Ja, zo gaat dat blijkbaar in het leven. Je wacht, moddert wat aan, schakelt hulp in en moet het dan toch zelf doen.
Waarover ik het heb ? Over de verkoop van het huis van mijn moeder. In januari komt mijn mama te overlijden. Wij waren eerst te zeer aangeslagen om te reageren. In maart schieten we in gang en stellen haar huisje te koop via de notaris. Ik zet het ook on line op 2 plaatsen. We plaatsen een bord aan de woning. Ik zet het hier. Ik plaats het zelfs in mijn ruit aan straat in mijn huis. We doen mond-aan-mond reklame …
Ik krijg telefoontjes van alle, maar dan ook iedere, agence in en uit de buurt. Ze steken hun folders en/of visitekaartjes in mijn bus. Sturen me mails … tot ik er zot van word. Elkeen zal en wil het huis in handen krijgen om te verkopen. Hun praatjes maken me gek : zij en alleen zij hebben een klantenbestand van honderden potentiële kopers. Mensen die zitten te wachten op zo’n mooi, lief huis. Alleen zij zullen het kunnen verkocht krijgen voor meer dan wij vragen. Sommige vragen 2,5 % van de verkoopprijs, andere 3 %, het loopt zelfs op tot 5% ! Verkopers ! Bah !
Afgezien van de immobiliënkantoren komt er geen kat kijken. Niks, noppes interesse. Niemand doet een bod. Geen idee wat er scheelt. Is het te duur ? Is er teveel werk aan ? Is de ligging verkeerd ? De tuin te groot ? Geen enkele feedback.
In augustus beslissen we met een agence in zee te gaan. Dat zou helpen om het zinkend schip vlot te trekken. Uit de vele aanbiedingen kiezen we voor Acasa. Mijn zus had ze gevonden, vond ze zeer sympatiek en dynamisch. Ook hadden ze een zeer mooie folder ! We hebben getekend voor 4 maanden en geen dag langer, geen opzeg. ‘Langer zou zeker niet nodig zijn’, zegden ze zelf. Ze zouden veel publiciteit maken, plakaten komen zetten aan het huis, hun walgelijk grote klantenbestand mailen/bellen/aanschrijven, …
Mijn schat doorzoekt alle reklamefolders en enkele kranten en … vind bijna niets ! Het huis is 2 keer gepubliceerd geweest. Hun mooie folder hebben we nooit gezien en ik vermoed dat het er ook nooit ingekomen is. De beloofde maandelijkse evaluatie komt er ook niet. Mijn huisnummer wordt verkeerd genoteerd zodat de facturen voor het EPC-attest en het electriciteits-attest me niet bereiken en ik ze pas kan betalen nadat ik een boze telefoon krijg, wat mij er zeker niet vrolijker op maakt ! Ik moet meerdere keren bellen om te vragen dat ze een groter bord in de tuin komen plaatsen …
Na 3,5 maanden komen we samen voor een evaluatie. Eindelijk ! Er zit geen ‘beweging’ in, zeggen ze. Tegenwoordig moet het een maagd met ervaring zijn, blijkbaar. Enfin, we verlagen de prijs nog eens en blijven hopen.
Nu is het kontrakt met Acasa afgesloten. We zijn ontgoocheld ! We hebben het gevoel dat ze niet echt hun best hebben gedaan. De mensen die daar werken, misschien 1 niet, zouden niet weten hoe ze een huis moeten verkopen al hing hun leven ervan af ! Ze zijn nu al in gebreke want we hebben niet binnen de 7 dagen na het beëindigen van de overeenkomst, hun lijst van contacten gekregen.
Nu blijkt dat er een koper zou zijn. Hij was al enkele keren langs geweest maar deed steeds een belachelijk laag bod, zodat mijn broer er niets over gezegd had. Zijn ‘allerlaatste’ bod kwam al dichter bij de vraagprijs dus werden er telefoonnummers uitgewisseld. Na wat heen en weer gebel, hebben we een overeenstemming wat het bedrag betreft. Deze namiddag komen ze met hun bod op papier. Zaterdagochtend komen we samen bij de Notaris om de compromis op te maken en te ondertekenen. Ze zullen daar ook een voorschot meebrengen, in de vorm van een bankcheque, zodat wij ook wat meer zekerheid hebben.
Komt het dan toch nog goed ? Iedereen duimen, aub.
Mich & co. 