan de doorgang naar de front- en backstage waren zeer vriendelijk en geloofden ons op ons woord. Met onze fotokoffers en eigen badges waren we ook zeer overtuigend. Er was meer pers aanwezig dan de vorige jaren. Ja, ook Reo Rock wordt groot en het werd tijd dat de media dat ook opmerkte.
Stipt om 17 uur mocht ‘Sinrise’ de spits afbijten. De jongens uit Gits brachten een degelijke set. Jammer dat niet iedereen er op gelet had dat er een uurtje vroeger werd begonnen. Zo moesten ze het beste van zijzelf geven voor slechts 30 mensen. Jammer, want ze waren best wel goed.
Daarna mocht ‘John Coffy’ het podium betreden. Deze Nederlandse Rockband mag nog later deze zomer schitteren op Pinkpop en als ze spelen zoals ze gisteren gedaan hebben, is dat zeker niet onverdiend. Tijdens de soundcheck konden we horen hoe goed de zanger kan zingen en persoonlijk vond het een beetje jammer dat dit niet tot uiting kwam door het soort muziek dat ze brengen nl. punkrock met rock ’n roll erdoor. Zeer stevig dus en geen plaats voor een ballade. Maar niet getreurd : ook zoals het nu is, is het steengoed en dat vond ook het talrijker publiek.
De volgende groep was ‘King Hiss’ uit West-Vlaanderen. Zij brachten een combinatie van hardcore, metal, stoner en classic rock schitterend tot een geheel. Niet te verwonderen dat ze straks ook op Graspop Metal Meeting mogen optreden.
Toen was het tijd voor de Noor-Ierse ‘The Undertones’. Na een split in ’83 zijn ze nu alweer 15 jaar actief, met een nieuwe zanger weliswaar, maar daarom niet minder goed. Punkrock van de bovenste plank.
Als voorlaatste mochten we genieten van ‘Bettie Serveert’. Al 25 jaar scheert deze Nederlandse band hoge toppen, ook buiten Europa, met hun stevige, rauwe Indierock. Laat maar komen !
Als top-of-the-bill betraden ‘The Strangles’ het podium. Het wachten van de vele aanwezigen (bijna 1000 mensen) was voorbij. Het echte werk kon beginnen. Niet dat de vorige bands niet goed (genoeg) waren, maar het was duidelijk aan de vele T-shirts te zien voor wie de meeste een ticket gekocht hadden. Het applaus en gebrul was dan ook oorverdovend nog voor ze 1 noot hadden gespeeld. De verwachtingen werden meer dan ingelost : Golden Brown, Always the Sun, Peaches, No More Hero’s klonken even fris als de eerste keer toen ik ze hoorde. Ook de andere nummers, van de meer dan een uur durende set, stonden stevig. De oude punkers, aangevuld met jong(er) geweld, staan er nog steeds. Ze waren hier brutaler en ruwer dan 8 jaar geleden in de stadsschouwburg. De locatie en dat het daar unplugged was, zal er wel voor iets tussen gezeten hebben. Opnieuw heb ik genoten van hun optreden. Het was toen al na dik na middernacht en alhoewel ik doodmoe was, wilde ik toch blijven tot de laatste noot.
De after-party hebben we gelaten voor wat het was en we zijn naar huis gekomen. Het was bijna 2 uur toen ik in mijn bedje lag en voelde me oud : moe, pijn aan schouders (dragen fotokoffer), rug, knie en voeten (vele recht staan). toch was ik gelukkig dat ik er weer mocht bij zijn.
Het was een zeer geslaagde avond mede dankzij de vele vriendelijk medewerkers van Reo Rock en de schitterende optredens. De Rodenbach was weer lekker, de frietjes ook en de sfeer super gezellig op een ideale locatie waar er geen buren klagen over het lawaai, er genoeg parking is en de podiumwissels vliegensvlug gebeuren.
Bedankt en hopelijk tot volgend jaar !
foto’s © Micheleeuw
Ons weekje verlof zit er bijna op. Zucht !
Ik heb vooral genoten van het binnen blijven, mijn schat en de poezen.
Verleden week was er een traan omdat het 2 jaar geleden was dat mijn geliefde Neelix overleden was. ;-(
De volgende dag was er vreugde omdat Nory 2 jaar geworden was. Hip. Hip. Hoera ! Dat hebben we gevierd met veel spelletjes en vooral veel extra lekkers voor die kleine rakker. Ze heeft het zich laten smaken. De dag er na begreep ze niet dat ik terug ging naar de oude routine en ze niet meer de extra’s kreeg. Tja, bij een kat is de eerste keer al een gewoonte, hé. 😉
Maandag terug gaan werken. Zullen ze ons missen denk je ? Ik hen in elk geval wel !
Mich & co. 