Zomer, met zomerse temperaturen.

Laat de klagers maar weer van wal steken : het is té warm !

Veel ben ik niet buiten geweest maar toch heb ik dat gehoord. Ik dacht te zeggen : het is altijd iets met jou ! Maar ik heb me kunnen inhouden en heb gezwegen. Ouder worden, misschien ?

De schuifdeur open, de plafonddraaier aan, heel weinig kleren aan mijn lijf, de was in 15 minuten droog, iedereen gezond en gelukkig, … Wat zou ik meer wensen ?

Voor Yasmine zal het allemaal worst wezen : zij is niet meer ! Heel erg jammer want ik vond haar een toffe madam. Waco Jacko is het ook ‘hierboven’ gaan uitleggen. Hij mag daar zijn optredens doen. Enfin, ze hebben weer een dode ‘King’ bij die ze nu als heilige kunnen vereren.

Ik heb een citaat in mijn mail gekregen die past bij mijn leven, zoals het nu is :

“Zomer: de periode waarin het te warm is om te doen waarvoor het in de winter te koud was.”

Twain

Allemaal goed nieuws.

Het was gisteren mijn schat zijn verjaardag. Ik wist het deze keer wat eerder dat hij thuis zou zijn en heb direct maar 2 dagen verlof genomen. Zo ben ik er vanaf voor deze week.

We hebben er een leuke, rustige dag van gemaakt. We zijn een lekkere dagschotel gaan eten in de Cohiba, met aperitief deze keer. Terug thuis hebben we gekeken naar ‘The Gran Torino’, de nieuwste film van en met Clint Eastwood. Een schitterende film met een verrassend einde. Daarna hebben we een ‘fles’ open getrokken en gekeken naar ‘South of Heaven, West of Hell’, een bizarre western met veel bekende acteurs. We hebben de dag afgesloten met nog enkele afleveringen van opnomen tv-series. Het was een aangename, rustige dag. Hij was tevreden en ik dus ook.

Gisteren heb ik bericht gekregen dat mijn lening met 75 euro per maand naar beneden gaat voor het volgend jaar ! Lang leve de crisis !?!

Ook is de mini-lening van 2 jaar zonder intrest afbetaald (de tv en fototoestel hebben hun geld al opgebracht) en dat scheelt ook weer 77 euro per maand. Zal ik nu rijk worden ? Het zal in elk geval helpen leven …

Straks zal ik mijn belastingsbrief invullen met tax-on-web. Ben benieuwd hoeveel ik nu weer terug zal krijgen. Update : ik zou meer terugkrijgen dan verleden jaar. Hoera !

Ik had een zware maand van betalingen en heb minder dan verwacht moeten terugboeken van mijn spaarrekening. Weer goed !

Ja, zo gaat ie lekker, hé. Maar ik verwacht een weerbots want het gaat al zeer lang goed …

Update.

Het is alweer een tijdje gelden dat ik hier nog eens iets gezet heb. Hoe dat komt weet ik niet zo goed. Ik vermoed omdat ik niet zoveel te vertellen heb. Ja, als alles goed gaat …

Hier toch een overzichtje van wat ik gedaan heb de afgelopen week :

• naar een begrafenis geweest van de papa van een collega. Stef was mee zo konden we elkaar wat steunen want er was zeer veel verdriet.
• tickets besteld voor Fleetwood Mac in het Sportpaleis. Hoera !
• ook nog tickets voor oa. ‘De Dolfijntjes’, Boudewijn De Groot, ‘The Spaghetti Western Orchestra’, ‘Te vroeg, te mooi’, … in en rond Brugge.
• een mini-familiecrisis bedwongen.
• een afspraak gemaakt met mijn broer om eens lekker samen te zijn en om  ‘iets’ te drinken en veel te kletsen.
• een leuk, positief individueel functioneringsgesprek gehad. Heel wat beter dan de vorige keren. Ja, nu zit ik waar ik graag zit en ik ga zonder tegenzin werken …
• veel on line puzzels gemaakt.
• veel films en series bekeken.
• nog geen andere blogs gelezen, maar dat ga ik nu doen.

Doei en een prettig weekend !

Het heeft niet mogen zijn …

Toen ik deze middag thuis kwam heb ik nog eens gekeken of de magere poes soms niet terug gekomen was. Mijn schat was er niet om afkeurend te kijken, dus …

Ik heb hem gevonden : hij ligt dood achter het tuinhuisje. Ik weet zeker dat hij er dinsdag niet lag want ik heb overal gekeken, ook daar. Wanneer hij terug gekomen is weet ik niet, maar opnieuw 2 dagen zonder eten is was er teveel aan.

Verdoemme, hé ! Was hij niet weggegaan had ik hem er misschien terug door gekregen. Enfin, hij is uit zijn lijden verlost.

Ik heb zekerheid maar ook verdriet voor de lieverd. Mijn schat zal hem vanavond begraven … 😥

Doorweekt !

Ik was met de fiets naar het werk gereden deze morgen. Ik hoopte (weer) geluk te hebben.

Toen ik buiten kwam na mijn dagtaak was het aan het regenen. Ik dacht : ik wacht een beetje en het zal wel overgaan. Mispoes ! Het hield op met zacht te regenen maw het begon blaasjes te gieten ! Dat was voor mij het teken om te vertrekken. Al lachend heb ik het hele traject afgelegd : er was geen wind en het (vele) water dat viel was bijna warm. Zalig ! Goed voor mijn haar en mijn velletje. 🙂

Tegen dat ik thuis kwam was ik nat tot op mijn vel. Mijn kleren heb ik afgestroopt in de gang waar mijn schat met een handdoek voor mij en een emmer voor mijn kleren klaar stond. De kleren heb ik gezwierd in de wasmachine en hangen nu te drogen. Mijn smile staat nog steeds op mijn smoel ! 😆

Het zou niet voor elke dag zijn, maar zo eens op een weg, waarom niet ? Mijn vel is waterdicht. Ik hou meer van die stevige buien dan van dat fijn, miezerig gedruppel. Ja, ik ben een rare. Ik weet het, ik weet het. 😉

Weg …

Toen ik deze ochtend opstond vond ik de poes niet. Hij lag niet op ‘zijn’ plaatsje, onder een paneel van de schutting.

Ik ben de hele dag op mijn ongemak geweest. Toen ik terug thuis kwam was hij er nog niet. Ik heb gezocht maar niet gevonden. Ook mijn buurman heeft hem niet meer gezien en het eten is onaangeroerd gebleven.

Ik weet dus niet of hij verder getrokken is of ergens weggekropen om (toch) te sterven …

In elk geval heb ik gedaan wat ik doen moest : ik heb hem eten, drinken, liefde en knuffels gegeven. Zoveel ik kon. Ik verwijt mezelf niets.

De dierenarts die vanavond voor hem zou langs komen heb ik afgebeld.

Ik zal blijven uitkijken en hopelijk zie ik hem nog eens terug : heel dik en gezond, al vrees ik ervoor. Ik kan maar hopen dat zijn lijden over is …

Mag ik hopen ?

Toen ik gisteren nog eens ging kijken naar de poes kwam hij(?) naar me toe. Ik kon hem niet overtuigen iets te eten of te drinken maar knuffelen mocht ik wel. Zo ben ik er een hele tijd bij gebleven en heb hem gestreeld tot hij er zelf genoeg van had. Hij genoot er zichtbaar van. Ondertussen vielen mijn tranen op hem. Ik dacht dat hij nog een laatste keer gepaluft wilde worden voor hij stierf.

Na opnieuw een slechte nacht was ik blij te merken dat hij deze morgen nog leefde. Hij kwam weer naar me toe en ik heb hem nu kunnen overtuigen om iets te eten en te drinken. Hij is echt vel over benen : nergens is er nog iets van vlees te zien.

Natuurlijk moet het nu gebeuren, nu ik terug moet gaan werken nadat ik 3 weken thuis was en hem beter had kunnen verzorgen.

Ik zal straks nog eens proberen en zo hopelijk kan hij er weer door komen.

Ja, ik, sentimentele ziel, ben hoopvol ! Mijn hart zal weer breken moest hij nu toch nog sterven. Het is zo’n lieverd.

Shock ! Horror !

Gisteren zat ik hier rustig een puzzelke te maken toen ik plots iets uit de hoek van mijn oog zag. Het was een grijze poes. Mijn eerste gedacht was dat het een was van hier uit de buurt : grijs met wit. Een kater die samen met zijn broer (vermoed ik) die rost met wit is, geregeld mijn katin komt bezoeken.

Ik keek nog eens goed en zag dat het een volledige grijze was. Ik tranen in mijn ogen : mijn verloren poes was terug ! Toen zag ik hoe uitgemergeld het was ! Echt vel over been ! De arme schat kon z’n hoofd niet meer opheffen van ellende en keek me van opzij aan. Ik was uitzinnig van verdriet en vreugde.

Voorzichtig deed ik de schuifdeur verder open maar het liep sukkelde weg. Ik direct het eetbakje van mijn poezen gepakt en buiten gezet. Het vertrouwde het niet en waggelde verder. Ik heb het toen gelokt met hun korrels. Het herkende het geluid en kwam terug. Terwijl het aan het eten was heb ik het een streeltje kunnen geven.

Terug binnen heb ik foto’s genomen. Deze heb ik dan vergeleken met die van Chewy want deze was zo groot. Ik zag direct dat het de mijne niet was want deze had wit aan de pootjes en mijn poes heeft nergens wit. Oef ? Niet echt.

 

 

 

 

Het at afwissend van het vlees en de korrels. Na een mini-dutje heeft het nog een beetje gegeten.

Daarna heeft het een tukje gedaan tussen de planten in de zon. Toen ik nog eens ging kijken is het terug weggewandeld en kon ik het niet meer terug vinden.

Natuurlijk heb ik slecht geslapen en ben vroeg opgestaan om te kijken waar het was. Ik heb het gevonden op het braakliggend terrein, niet ver van de tuin. Het ligt te rusten in de zon. Hopelijk komt het terug eten zodat het weer sterker wordt …

Deze moet al lang op de dool zijn. Ik begrijp niet hoe iemand die zo’n schepsel ziet er geen compassie mee krijgt en het niets te eten geeft.

Ben zojuist nog eens gaan kijken en ik vrees het ergste : het wil niet eten van de speciale korreltjes die ik mijn schat heb laten meebrengen of drinken van de kattemelk. Het is te laat en ligt te sterven … 😥

Voorbij, over and out.

Dit is de laatste dag van mijn meer dan 3 weken verlof.

En dat het heerlijk was ! Heerlijk gewoon dat zalig niets doen, tijd genoeg om niets te doen, geen stress, geen haast, niet vroeg moeten opstaan, niet vroeg gaan slapen, heel de dag on line puzzels maken mag, eten wanneer honger, de poezen zien binnen en buiten komen, ze zien liggen maffen in de zetels, de digicorder van 85 naar 40 % vol krijgen, op dvd naar films en series kunnen kijken tot een gat in de nacht, de schuifdeur meer of minder open naargelang de wind, … Wat kan het leven mooi zijn !

Mijn wereld is natuurlijk zeer klein geworden want ik heb bijna geen mens gezien. Ik weet dus niets over mijn vrienden en collega’s. Over mijn buren weet ik des te meer, voor de verandering. Het nieuws heb ik wel meer gezien dan anders, of beter gehoord want de radio staat hier op.

Hoe het met iedereen is zal ik maandag wel vlug genoeg weten. Ik zal vlug genoeg weer helemaal opgaan in de rattenkoers en weer vlug-vlug alles moeten doen, stress hebben, moe zijn, de poezen missen, …  Maar dat zijn zorgen voor dan. Eerst nog genieten van het weekend.

Die 3 weken zaligheid kunnen ze me niet meer afpakken !