Mag ik u voorstellen : NORY.

Toen ik eindelijk contact had met de mensen vanwaar Neelix kwam, wisten ze me te vertellen dat ze geen kittens meer hebben. Jammer.

Ik heb dan gekeken op www.gratiskittens.com en daar zag ik dit. Natuurlijk was ik onmiddellijk verkocht.

Mijn schat vond het ook een leuk diertje maar wilde het in haar eigen omgeving bezig zien. Ik heb direct gebeld en we mochten nog dezelfde avond eens komen kijken. Dat hebben we natuurlijk gedaan en de kennismaking verliep vlot : wij vrouwen bezien die kleintjes als onze kinderen. De mannen stonden erbij en keken ernaar.

We hebben elkaar bestookt met vragen over hun eten, hun leefomgeving, haar gedag, … tot iedereen tevreden was. Wij dat het uit een goed nest komt. Zij dat ze goed zal terecht komen. We zijn overeen gekomen dat we er op 8 augustus kunnen om gaan. Ik ben dan 4 weken in verlof, zij heeft nog tijd om afscheid te nemen, wat ik nooit zou kunnen.

Ze is gezond, lief, handelbaar (waarmee ik bedoel dat je het mag opnemen en bepotelen), rustig maar toch speels, ontwormt en zal tegen dan als voor de 1ste keer gevaccineerd zijn.  Ze is geboren op 23.05.13 (de dag nadat Neelix gestorven is).

Ik vind haar zo mooi !

Ik voel me een verrader ten opzichte van Neelix, maar het huilen moet ophouden. Hopelijk kan zij me opnieuw doen lachen. Kan ze me over het verlies heen helpen, net zoals Neelix heeft gedaan toen ik Toyah moest afgeven.

Hoe we aan haar naam komen ?

• N van Neelix omdat er ook wit in haar vacht zit.
• O van Toyah omdat ze 3 witte pootjes heeft, zoals hij had.
• R van Ruffo omdat er ros in haar vacht zit.
• Y van Chewy omdat er tijger in haar vacht zit.

Wat is mijn schat toch slim, hé.

Het festivalseizoen is begonnen.

Het is niet omdat er hier niet veel meer verschijnt dat ik niet meer buiten kom. Mijn schat probeert mijn gedachten zoveel mogelijk bezig te houden door me overal mee te nemen naar leuke en mooie optredens. Hier een overzichtje :

Eerst was er zijn verjaardag : lekkers om te knabbelen en natuurlijk ook om te klinken en te drinken.

In Wenduine was de persvoorstelling van de tentoonstelling ’30-jaar Urbanusstrip’. Leuk om eens mee te maken.

Mijn liefste is, op verzoek, naar de Taptoe geweest om foto’s te nemen. Ik had geen zin om mee te gaan. Ik had iets gemist, zei hij toen hij terug was. Zeer indrukwekkend.

Voor de 11 juli-viering was er op de Burg, zoals elk jaar, heel wat te doen. Wij zijn alleen naar de optredens geweest. Dit jaar was op 10  juli Raymond Van Het Groenenwoud die de viering mocht inluiden.

De volgende dag was er eerst een Rock Ralley die gewonnen werd door Calling Susan. Wij vonden ze ook de beste. Wel leuk dat ze al ‘boven hun theewater’ waren toen ze hun prijs in ontvangst namen. Ach, de jeugd …  Dan mochten Massa Nobu, Vienna het feest opvrolijken. Als afsluiter kwamen The Postmen. Zij brachten een leuke mix van verschillende stijlen muziek.

Iedereen heeft het beste van zichzelf gegeven en ik heb mijn liefste glimlach opgezet. Ja, het festivalseizoen was begonnen.

 

We zijn ook nog naar het Kursaal in Oostende geweest om het schitterend optreden van ‘The Blues Brothers – approved’ mee te pikken.  Dat de zaal niet vol zat, verwonderde ons zeer. Zeker als je weet dat ze maar 1 optreden in België gaven. Maar gelukkig heeft niemand er zich iets van aan getrokken en heeft iedereen zich steengoed geamuseerd.

Ook is het Kneistival van start gegaan. Gisteren mochten The Rythem Junks de aftrap geven. Als ‘ouwe getrouwe’ hebben we kunnen genieten van The Hollies. Zij kunnen het nog steeds en hebben De Put zonder moeite mee gekregen. Het duurde niet lang of iedereen was mee aan het zingen met hun vele hits.

 

Volgende week volgen nog meer optredens in Kneist. Het zal een drukke week worden.

Terwijl ik dit hier schrijf zie ik op tv dat we nieuwe Koning hebben. Leve de Koning ! Ik geef hem het voordeel van de twijfel. Ik denk toch niet dat er veel voor ons, stervelingen, zal veranderen …

De beslissing is genomen.

Met een zeer klein hartje heb ik het gisteren gevraagd aan mijn nieuwe chefs en ze hebben ‘JA’ gezegd, de lieverds.

Ik slaap al weken niet goed, kan niet stoppen met huilen, heb een gat in mijn hart, voel dat ik erdoor geraak, ben weer aan het zakken, voel me verkleinen, … Ik kan mijn kleine Prutske maar niet vergeten ! Mijn levenslust is weer weg.

Ik mis haar elk moment op het werk dat ik niet druk bezig ben aan het onthaal of nieuwe dingen aanleer. Thuis is het nog erger, natuurlijk. Ik laat hier dan ook mijn tranen de vrije loop en het duurt alsmaar langer voor ik mezelf terug kan samen rapen om te doen wat moet gebeuren.

Ik vind mijn leven niet meer leuk, ondanks alle nieuwe uitdagingen op het werk. Ik ben nog steeds blij dat ik van dienst ben veranderd. Iedereen daar is zeer medelevend en geduldig, maar ik mis iets. Wat dat is, weet ik maar al te goed …

Daarom en ook omdat mijn schat het niet leuk vind om me (opnieuw) zo triestig te zien, hebben we besloten om opnieuw een kitten in huis te halen.

Ik wil die kleine opnieuw ‘aan me naaien’ en dus wil ik er zeker een maand mee thuis zijn. Ook om het te beschermen tegen Kira, want die kan lelijk uit de hoek komen tegen een kleintje. Dat heb ik gemerkt met Neelix.

Aangezien ik in een nieuwe dienst zit en beloftes gedaan heb dat ik, buiten een week rond mijn verjaardag in augustus, pas vanaf november veel thuis zou zijn, was ik angstig hoe ze op mijn vraag om zo vlug mogelijk een maand thuis te zijn, zouden reageren. Ze konden mijn verzoek begrijpen. Oef ! Na een vlugge blik op de aanwezigheidslijst, kwam als voorlopig voorstel : augustus, na mijn weekje verlof. Daar kan ik mee leven want ik heb nu opnieuw een vooruitzicht.

Volgende week zal ik wel meer weten en eens ik de juiste periode ken, kan ik beginnen uitkijken naar een nest. Ook zal ik dan moeten kijken wat ik juist zal nemen : loopbaanonderbreking, onbetaald verlof, … Maar dat komt wel goed en is van minder belang. Mijn chefs hebben het beste met me voor en zullen me wel helpen.

Ik weet ook wel dat die nieuwe kleine geen Pruts zal zijn, zo’n katje zullen we nooit meer hebben, maar er zal opnieuw leven in ons huis zijn. In het begin zal ik veel vergelijken maar na een tijdje zal ik, hopelijk, minder verdrietig worden. Neelix heeft dat ook voor me gedaan toen ik niet over het verlies van Toyah kwam.

Het liefst zou ik willen dat het nieuwe katje niet buiten gaat maar mijn schat zegt dat het bijna niet mogelijk zal zijn omdat Kira wel buiten mag. We zullen zien.

Iedereen zegt dat ik met Pruts ‘mal chance’ heb gehad dat ze zo vlug gestorven is en dus kan ik maar hopen meer geluk te hebben met het nieuwe.

Wordt vervolgd.