Nieuwjaarsdiner.

Voila, dat hebben we ook weer gehad. Nu de Apranax begint te werken en ik me weer wat kan bewegen, tijd voor een verslagje.

We waren met nog minder dan eerst gezegd want er zijn er nog enkele die het niet gehaald hebben wegens ziekte. Geen directeur of zijn adjunct dus waren we al van de speech af. Altijd goed nieuws ! Want we weten het ondertussen al wel : verleden jaar hebben we het goed gedaan en voor volgend jaar staan ons nieuwe uitdagingen te wachten. Hij verwacht dat we ook die met glans zullen overwinnen … Blah, blah, blah …

De aperitief vloeide rijkelijk, zoals gewoonlijk. Het eten was lekker en fijn, ook mijn speciaaltje, zoals we gewoon zijn. De tombola was leuk (er is opvallend veel mosterd weggegeven), zoals steeds. De muziek was iets voor elk zijn smaak : enkele boenke-boenke, gevolgd door rock, dan een slow, … We hebben gedanst als pubers en enorm veel gelachen.

Ook al waren er meer bij het begin geweest, toch waren dezelfde 25 overgebleven tot het laatste liedje. De meeste vertrekken na de tombola : ze wachten zelfs het eerste liedje niet af. De volgende groep verdwijnt na een uurtje muziek zonder op de dansvloer geweest te zijn : de kijkers. De rest blijft tot na de laatste noot : de die-hards.

Deze morgen, toen ik opstond, voelde ik me meer dan mijn leeftijd. De spieren in mijn benen protesteerden van het vele dansen, mijn nek ook van het headbangen, mijn maag was ook niet gelukkig en mijn hoofd sloeg nog op de ritme van de muziek. Niets wat een Apranax niet kon verhelpen. Meer foto’s op Flickr.

Deze avond gaan we naar The Ashton Brothers kijken in de Stadsschouwburg.  Daar zal geen drank bij komen kijken. Geen, zeg ik u !

Feestje !

Ik moet me dan klaarmaken voor het Nieuwjaarsdiner van het werk.

Mijn schat gaat ook mee dus kan ik niet telaat thuis komen, hé. Mijn zus komt ons ophalen. We mogen ons laten gaan met spijs en drank en drank en drank.

We zullen maar met heel weinig zijn : veel zieken, die geen zin hadden, die niet konden komen, sterfgevallen, … Nog niet de helft van het personeel zal aanwezig zijn ! Maar dat zullen we niet aan ons hart laten komen en er toch goed invliegen. We zullen al onze onderlinge wrevels vergeten en alle frustaties van ons af dansen.

Ik weet al wat ik als top zal aan doen, maar sta in twijfel tussen mijn zwarte jeans, die een beetje krap zit, en de nieuwe blauwe die vandaag is toegekomen en die me gegoten zit. Ik zal nog zien.

Een van de volgende dagen komt hier een verslagje waarschijnlijk met foto’s.

Hemels !

Voor de eerste keer in mijn RVA-carrière ben ik thuis gekomen zonder koppijn ! Wat een luxe !

De ene collega die dichtbij zit is ook een stille : ze spreekt alleen als ze iets moet vragen. De anderen hebben goed hun best gedaan, zoals gewoonlijk, zeker in de namiddag toen de chef weg was. Maar ik zit er nu verder vanaf, niet meer ertussen, dus heb ik er veel minder last van. Ik kan me nu concentreren op het werk. Laat ze maar doen !

De collega die nu op mijn vorige plaats zit is 2 keer bij me gekomen. Eerst vroeg ze : zijn zij altijd zo druk ? Duh ! ’s Namiddags kwam ze vragen of ik het daar ook zo koud had. Wat denk je ? Wanneer ze zonder vragen vensters open/dicht doen en aan de verwarming draaien …  Wist ze dan niet waarom ik daar weg wou ? Ze weet het nu !

Voor alle duidelijkheid : ik wou een ‘andere’ plaats. Het was omdat de chef’s haar dichter wilden dat ze naar mijn plaats is moeten gaan. Ik had niet in de pap te brokken en zij blijkbaar ook niet … Ik zal waarschijnlijk de enige zijn die gelukkig is met de ruil.

Verhuiske.

Eindelijk was het zover : ik zit sedert deze namiddag op mijn nieuwe werkplek !

Deze morgen dacht ik dat er nog computers moesten overgezet worden maar bleek dat ze gisteren allemaal gedaan waren. Aangezien het tegen 9 uur al reeds Bal Populaire was geweest en mijn hoofd al weer pijn deed, zakte mijn humeur tot op de bodem. Kon ik gisteren al verhuizen en zou ik dan geen koppijn gehad hebben. 😥

Toen de chef verklaarde dat het stil geweest was in de bureau dacht ik dat ik ging doodvallen ! In plaats daarvan vroeg ik wanneer ik mijn nieuwe stek kon innemen. Ze zou nog eens checken met de IT-correspondent. Enige tijd later kwam hij onze dienst binnen, de vraag werd gesteld, het fiat gegeven en beslist het over de middag te doen.

Toen de 2 andere betrokken collega’s terug waren van hun middagpauze kon de stoelenbureaudans beginnen. Er moeten nog kleine aanpassingen gebeuren, maar tegen 14u30 was alles gefikst.

Ik heb zo al een proefje gehad van hoe het nu zal zijn. Ik heb slechts 1 collega voor me, achter haar een muur. Niet veel zicht maar ook geen distracties. Achter mij zitten 2 collega’s, waar ik vroeger ook bij zat. 2 van die 3 collega’s komen niet werken op woensdag dus heb ik op die dag mijn blok voor mij alleen. Ik hoor de gesprekken en de telefoon veel minder, dus zal ik niet meer zo vlug gestoord worden wanneer ze staan tateren en/of niet vlug genoeg, naar mijn gedacht opnemen.

Ik zal nu waarschijnlijk nog minder opgenomen worden in de groep maar dat kan me eigenlijk niet zoveel schelen. Ik zal wel contact houden met hen die ik graag heb. Ik vind het een hele verbetering en ben blij.

Buurjongen.

Zaterdag ben ik een van de buurjongens van toen ik nog thuis woonde tegen gekomen.

Toen ik zelf kind was en soms met zijn zus speelde, we hadden dezelfde leeftijd, wou hij soms meedoen. Maar daar moesten we niets van weten : zo’n kleine snotneus moesten wij niet achter ons gat hebben. Niet dat we iets verkeerd deden, maar toch.

Die ‘jongen’ is nu natuurlijk een man geworden met vrouw en zelf kinderen. We hebben ‘moeders’ vergeleken en de zijne is toch liever dan de mijne. Hij is Notaris geworden en ze houden zich graag bezig met hun zeiljacht. Elk zijn meug maar ik zag dat zijn hart open ging toen hij ervan vertelde.

Het was leuk hem terug te zien : hij is nog altijd even sympathiek  en vriendelijk.  We hadden jammer genoeg niet genoeg tijd om veel jeugdverhalen op te halen. Dat zal voor een volgende keer zijn.

Zoals beloofd heb ik hem enkele foto’s via mail gezonden van Red Zebra. Ja, ik ben van mijn woord.

Expodus Nacht.

Het begon al goed : het eerste optreden stond geboekt om 19u30. Wij waren er rond 19u10. Tijd genoeg om onze fotopassen te krijgen, iets te drinken en een praatje te maken voor het 1ste optreden. Groot was onze verbazing toen de deuren nog gesloten waren. 2 sigaretten later, onze tenen waren toen al bijna bevroren, deden ze open om 19u35 ! Blijkbaar stond het verkeerd op alle publicaties, evenals de tickets : niet het eerste optreden begon rond dat uur, maar het openen van de deuren …

Veel hebben we niet gedronken : één drankjeton kostte 1.80 euro ! Je moet al rijk zijn om je daar lazarus te zuipen drinken maar blijkbaar waren er veel die dat niet aan hun hart lieten komen en/of rijk zijn …

De optredens waren goed tot zeer goed, naar mijn bescheiden mening. Een verslag van de avond vol muziek kan je hier vinden. Ik ga er grotendeels mee akkoord en kon het zelf niet beter verwoorden, daarom de link.  Niet letten op de foto : het is geen van ons, zoveel is duidelijk. Deze zijn van mij :

 

Maze. Drummer is de zoon van de zanger van Red Zebra.

 

 

 

Famous Black Polar Cubs. Henk, Chris en co zoals ze het meest schitteren : rocking.

 

 

 

  Red Zebra.

 

 

 

 

 

De zanger van Freaky Age.

 

 

Groot was onze verbazing dat, toen we bij de auto kwamen rond middernacht, de ruiten van mijn voertuig zowel aan de binnen- als aan de buitenkant vervrozen waren. Gelukkig was dat euvel vlug opgelost en konden we het korte, koude ritje naar huis aanvatten.

De poezen waren thuis, gezond en wel, en blij ons te zien. Het suizen in mijn oren had, toen ik enkele uren later half wakker werk, opgehouden. Dat was lang geleden.

Update : de foto op de site is veranderd naar foto’s van mijne schat.

Herfstweer.

Ik, samen met de dieren en planten, weten niet meer welk seizoen het is. Het is koud, nat, winderig met rukwinden tot storm. Niet te doen !

Ik ben deze morgen om nieuwe nagels geweest en ik waaide bijna weg. Voor de rest van de dag blijf ik gezellig binnen met mijn liefste. Hij heeft een halve dag verlof en samen zullen we naar mooie dingen kijken terwijl de kachel een gezellige warmte verspreidt.

Morgenavond gaan we naar de Magdalenazaal : er zijn optredens van oa Red Zebra. Dat we de fototoestellen zullen meenemen en veel kiekjes nemen, spreekt voor zich. Zo weten we zondag ook weer wat gedaan : alle foto’s nazien, sommige weggooien, de overgebleven plaatjes een beetje bijwerken, verkleinen, opslaan, enkele doorzenden, … Kwestie van ons niet te vervelend, hé.

Beter.

Vandaag was het veel beter : iedereen kon werken en was druk bezig.

We hebben goed gewerkt, wat gepraat (iedereen tegen iedereen, voor de verandering) en ook gelachen. Het was een goede dag.

Dat die verdomde computers nu nog steeds niet alles doen wat ze zouden moeten, storen we ons niet meer aan. Komt wel goed, zeker ? Zolang we ons werk kunnen doen zijn we al lang blij. Mijn verhuiske zal ook wel uirgesteld worden maar dat zal ik dan ook wel zien. Nog morgenochtend doorkomen en dan ben ik er weer vanaf voor deze week.

Ik hoop dat de 44ste President alle medewerking krijgt die hij nodig heeft om zijn land te hervormen. Zijn speech was duidelijk : er is werk aan de winkel en iedereen zal zijn steentje moeten bijdragen, willen ze eruit geraken. Ik hoop echt dat het hem lukt.

Moesten ze dat hier, in ons kleine landje, ook kunnen en willen, zou er eindelijk weer eens geregeerd kunnen worden. Maar wie is bereid om de harde noten te kraken ? Ze houden zich alleen bezig met Politiek en zijn ondertussen vergeten dat ze zouden moeten werken ten voordele van het Volk …

Niet meer menselijk !

Vandaag deed mijn pc wat het moest doen, maar de Lotus Notes (mail) en de persoonlijke documenten die ik het eerste uur heb aangemaakt waren bij het afloggen weer verdwenen ! We dachten dat is stront aan de knikker loopt verkeerd. Aangezien ik toch alleen maar ‘binnen’ de RVA kan mailen, vond ik dat niet zo erg. Die documenten kan/zal ik opnieuw aanmaken.

Aangezien ons Hoofdbestuur bleef beweren dat het in de andere Bureau’s zonder problemen goed was gegaan, dachten wij dat het (weer) aan ons lag. Na enkele mails en telefoontjes bleek dat het nergens zonder problemen verlopen was en dat het nergens al volledig in orde was ! De lelijke leugenaars ! Daarom hebben ze besloten om morgen geen nieuwe omzettingen meer te doen. Hoe het zal gaan met de 5 pc’s van vandaag zullen we morgen zien. Allen een gebedje doen en/of een kaarsje branden want anders hou ik het niet uit !

De pc van een collega aan mijn eiland was vandaag aan de beurt dus kon ze niet werken. Ze was om 7u30, toen ik binnen kwam, al druk en luid aan het kletsen. Ik hoopte dat haar computer ook, zoals bij mij gisteren, ten laatste na de middag in orde zou zijn maar om 16 uur had het nog geen enkel programma gedownloaded ! Ze heeft dus de hele dag staan kletsen en tateren tegen iedereen binnen hoorafstand en daarbuiten. Mijn kop sloeg al open-en-toe van 8 uur deze morgen. Tegen 15 uur zag ik niet meer uit mijn ogen van de koppijn ! Toen ik naar huis reed vond ik de pijn niet meer menselijk  … 😥

Ik heb 2 keer een poging ondernomen door tegen een chef te zeggen dat ik er last van had en telkens was het antwoord : ik niet. Dus werd er niets gezegd of gedaan om haar in te tomen, integendeel : ze deden mee met haar gezwets !

De kans bestaat dus dat ze morgen weer niet zal kunnen werken, maar ik zweer je : dan ga ik naar huis en kan ze mijn pc gebruiken ! Geen zo’n koppijn meer voor mij door een onnozele hals die geen respect heeft voor collega’s en chefs die het niet inzien of aankunnen/aandurven om er iets aan te doen !

De gedachte, dat ik misschien deze week niet zal kunnen veranderen van werkplek omdat de pc daar nog niet omgezet is en ik niet meer op een niet-omgezette computer kan/mag werken, doet me huiveren van schrik. 

Een mens zou voor veel minder depressief worden !

Loon naar werk ?

Voor vandaag hoop ik van niet ! Ik heb namelijk geen dossier afgewerkt. 🙂

Enkele pc’s zouden vandaag geüpgraded worden, waaronder de mijne. Eerst ging het wel, dan weer niet, dan weer wel. Uitgezonderd de mijne : die ging niet ! 😦

Ik heb tot na de middag met mijn vingers zitten draaien. Ik verveelde me zo dat ik mijn kaften met nota’s over de werkwijze eens onder handen heb genomen. Wedden dat ik morgen niets meer vlug terug vind ? 😀

Mijn collega’s waren noest aan het werk en ik was technisch werkloos. Gelukkig moest ik geen dossier met aanvraag opmaken en indienen. 😆

Toen ik terug kwam van middageten, ging het vlug en was mijn ‘bak’ opeens in orde. Ik zag direct dat de map met mijn zelfgemaakte werkbladen en de opgeslagen fietsvergoedingen weg waren. Ik had het nog zo gevraagd. 😥

Na de middag was er een vergadering/les tot het bijna tijd was om naar huis te gaan. Zo komt het dat bij mij alles is blijven liggen.

De Onderdirecteur heeft het niet aan zijn hart laten komen dat zijn pc ook niet wilde upgraden : hij is terug naar huis gegaan. Toen ik zei dat ik ook wel wilde weggaan en ze me per sms konden terug roepen, kreeg ik als antwoord : jij bent geen Kader, hé.  Neen, jammer genoeg niet.

Morgen eerst die documenten hermaken en dan vlieg ik erin. Dan zal ik ze terug verdienen. Ik kan nu zeggen dat  ik toch 1 keer voldoende betaald ben geweest, nl. vandaag. 😆