Sterke madam

Toyah en muizen.

Ik had altijd gedacht dat, de muizen die we binnen en buiten vonden, de resultaat waren van de kleine poes. Zij was de jager.
Niet dus ! Gisteren had ik 5 muizenlijkjes zien liggen onder de tuinbank. Ik kreeg al weer hoop. ’s Avonds heb ik gezien hoe onze grote kat met een muis in zijn mond rond loopt, het laat lopen, het achterna zit tussen de bloempotten, terug in zijn mond neemt, … Ik heb hem 2 keer kunnen opnemen zodat het muisje kon ontsnappen. Hij was zeker niet gelukkig, maar ik kon niet anders.
Vandaag was hij weer bezig, maar hij had zijn lesje geleerd : van het ogenblik dat ik wilde buiten komen, nam hij de muis in zijn mond en liep ermee onder de struiken. Zo tot 3 keer toe.
Ik weet het : het is de natuur maar ik kan er gewoon niet op staan kijken. Ik moet tussen komen. Zolang hij ze niet binnen brengt en ik het niet zie, doet hij maar …

Dat zijn toch al 2 …

Eergisteren gezien dat great-luky terug is in Blogland. Zij heeft een moeilijke periode gehad en het is nog niet volledig achter de rug, vrees ik : zie haar post van eergisteren … Toch blij dat ze terug is !

Vandaag ontdekt dat ook Menck terug is : hij heeft het inderdaad niet lang uitgehouden, om niet te schrijven. Gelukkig maar ! Welkom terug – glad you’re back. Zijn nieuwe blog noemt nu : kerekewere – menck 2.0
Allen daarheen !

Zo heb ik 2 stekken terug die ik dagelijks wil bezoeken. Het wordt een lange lijst maar ze zijn allen zo verschillend dat ik, wanneer ik minder tijd heb, geen keuze kan/wil maken en ze dus ofwel allemaal doe, of geen enkele … Zo zit ik in elkaar, zie.

Nu nog Smiling Cobra overtuigen om ook terug te keren en mijn lijst is compleet ! Please ?

Hoe banaal …

om na het vorige bericht hier te vertellen dat ik, met enkele collega’s, een ‘afscheid van de buurt’ etentje gehad heb deze middag. Voldoende om te zeggen dat het leuk was …

een syndroom

Gisteren krgen we een brief van UZA. Ons jongste dochtertje is handicap van bij de geboorte en na drie jaar wisten we nog altijd niet wat ze juist had. We hebben al verschillende controles achter de rug, zo ook een genetische test. Nu is daar dus uit gebleken dat het Smith Magenis Syndroom heet. Natuurlijk heb ik direct opzoekingen verricht op het internet en er is nog niet zo heel veel over te vinden. Wel in het engels, maar blijkbaar komt het maar voor op 1/25000 kinderen en is het in België praktisch niet gekend. Daarom wil ik er zo veel mogelijk over vertellen en opzoekingen verrichten om mss zo andere ouders te helpen. Ik heb zo een verhaal gevonden van een jongentje genaamd Tom Haegeman, net een maandje ouder dan Luka, met hetzelfde syndroom. Ik was zijn verhaal aan het lezen en het was net of ik alles geschreven had. Elke woordje, elke zin, dat is het leven van Luka, dacht ik bij mezelf, eigenlijk wel raar hoor. Maar nu we weten waar we over spreken, kunnen we er ook naar handelen. Ze krijgt al heel goede begeleiding in Hakendover, waar ze door de week verblijft, dus daar zaten we al goed. Vrijdag gaan we naar de specialist toe, om verdere besprekingen te doen en om meer te weten te komen over het syndroom.

http://tomhaegeman.blogspot.com/

http://home.planet.nl/~braam/smithmagenis/smithmagenishome.html

Hier kan je wat info vinden over SMS

Verhuizen …

vergt een beetje organisatie. Dat weet iedereen. Een volledig Werkloosheidsbureau verhuizen, veel meer … Zeg dat eens aan de bazen !
Wat we zeker weten is dat maandagmiddag de server van de pc’s afgesloten wordt en we kunnen beginnen met ons persoonlijke dingen in dozen te steken.
Gelukkig zijn we er met onze dienst al een hele tijd mee bezig. We hebben al uitgezuiverd, doorgegeven wat er mee moet en wat nieuw besteld moest worden. Van zodra de verhuisdozen er waren (pas verleden week, maar enfin) zijn ze die beginnen vullen met dingen die we (nu) niet meer nodig hebben. We hebben al afgesproken wie de planten naar het nieuw gebouw zal brengen, wie de vuilbakjes en andere dingen in zijn auto zal vervoeren. WIJ staan in de startblokken en wachten op het signaal.
De andere diensten worden nu pas wakker : wat zullen we meenemen en waar zetten in het nieuw gebouw ? Hoezo die rekken en kasten mogen niet mee ? Waar moeten we dan alles insteken ? Nieuwe kasten bestellen ? Ok. Hoezo te laat ? Moeten we die dozen zelf vullen ? Wisten we niet ! Dan enkele : dozen vullen ? Dat is mijn werk niet !
Deze namiddag zijn ze begonnen met archieven, documenten, kaften, … in dozen te steken, na alles eerst te bespreken en eventueel uit te zuiveren. De helft van de kelder moet mee en ze wisten dat niet.
Ze dachten nog de hele week te kunnen dossiers afwerken maar nu zullen ze er niet geraken, qua termijn. Ze dachten dat de onderbreking maar 1 dag ging duren !
Er is overal paniek. Je kan het bijna ruiken.
Maar wij zijn klaar, onze termijnen zijn goed en hebben een glimlach op onze snuit …

Leuke dagen.

Vrijdagnamiddag heb ik een leuke namiddag doorgebracht met mijn goede vriend Stef. We hebben leuk zitten praten over allerlei onderwerpen : werk, collega’s, films, pc, werk, bloggen, … Kortom, zoals we altijd doen. Het was aangenaam !

Gisterenavond met zus, schoonbroer en vrienden gaan eten naar de ‘Zotte Muts’ in Beernem.
De afspraak was bij zus, dan allen in mijn auto naar café ‘De Blauwe Zalm’ in Assebroek (Brugge) voor een (eerste) aperitief. Daar zijn nog vrienden bij gekomen en dan met z’n allen naar het restaurant.
We hadden lang genoeg van voordien gereserveerd zodat we konden buiten zitten. Met het aangename zomerweer was dat net zo aangenaam want dan konden we blijven zitten om te roken …
We hebben zeer lekker gegeten voor een schappelijke prijs, het gezelschap was goed en we hebben gelachen dat de tranen langs onze kaken liepen. We waren (weer) de laatste die weggingen.
We zijn dan nog gezellig ene (?) gaan drinken in de Blauwe Zalm en rond 2u30 waren we thuis.
Het was een prachtige avond !

Fototje nemen

Een foto nemen terwijl het onderwerp niet wil mee werken is niet echt plezant, vooral als is het ‘model’ een viervoeter die eerder oog heeft voor haar soortgenoten dan voor haar ‘baas’ en zijn camera. Net als kinderen kunnen dieren niet stil zitten en doen ze allerlei onverwachte dingen. Toch kan je heel mooie resultaten krijgen. Het is een kwestie van geduld.
Nog tot dinsdag blijft deze viervoeter bij ons. Zo’n viervoeter is best wel gezellig in huis. Vooral zo’n brave hond als deze. Toch zou ik zelf geen hond willen. Je moet daar net iets te veel tijd voor over hebben en dat gaat niet (meer), vooral omdat ik in Brussel werk en dat zijn nu eenmaal lange dagen. Ik ben eigenlijk eerder een kat-persoon. Die heb ik toch liever dan honden.
Op Flickr zijn heel wat prachtige foto’s van honden en katten te vinden. Van andere dieren ook uiteraard. Vooral van mensen 😉 Ik zou er uren naar toe kunnen kijken. Van het ene foto-album naar het andere. Als ik tijd heb natuurlijk.

Vakantie in hel !

Ik heb gisteren een telefoontje gekregen van een (school)vriendin dat ze terug zijn uit vakantie in Italië.
In antwoord op de gebruikelijk vraag : ” En hoe hebben jullie het gesteld ?”, kreeg ik als antwoord : “Nooit meer ! Echt niet !”. Ze heeft me tekst en uitleg gegeven : ze waren op reis gegaan met zijn broer en schoonzus. Ze waren vroeger ook al met hen op reis geweest maar dan waren er nog andere mensen mee. Nu dus niet.
Al van de eerste dag zat het erop : een grote discussie over geld dat moest terug gestoken worden in de gezamenlijke pot. Haar schoonbroer versleet haar voor dom en onwetend en niet kunnen tellen tot ze hem (met een tekening) kon overtuigen dat ze toch gelijk had.
Ze mochten nergens alleen naartoe, als Mijnheer aan het spreken/vertellen was moest iedereen luisteren (moest er nu nog iets zinnigs/interessant/leuk uit komen), ze waren boos wanneer mijn vriendin hun Frans corrigeerde of wanneer ze met een Franse vakantieganger converseerde, … te gek voor woorden maar wel altijd gepaard gaande met een felle discussie.
Die mensen verwachten wel volgend jaar opnieuw samen met mijn vriendin op reis te gaan …
Moest het ik zijn geweest : die konden van de eerste dag een vliegtuig naar huis nemen ! Ik zou niet gezwegen hebben, mijn eigen zin gedaan hebben en, ik weet dat mijn Frans niet goed is, dus zou ik mijn vriendin laten vertalen en we zouden ons goed amuseren. Leven en laten leven !
Ik denk erover om in oktober mee op reis te gaan met mijn zus en schoonbroer. Het zou de eerste keer zijn dat we met een ander koppel weggaan. Hopelijk kan ik, nadien, hier vertellen hoe goed we het gesteld hebben en was het geen ‘vakantie in hel’ 😉

rondjes – mama

Mijn gedachten lopen nog steeds rondjes over mijn kleine verdwenen poes. Nu al 20 dagen sinds we haar gezien hebben. Ik heb gehoord dat er mensen zijn die hun kat ergens afzetten voor ze op reis vertrekken en dan, bij het terug komen, gewoon een poes van straat lokken en die meenemen ! Men zouden zo’n mensen moeten radbraken en vierendelen !
Aan de ene kant moet ik hopen dat zoiets gebeurd is want het alternatief wil er nog niet in. Ik weiger te aanvaarden dat ze dood is ! Vele mensen hebben me hoop gegeven dat het tot 4 weken kan duren eer ze terug komt, dus ik zal nog wat verder blijven lopen wenen (niet meer de hele tijd) en naar de tuin kijken of ik haar niet zie afkomen.
Ik heb gemerkt dat ik een gevaar op de baan ben : ik kijk niet meer naar het andere verkeer, maar enkel naar de rand van de baan en in tuintjes; in de hoop een glimps van haar op te vangen …

Ik ben vandaag met mijn moeder boodschappen gaan doen. Ze viel nog mee, voor de verandering.
Mijn broer is bezig met al het houtenwerk van haar huis aan het afwrijven. Hij wordt blind dus schilderen is niet meer voor hem maar zijn zoon komt het doen, wanneer hij tijd heeft en het niet regent. Hij werkt in de horeca en klopt nogal veel uren.
Mijn moeder ziet het einde van de vakantie al naderen en vreest dat het niet zal af geraken omdat mijn neef dan terug naar school moet. Daarom heeft ze aan mij gevraagd of ik niet wilde verder doen. Ik heb resoluut ‘neen’ gezegd want ik heb nog nooit geweten dat iemand iets komt doen en dat het goed was voor haar. Mij niet gezien ! Mijn zus kent iemand die het voor weinig geld wil komen doen. Mama moet maar op zijn ‘kap’ zitten. Ik krijg al genoeg op mijn kop …