Wat een week !

Het is gevlogen !

Maandag waren we thuis om gezellig samen zijn verjaardag te vieren. Eerst een lekker ‘flesje’ gekraakt, dan lekker (en veel) gegeten. We hebben dan het nieuwe speeltje getest en hij heeft het goed bevonden. Oef ! 😉 De rest van de dag hebben we rustig voor de buis doorgebracht.

Dinsdag gaan werken en heel de dag het onthaal gedaan ! 😀 Ik was wel moe maar we wilden toch gebruik maken van het gratis cinematicket. Hij had er 2 gekregen op verschillende mailadressen. We hadden het niet gedacht maar ze hebben ze alle 2 aangenomen zodat we gratis naar ‘After Earth’ konden kijken. Het was opnieuw een privé-voorstelling want we zaten alleen in de zaal. We hebben ten volle genoten van de prachtige SF-film met vader en zoon Smith.

Woensdagvoormiddag opnieuw het onthaal en dan om mijn vriendin. Samen hebben we een zeer leuke namiddag door gebracht. ’s Avonds zijn mijn schat en ik naar Wenduine gereden om de persvoorstelling van de tentoonstelling van ’30 jaar Urbanusstrips’ te fotograferen in aanwezigheid van de prominenten van de Stad en de auteurs. Urbanus was zeer blij met de foto’s die we mee hadden voor hem. Nadien zei mijn liefste dat de eerste (echte) test met zijn nieuwe toestel zeer geslaagd was.

Gisterenvoormiddag opnieuw het onthaal. Ik blijf het leuk vinden. Met een collega ben ik dan om mijn zus gereden want het was de jaarlijkse BBQ met het werk. Deze keer ging het door in Hotel Leonardo. De drank was lekker, het eten subliem, de ijskreem veel te lekker, … Kortom : perfect. Ze hadden geen Rodenbach dus heb ik bruine Leffe gedronken. Niet mijn favoriete drank, maar het liet zich drinken. 😉 Bij de boeking hadden ze gezegd dat we van het verwarmde zwembad mochten gebruik maken en daarom hadden sommige collega’s hun zwemkledij mee. Toen we het gisteren nog eens vroegen, het was net warm genoeg, hoorden we dat er veel chloor in het water zat en ‘dat het niet aan te raden was’. Wij interpreteerden dit als : doe maar. Na enige aarzeling zijn er toch enkele in gegaan. Ze hadden zoveel plezier dat ik, in mijn ondergoed, er ook bij gesprongen ben. We hadden dolle pret tot ze ons kwamen zeggen dat we er uit moesten : er zat teveel chloor in het water en ze wilden niet verantwoordelijk zijn moesten we ‘onwel’ worden. Het was in open lucht ! Hoe konden we dan bevangen worden ? We begonnen te roepen : ‘Kom ons er maar uit halen.’, maar voor de lieve vrede zijn we er toch uit gekomen en hebben het op een drinken gezet. Niet lang daarna werd er geroepen en gezongen door onze groep. Geen idee wat iedereen anders ervan vond, dat kon ons niet schelen, wij hadden in elk geval veel plezier ! Nu, vandaag, en terug nuchter, besef ik dat we waarschijnlijk volgend jaar niet meer zullen mogen terug komen. De groep is dan uiteen gevallen want sommige hadden honger en wilden iets gaan eten. De anderen zouden na komen. Mijn zus en ik hadden geen honger maar zijn een café gaan zoeken. We hebben hard moeten zoeken om er een open te vinden. Toen ik de anderen liet weten waar we waren wilden ze niet meer afkomen. De eersten zijn na hun pitta naar huis gegaan, de anderen zijn blijven plakken waar ze waren. We hebben dan nog ene gedronken en zijn ook naar huis gegaan. Ik was iets voor middernacht thuis. Het was zoals al zo vaak : ik had niet echt zin om te gaan omdat het een beetje ongemakkelijk is omdat ik pas van Dienst veranderd had, zo tussen-2-stoelen-gevoel. Het is dus een fantastische dag geworden. 😀

Deze ochtend ben ik vroeg opgestaan omdat ik het zwemwater nog moest van me afwassen. Ik dacht dat ik om nieuwe nagels moest. Geheel gekleed keek ik nog eens in de agenda en zag dat die afspraak pas volgende week is. Blij dat ik toch een rustige dag zal hebben, heb ik vlug mijn huiskleren aangetrokken. Ik voel me relatief goed en weet nu dat ik ook bruine Leffe lust.

Ik kijk uit naar een rustig weekend. Ook naar maandag, op het werk, want we zullen nog lang napraten over de zeer geslaagde werk-BBQ. 😉

1 mei 2012 : 2 ringen en geen kater.

Gisteren was het stralend weer, dus zijn we, samen met de helft van Brugge en omstreken, naar ‘den bottanieken hof’ oftewel het Astridpark, voor de niet-Bruggelingen, gegaan voor de jaarlijkse optredens, terug zien van vrienden en walgelijk veel drank. Waauw ! Wat een zin om mee te beginnen !

Nu, had het geen lekker weertje geweest, zouden we toch gegaan zijn hoor. Ha ja, mijn schat moet en zal foto’s nemen van elke groep die komt muziek of lawaai (as is the case) maken.

Ik ga graag mee want het is altijd een leuk weerzien met vrienden die we al heel de winter niet/minder tegen gekomen zijn. Het voelt ook aan als de start van de zomeroptredens en -samenkomsten. Het is alsof als 1 mei leuk is, heel de zomer leuk zal zijn. En gisteren was leuk, dus dat beloofd.

Het weer was prachtig ! Zon in overvloed, lekker warm en wanneer het dreigte té warm te worden kwamen er enkele wolken de warmte blussen. Ideaal voor alle aanwezigen. Dat was ook de meest gebruikte openingszin : ‘Hey, hoe ist ? Prachtig weer, hé. Alles goed met jullie ?’ Heel wat leuker dan ‘Ha ! Jullie hebben ook dit rotweer getrotseerd. Wij zullen zeker niet lang blijven, hoor!’ Dat er nog meer volk was dan verleden jaar, kunnen jullie dus wel raden.

Ik kreeg daar te horen dat het beter gaat met mijn vriendin.  Het nieuwe hart doet het goed. Ze is wakker en van de hart/longmachine af. Ze krijgt wel nog zuurstof bij maar dat is tijdelijk. Oef !

En neen, ik ben niet beginnen zuipen van contentement ! Neen, ik wou niet, zoals elk jaar, tegen het schemeren onder een tafeltje liggen slapen dus heb ik het heel de dag bij Fanta gehouden.  Ik heb hier en daar eens mijn lippen gezet aan de vele verschillende alcoholische draken die te verkrijgen waren, maar niets kon me bekoren. Ik moet wel zeggen dat ik, tegen het einde, dacht dat ik in een suikerklontje zou veranderen.

Toen mijn schat opeens met een ring voor me kwam aanzetten zei hij er direct bij dat hij me niet ten huwelijk vroeg. Toch was ik blij met mijn aanwinst. Aangezien de 2de aan halve prijs was, heb ik er direct nog ene gekocht. Dit is de buit :

 

Ik heb zeer veel vrienden terug gezien maar ik denk toch dat ik er vele gemist heb want ik ben niet vaak van ‘mijn’ tafeltje weg geweest. Ik stond daar goed : net binnen in de tent, niet ver van de bar, bijna iedereen moest er langs om drank of drankjetons te halen. Ook was dit de weg naar de toiletten die een heel eind verder stonden opgesteld. Zo heb ik geregeld geroepen ‘Hey ! Ken je geen mensen meer, misschien ?’, waarop dan een warme knuffel en vele zoenen volgden. Iedereen was, zeker later op de dag, verbaast dat ik ‘staande’ was. Leuk om alle gesprekken nog te herinneren.

Er waren ook free hugs ! Hoera !

 

Zo komt het dat ik alle optredens heb gezien, gehoord en beleefd. Ik kon ook eens meepraten over wie er de Red Rock Rally moest winnen. Ik heb zelfs mijn stem voor de publieksprijs ingediend en dit voor de eerste keer in de 12 jaar dat ik er ga ! Ik was dan ook zeer blij te zien dat ‘Soviet Grass’, een groep uit Sint-Michiels bij Brugge, zowel de RRR als de publieksprijs heeft gewonnen. Dat die met zijn geruit hemd de zoon is van een klasvriendin van mij, en ik haar zo ook heb terug gezien, was een aangename bonus.

 

De groep ‘Vienna’ was weer schitterend. ‘Buurman’ was zeer goed maar paste niet echt tussen alle andere lawaaimakers.  ‘Steak number Eight’ was niet mijn ding. De afsluiters waren ‘The Kids’. Niet echt ‘kids’ meer maar daarom niet minder steengoed.

 

 

Tegen dan was iedereen, ik en nog enkele zeldzame zielen uitgezonderd, al goed zat. Ik had pijn aan mijn rug, knie en voeten van heel de dag recht te staan aan ‘mijn’ tafeltje en vond het tijd om naar huis te fietsen. Dat mijn schat meer kilometers gereden heeft op de terugweg dan ik, deed me de koude vergeten.

Dat ik vandaag geen kater heb en hij wel doet me opnieuw glimlachen. Ook de herinnering aan de liefde en vriendschap van gisteren verwarmt mijn hart.

‘There will be no next time !’ ? Laten we hopen dat ik volgend jaar ook zoveel verstand aan de dag kan leggen door niet te drinken. Dan zal er zeker nog een volgende keer zijn !

Ik wilde eens …

Zaterdagavond waren er optredens in de MagdalenaZaal en wij mochten foto’s nemen. Hoera ! Ik wilde van de gelegenheid gebruik maken om eens een Rodenbach te drinken, eens een stapje in de wereld zetten, zoals we zeggen. Ik had dit jaar nog niet ‘in de drank’ gezeten en het werd hoog tijd dat ik nog eens uit de bol ging. Dat ik met de fiets tot daar wilde gaan was voor mijn schat al een teken aan de wand.

In de vooravond werden we gevraagd om naar de Cohiba, recht over de deur, te komen. Anne-Sophie was er met haar 9 maand oude zoontje en hij moest nog trakteren aan ons. Natuurlijk mochten we de kleine niet ontgoochelen, hé. 😉 Zo werd de avond vroeger ingezet dan verwacht.

’s Avonds was de hoofdact ‘Cowboys & Aliens’, onze vrienden Henk, Kris, John en Peter kwamen hun nieuwe EP voorstellen. Yes ! The boys are back !

Er werd normaal gezien geen Rodenbach geschonken die avond, maar speciaal voor mij werden de 7 flesjes apart gezet. Alleen ik mocht ze opdrinken. 😀

Het voorprogramma werd verzorgd door ‘We eat the Cat’, het groepje van Henk zijn zoon. Nooit een vader zo trots gezien !

Daarna mocht ‘Fields of Troy’ ons vermaken.

 

Cowboys & Aliens hebben het beste van zichzelf gegeven, tot groot vermaak van het talrijk gekomen publiek. Die mannen zijn echt steengoed !

Het werd een schitterende avond met steengoede muziek, lekkere drank, leuke gesprekken zowel binnen als buiten bij het roken. Iedereen had er zin in en de drank vloeide rijkelijk. Dat ik weer geen mooie foto’s kon nemen, kon mijn humeur niet bederven. Dat zou ik morgen wel zien. (Ik heb er 850 genomen en de volgende dag gezien dat er toch meer dan 200 goed waren.)

Toen de optredens al een hele tijd gedaan waren kregen we de indruk dat ze wilden sluiten. Enfin, we konden er niet naast kijken en werden buiten geborsteld. Er werd zelfs gezegd dat als we naar buiten gingen om te roken, we niet meer naar binnen moesten komen. Er werd geen drank meer geschonken maar dat kon me niet deren : ‘mijn’ drank was toch al op. Het was toen iets voor 2 uur … ongeveer … denken we.

Mijn liefste wilde naar huis maar ik natuurlijk nog niet. Ik kon hem overtuigen nog voor ééntje binnen te gaan in de Cohiba. Ik was nog niet heel binnen of zag een oude vriend. We hebben staan praten en lachen zoals we vroeger deden. De drank vloeide weer rijkelijk. Er speelde steengoede muziek dus heb ik ook staan dansen. Hij zei dat ik nog steeds een ‘zot keun’ (gek konijn) was. Ik negeerde mijn in slaap vallende schat en kletste vrolijk verder. Zo nu en dan vlug naar buiten om te roken maar zelfs dat stoorde me niet want daar vond ik ook steeds een gesprekspartner.

Opeens merkte ik dat de lichten aangingen en de muziek stopte. Ook de drank werd niet meer geschonken omdat ze wilden sluiten. Weeral ? Ja, het was toen al meer dan 4 uur …

Thuis hebben we dan nog een beetje ‘Adele’ opgelegd. Mijn liefste was doodmoe en, na nog een slow met mij, mocht hij naar bed. Ik heb afgesloten, de poezen eten gezet voor de nacht, mijn kleren afgesmeten en ben hem gevolgd. Het moet dan meer dan 5 uur geweest zijn. Het was goed geweest.

Dat we gisteren een beetje niet goed waren, moet ik er niet bij vertellen zeker ? Maar het was het meer dan waard : ik heb me fantastisch geamuseerd ! Ik wilde en heb gekregen. 😉

Hoe is het toch mogelijk ?

Nu is de nieuwjaarsmaand officieel voorbij. We hebben gisteren met het werk ons nieuwjaarsdiner gehad. Dit gebeurt traditioneel de laatste vrijdag van januari, als afsluiter van de nieuwjaarsmaand. Nog 1 keer er een lap op geven en dan gedaan voor een jaar.

In de voormiddag zou ik om een nieuwe bruine jeans gaan, maar was te lui. Ook omdat het goudkleurachtige topje, dat ik speciaal voor deze gelegenheid had gespaard, groen bleek te zijn en toch niet goed viel, naar mijn gedacht. Het kan ook zijn dat ik niet goed genoeg gezocht heb en het verkeerde opgevist had.

Dan maar iets anders aandoen. Na veel passen en overwegen, had ik iets gevonden. Een bruine broek zou daar prachtig bij gestaan hebben, maar toen was het al te laat om nog ene te gaan kopen. Geen probleem : ik heb kleren genoeg ! Gezocht en gevonden : een bruine (huis)broek. Lekker niet spannend. Ik zou op mijn gemak zitten tijdens de maaltijd.

Om 12 uur in actie geschoten : kleren aan, mijn ogen kleuren, 2 kleuren lippestift aangebracht, accesoires aan, laarsjes en cape : klaar. Nog vlug naar de bank om geld, verkeerd gereden en om 13 uur aangekomen. ‘Slechts’ 30 minuten te laat. Geen probleem : de aperitief was nog bezig en we waren niet de laatste.

Het eten in de Salons Lodewijk Van Male was voortreffelijk ! Ze bleven maar komen met de hoofdschotel en ik bleef maar nemen en eten. Het dessertbuffet was grandioos ! Alles was er lekker. Daarom ben ik ook 2 keer mijn bordje gaan vullen. Niet te doen, zo lekker !

Daarna begon de dans en onze vertrouwde dj vloog er direct in. En wij ook. Er werd ‘pot’ gelegd en laat de drank maar komen. Hoera !

Alleen : mij lukte het niet echt om het ritme te vinden.  Mijn maag stond op springen, de Rodenbach wilde niet tussen de gaatjes lopen (omdat er geen waren ?) en ik kreeg zure oprispingen. Had ik soms teveel gegeten ? Natuurlijk wel, domme koe !

Het ging me niet. Mijn voeten wilden niet mee, mijn kont luisterde niet, mijn buik kwam een kwartier achter, mijn haar is te kort om goed te kunnen headbangen, ik had het veel te warm. Het naar buiten moeten om te roken deed er ook geen goed aan …

Tot overmaat van ramp was er een collega die het nodig vond om zijn scheten op de dansvloer te laten wat de boel herleidde tot een beerput. Ik zat erbij te walgen, wat me, met een overvolle maag, veel moeite kostte om alles binnen te houden.

We hebben voor 1 keer de boel niet gesloten. We zijn niet als laatste vertrokken. Mijn collega’s begrepen het niet echt maar lieten het niet aan hun hart komen en deden leuk verder. Groot gelijk hadden ze !

Mijn schat was BOB van dienst en heeft dat zeer voortreffelijk gedaan. Zo voor de eerste keer met Mia op straat rijden ging hem goed af. Hij en Mia doen dat goed samen. We zijn veilig thuis gekomen.

Hier toch enkele sfeerbeelden. Met opzet deze gekozen waar niemand goed herkenbaar is, voor de privacy.

    

 

   

 

 

Vandaag zit ik hier te denken : Hoe is het toch mogelijk ? Moet ik daarom zo oud geworden zijn ? Zoveel eten dat ik niet meer kan dansen op de (bijna) enige dansparty van het jaar ? Ik, die probeer niet meer te verdikken ! Ja, goed bezig …

Of zou het toch komen door die halve verkoudheid waar ik al de hele week mee sukkel ? Zou het ?

Weer teveel van het goede.

We hebben de champagne-aperitief doorgetrokken tot de Nieuwsjaarswens om middernacht. Heel rustig, heel lekker, heel lang geleden. Ik vermoed dat alle flessen bubbels, gekregen op ons feestje, er nu door zijn. Enfin, toch bijna. Het was in elk geval mijn bedoeling. (*)

Er waren ondertussen ook : lekkere hapjes, de grootste T-bonesteak ooit, vingeraflikkende ijscrème. Mmm. Daar gaat mijn lijn …

We hebben geluisterd naar Radio 2, de 1000 klassiekers tot 18 uur. Mijn liefste was benieuwd wie er op nummer 1 stond. Het was dezelfde als verleden jaar : Queen. Schitterend ! Daarna heb ik mijn nieuwe aanwinsten opgelegd : Nicole & Hugo – Schietgebed. Tevens onze belofte voor 2012 en de volgende jaren aan elkaar, en natuurlijk : Adele. Ja, ik heb gezongen (vals), gedanst (=geschud), geweend (maar zachtjes) en (mee)gebrult.

Ondertussen was mijn schat het lekker eten aan het klaar maken en (tevergeefs) foto’s van mij aan het nemen terwijl ik aan het dansen was. Hij zou ondertussen al moeten weten dat het nooit op iets trekt, maar hij blijft proberen.

Hier een geposeerde :

Tijdens het eten hebben we tv gekeken, zoals we steeds doen.

Leuk om te weten dat we elkaar nog meer dan 6 uur kunnen bezighouden, door te praten, zonder ‘dode’ momenten. We hebben elkaar nog steeds iets ze zeggen, al zijn we de laatste 2 weken veel alleen samen geweest. Na 12 jaar bij elkaar kan dit toch tellen, hé.

Toen het vuurwerk rondom ons begon waren mijn poezen weer doodsbang. De kleine kwam zich eerst onder mijn arm wegsteken, maar toen het in volle hevigheid losbarstte is ze toch naar buiten gevlucht. Gelukkig is ze terug gekomen en heeft me rond 5 uur wakker gemaakt omdat ze koud had en bij me onder lakens wilde slapen. Oef !

Het vuurwerk heeft toch mooi beelden opgeleverd, al mooi bewerkt door mijn liefste :

   

Het was een jaareinde zoals ik iedereen toewens : veel liefde in goed gezelschap, lekker eten en drank, goeie muziek tot een stuk na middernacht.

(*) Ik zal maar niet vermelden dat we, na het eten, tijdens een flauwe versie van (nog een) Beowulf-film, zijnde Grendel, bijna in slaap zijn gevallen. Ook niet dat ik, een groot uur in de film, heb moeten vluchten en dat het eten en de drank er weer uitgekomen is. Ja, de vele bubbels (2,5 flessen met z’n tweetjes is er echt over) zijn weer naar boven gekomen en hebben alles wat er boven zat eruit geduwd. Ik ben dat ondertussen zo gewoon (van drank, niet van eten) dat het zelfs bijna stijlvol gaat. No biggy : ik voelde me veel beter nadien en heb de rest van de avond chocomelk gedronken. Beter niet vertellen, zeker ? Oeps ! 😉

Ons Kerstfeest : eten, drinken, pakjes, leute en gezelligheid.

We zijn er al, met z’n tweetjes, rond 12u30 aan begonnen met een fles en hapjes. We hebben geen verplichtingen aan iemand, dus kunnen we starten wanneer we zelf willen, hé.

 

Ondertussen speelden we het spelletje : ‘raden wat er in zit’ en ik mag steeds raden. Ha ja, aangezien mijn schat om alle geschenkjes gaat, mag ik steeds kiezen en raden. Ik mag het pas open doen wanneer ik het correct en heel precies geraden heb. Ik koos de grootste pakken eerst, natuurlijk.

Na de lekkere fles en tijdens nog enkele drankjes, kwam ‘DJ Stippy’ op dreef. Binnen de korste keren bevolkte ik de dansvloer en stond te schudden met alles wat ik had. Ondertussen werden de pakjes niet vergeten.

Toen hij aan het eten begon, het was toen 16u45, kreeg ik nog een pakje te raden. Ik wist het direct en jawel hoor : Adele ! Eindelijk ! De niet-mist-te verstane hints had hij toch begrepen. De cd werd onmiddellijk opgelegd en weer stond ik te dansen en mee te brullen. Ik vind het zeer mooi, krachtig, machtig, ontroerend, … I love it !

Dit was de buit … so far.

 

Voor wie goed kijkt : ja, op de koffietas staat ‘Happy Birthady’. Het zit zo : ik wilde mijn liefste ook eens verrassen door zelf voor iets te zorgen. Dus vlug, na om nieuwe nagels te zijn geweest – de enige keer dat ik buiten gekomen ben, ben ik binnen gesprongen in de FUN. Wegens nooit inspiratie was het enige waar ik kon opkomen een grappige tas. The joke was on me, toen bleek dat, buiten voor oma/opa of mama/papa, er alleen waren met ‘Gelukkig Verjaardag’ op. What’s a girl to do ? Natuurlijk, ik heb zo ene meegenomen. Hij was aangenaam verrast dat ik ook iets had voor hem. Ik had er ook een schattenjacht van gemaakt – hij doet dat ook steeds met enkele geschenkjes. Hij had moeite met het raden wat er op stond. How could he ? Na vele hints wist hij het toch. Lachend zei hij : typisch jij, mijn schat.

Na Adele was het tijd voor leuke tv en zeer lekker eten. Als desert, enkele uren later, volgde nog dit :

 

 

Tijdens de laatste uren heb ik nog geraden : 2 grote koffietassen voor mij en een dvd/blu-ray speler. Onze dvd-speler werkte niet meer (goed) en was aan vervanging toe. Nu kunnen we ook blu-ray afspelen. Hoera !

Het was weer zeer leuk en gezellig. Op ons eigen tempo, met z’n tweetjes, zonder verplichtingen, eten & drinken wat en wanneer we willen, binnen in huis blijven om te roken, geen hoedjes & toeters toestanden, … net zoals we het graag hebben.

Vandaag nog meer kado’s raden, meer lekker eten & drinken, meer goede tv, … Kortom : meer van alle leuke dingen die we graag hebben en doen.

Voor iedereen : een prachtige Kerstdag !

Liever buiten drinken.

Enkele dagen geleden zag ik mijn grote kater weer buiten uit het water drinken. Dat is regenwater samen met alle andere brol die erin gevallen is.

Ik ging vlug kijken waar hun eten en drinken staat om dit aan te treffen :

Waarom hij liever van dat vuil water buiten drinkt is me een raadsel. Zou het zoiets zijn als voor ons buiten plassen tov binnen in een toilet ?

Ook nog dit : De rekening voor het halfuurtje plafondwerken is toegekomen : 70 euro + BTW. Is nog te doen, hé. Of niet ?

I am a 49-er !

En dat hebben we gevierd met 50 vrienden en familie ! Het weer pas perfect : droog en net warm genoeg, ons huisje proper en net, de terrassen mooi in de bloemen & planten met ballonnen (dank je lieve schat), de kleine poes boven en de grote buiten onder de struiken om alles in de gaten te houden.

Ze moesten niets meebrengen en sommige hebben zich daaraan gehouden. De meeste konden/durfden niet met lege handen binnen komen en zo hebben we gekregen : versheidszakjes van Whiskas voor de poezen (slim gevonden, Babs), 3 boeketten mooie bloemen, Rodenbach in blik, een bak Rodenbach van Anne-Sophie van de Cohiba, 4 flessen witte en 2 flessen rode wijn, een fles aperitief van ‘Pompierke’, 1 fles roze champagnoise, een fles Martini Brut, 4 flessen champagne, 3 flessen Cava, een stenen poes met een plant erin, snoepgoed van Sluis, 6 bierglazen van Straffe Hendrik, een schrijfpluim met inkt, een ferme bijdrage voor een ring met natuursteen (Merci Bobo, ik ga er volgende week om.) en minstens 20 kaartjes !

De keuken, salon en terrassen stonden/zaten vol met mensen. Het was de komende en gaande man. De ene buiten, de andere binnen. Iedereen zat gezellig te praten en te lachen. Er is veel gedronken geweest : 4 bakken (verschillende soorten) bier, blikken bier, witte en rode wijn, cola, limonade, whiskey (voor slechts enkele), …  En ik ? Liters Rodenbach, natuurlijk.

Mijn liefste heeft vele kilometers afgelegd : de deur open doen voor zij die binnen of buiten wilden, iedereen van drank blijven voorzien, de lege flessen en glazen afruimen, de snacks opnieuw aanvullen, later sandwiches gesmeerd en rond gedeeld, de muziek verzorgen, … Wat ik gedaan heb ? Staan kletsen, drinken, roken en mij van niets aangetrokken. Zo heeft hij het liefst en ik ook.

Dit jaar iets nieuws : mijn schat heeft 4 van zijn mooiste foto’s verloot in een tombola. De gelukkigen waren duidelijk tevreden.

Ik, en mijn zus, waren zeer blij dat mijn broer ook is langs gekomen ‘voor eventjes’ maar toch lang is gebleven. Hij heeft zich blijkbaar ook geamuseerd.  We zien elkaar te weinig.

Er waren mensen die anders niet kwamen en ‘habituees’ die er deze keer niet bij  konden zijn. Ik kan maar 1 ding zeggen : de afwezigen hadden weer eens ongelijk en moeten het zelf weten. Ze hebben het gemist. Al begrijp ik hun redenen. Stef, ik hoop dat je beter bent. Er zijn er enkele die hun kat gezonden hebben. Gelukkig hebben die niet gevochten met de mijne.

Rond 4u30 waren de laatste weg, buiten Bobo die bleef slapen. Het was meer dan goed geweest !

Toen ik de volgende dag op stond waren de meeste sporen al weggewerkt door mijn schat. Ik heb de dag doorgebracht in mijn zetel want ik was een beetje niet goed.

Nu zijn de laatste sporen weg : alle peuken van op de terrassen opgeraapt, de lege flessen verzameld, de glazen weer weggezet, binnen gekuist, het zweet van mijn vel gewassen, de laatste drank uit mijn lijf.

Laat die aperitief maar komen ! Wat ? Wij drankorgels ? Bah neen gij.

Goed dat …

Goed dat we Wille Deville nog enige tijd geleden nog live aan het werk hebben gezien want hij is overleden …

Goed dat we nu enkele dagen rust hebben want gisteren was het weer leuk : het optreden van ‘El Rocco Fossilio and the Kid’ was weer subliem. De drank nadien ook …

Goed dat mijn nieuwe nagels schitteren. Zo is er vandaag toch iets aan me dat blinkt …

Goed dat mijn kuisvrouwke hier is want zelf zag ik het niet zitten …

Goed dat ons feest pas vrijdag is zodat we tijd hebben om weer wat op ons plooi te komen. Het is al ‘goed’ geweest de laatste tijd …

Goed dat mijn schat volgende week ook enkele dagen thuis zal zijn want we hebben nog veel te doen om ons huisje toonbaar te maken tegen vrijdag …

Goed dat mijn liefste nu boodschappen is gaan doen en straks lekker eten zal klaarmaken …

Goed dat ik 10 jaar geleden de juiste heb laten blijven want hij is echt de liefste schat die een vrouw zich kan wensen !

Muziek

Gisterenavond zijn we naar Roland Van Campenhout gaan kijken in de stadsschouwburg.

De oude knar van rond de 65 jaar heeft het nog steeds in zijn vingers ! Zo subtiel dat hij de snaren van zijn gitaar beroerd is om tranen van in je ogen te krijgen. Hij genoot er duidelijk ook van.

 

De muziekanten rond hem waren niet die welke aangekondigd stonden, maar ze moesten niet onderdoen. Stuk voor stuk konden ze tippen aan de vituositeit van Roland.

 

Dit soort muziek is niet echt mijn dada, toch heb ik genoten. Voor een meer volledig verslag verwijs ik naar hier. En ja, alle foto’s zijn genomen door mijn schat.

Op weg naar huis konden we genieten van het vuurwerk ter opening van de Meifoor.

Vandaag zijn we te vinden in de Botanieken Hof in Brugge (vraag aan een Bruggeling naar het Astridpark en de kans bestaat dat hij je naar Gent stuurt) voor de RedRockRally. Verleden jaar moest het daar doorgaan omdat de Burg niet vrij was wegens Hemelvaart en de Bloedprocessie, dit jaar hebben ze zelf besloten het in het Park te doen omdat het gezelliger is. Daar kan ik inkomen.

Het zal weer een gezellig samen komen zijn met de vrienden en de drank zal weer rijkelijk vloeien …

Dat de afsluiter Sioen zal zijn ipv Clement Peerens Explosion vind ik eigenlijk jammer want ik zie de mannen van C.P.eX. graag bezig. Aangezien ik het waarschijnlijk toch niet zal merken, wegens te dronken, trek ik me er niets van aan.

Ze voorspellen dat het zal droog blijven met veel zon, dus allen daarheen ! Maak je bekend en je hebt er ene te goed ! Santé.