Wat een week !

Het is gevlogen !

Maandag waren we thuis om gezellig samen zijn verjaardag te vieren. Eerst een lekker ‘flesje’ gekraakt, dan lekker (en veel) gegeten. We hebben dan het nieuwe speeltje getest en hij heeft het goed bevonden. Oef ! 😉 De rest van de dag hebben we rustig voor de buis doorgebracht.

Dinsdag gaan werken en heel de dag het onthaal gedaan ! 😀 Ik was wel moe maar we wilden toch gebruik maken van het gratis cinematicket. Hij had er 2 gekregen op verschillende mailadressen. We hadden het niet gedacht maar ze hebben ze alle 2 aangenomen zodat we gratis naar ‘After Earth’ konden kijken. Het was opnieuw een privé-voorstelling want we zaten alleen in de zaal. We hebben ten volle genoten van de prachtige SF-film met vader en zoon Smith.

Woensdagvoormiddag opnieuw het onthaal en dan om mijn vriendin. Samen hebben we een zeer leuke namiddag door gebracht. ’s Avonds zijn mijn schat en ik naar Wenduine gereden om de persvoorstelling van de tentoonstelling van ’30 jaar Urbanusstrips’ te fotograferen in aanwezigheid van de prominenten van de Stad en de auteurs. Urbanus was zeer blij met de foto’s die we mee hadden voor hem. Nadien zei mijn liefste dat de eerste (echte) test met zijn nieuwe toestel zeer geslaagd was.

Gisterenvoormiddag opnieuw het onthaal. Ik blijf het leuk vinden. Met een collega ben ik dan om mijn zus gereden want het was de jaarlijkse BBQ met het werk. Deze keer ging het door in Hotel Leonardo. De drank was lekker, het eten subliem, de ijskreem veel te lekker, … Kortom : perfect. Ze hadden geen Rodenbach dus heb ik bruine Leffe gedronken. Niet mijn favoriete drank, maar het liet zich drinken. 😉 Bij de boeking hadden ze gezegd dat we van het verwarmde zwembad mochten gebruik maken en daarom hadden sommige collega’s hun zwemkledij mee. Toen we het gisteren nog eens vroegen, het was net warm genoeg, hoorden we dat er veel chloor in het water zat en ‘dat het niet aan te raden was’. Wij interpreteerden dit als : doe maar. Na enige aarzeling zijn er toch enkele in gegaan. Ze hadden zoveel plezier dat ik, in mijn ondergoed, er ook bij gesprongen ben. We hadden dolle pret tot ze ons kwamen zeggen dat we er uit moesten : er zat teveel chloor in het water en ze wilden niet verantwoordelijk zijn moesten we ‘onwel’ worden. Het was in open lucht ! Hoe konden we dan bevangen worden ? We begonnen te roepen : ‘Kom ons er maar uit halen.’, maar voor de lieve vrede zijn we er toch uit gekomen en hebben het op een drinken gezet. Niet lang daarna werd er geroepen en gezongen door onze groep. Geen idee wat iedereen anders ervan vond, dat kon ons niet schelen, wij hadden in elk geval veel plezier ! Nu, vandaag, en terug nuchter, besef ik dat we waarschijnlijk volgend jaar niet meer zullen mogen terug komen. De groep is dan uiteen gevallen want sommige hadden honger en wilden iets gaan eten. De anderen zouden na komen. Mijn zus en ik hadden geen honger maar zijn een café gaan zoeken. We hebben hard moeten zoeken om er een open te vinden. Toen ik de anderen liet weten waar we waren wilden ze niet meer afkomen. De eersten zijn na hun pitta naar huis gegaan, de anderen zijn blijven plakken waar ze waren. We hebben dan nog ene gedronken en zijn ook naar huis gegaan. Ik was iets voor middernacht thuis. Het was zoals al zo vaak : ik had niet echt zin om te gaan omdat het een beetje ongemakkelijk is omdat ik pas van Dienst veranderd had, zo tussen-2-stoelen-gevoel. Het is dus een fantastische dag geworden. 😀

Deze ochtend ben ik vroeg opgestaan omdat ik het zwemwater nog moest van me afwassen. Ik dacht dat ik om nieuwe nagels moest. Geheel gekleed keek ik nog eens in de agenda en zag dat die afspraak pas volgende week is. Blij dat ik toch een rustige dag zal hebben, heb ik vlug mijn huiskleren aangetrokken. Ik voel me relatief goed en weet nu dat ik ook bruine Leffe lust.

Ik kijk uit naar een rustig weekend. Ook naar maandag, op het werk, want we zullen nog lang napraten over de zeer geslaagde werk-BBQ. 😉

Het mocht iets kosten …

Morgen is het mijn schat zijn verjaardag. Hij is dan, voor enkele weken, even oud als ik.

Ik had hem gevraagd om een geschenk te kiezen en hij moest niet op een euro kijken. Mijn voorstel was een nieuw fototoestel zodat hij niet steeds van lens moet veranderen. Hij zou er eens over nadenken.

Tja, wanneer ik me niet goed in mijn vel voel durf ik dit wel eens te compenseren door geld uit te geven. Meestal spendeer ik dat niet aan mezelf en nu is het niet anders.

Toen ik hem gisteren vroeg wat hij gekozen had wist hij me te vertellen dat hij mijn raad had opgevolgd en had uitgekeken naar een nieuw kiekjesapparaat. Zijn keuze was gevallen op de EOS 7D van Canon.

Hij had gezocht waar ze deze het goedkoopst aanboden maar in Brugge was het enkel op bestelling te verkrijgen (of aan een meerprijs). Daarom zijn we gisteren naar Mariakerke, bij Gent, gereden waar ze het toestel wel in voorraad hadden. Ik wilde dat hij zijn nieuw speeltje in zijn handen had op zijn verjaardag ! Terwijl we daar toch waren hebben we tegelijk een grote geheugenkaart en, op mijn aandringen, een telezoomlens van Tamron 18-270 mm bij gekocht.

En dat hij blij is ! Hij is al heel de voormiddag in de weer om alle snufjes uit te testen …

Dan toch … eindelijk.

Net 4 weken nadat ik niet kon ophouden met huilen omdat ik mijn kleine lieverd dood terug gevonden had, krijg ik vandaag het goede nieuws : ik mag veranderen van dienst !

Hoera !

De dag begon nochtans als een echte baaldag en het ging maar niet over. Toen de Directeur me bij zich riep, vreesde ik dat ik, voor een of andere reden, onder mijn voeten zou krijgen. Het kan vlug gaan bij ons : de ene dag een pluim, enkele dagen later een sigaar. Maar niets was minder waar : het was het beste nieuws van dit jaar !

Ik werk voortaan voor de dienst die oa instaat voor het onthaal. Samen met een andere collega zullen we ‘het onthaal’ verdelen zodat ik veel meer dat leuke werkje zal mogen doen.

Ik zal ook heel ander werk moeten aanleren, wat me zeker niet stoort. Integendeel, ik beschouw het als een uitdaging. Het zal wel niet zo moeilijk en ingewikkeld zijn als wat ik nu moest doen.

Ook ander collega’s rondom mij, zie ik zitten. Ik ken ze natuurlijk al wel, maar ermee dagelijks samenwerken is toch iets anders. Ik voorzie geen problemen met hen en zij hopelijk ook niet met mij.

Laat me zeggen dat ik tevreden thuis gekomen ben, voor de verandering. Hopelijk blijft het zo.

Ja, ik ben zeer blij !

Vraag van de dag.

Ik heb vandaag weer ‘het onthaal’ gedaan op het werk. Ik doe dat nog steeds liever dan dossiers, dus ik klaag niet.

De voormiddag was zo kalm dat ik dacht me stierlijk te vervelen in de namiddag omdat er gebruikelijk minder bezoekers en telefoons binnen komen de woensdagnamiddag. Niet zo vandaag : ik heb meer mensen gesproken dan in de voormiddag. Ook heb ik het me soms lastig gemaakt omdat ik zoveel zelf wil doen. Een bezoeker een deftige uitleg geven en terwijl de telefoon opnemen en die ook uitleg geven. Ja, zo ben ik wel. Opnieuw klaag ik niet want zo gaat de tijd vlug.

Ook opnieuw de gebruikelijke vragen gehad over Kinderbijslag, Pensioen, Vakantie dagen/geld, … waarop ik geen antwoord kan geven.

Met 1 vraag had ik toch extra plezier en wel deze :

• Ik : RVA Brugge, goeie namiddag.
• Hij (met een zeer zwaar Frans accent) : We zijn op vakantie in Knokke. Mijn vrouw zit in een rolstoel. Kan jij voor iemand zorgen die met haar gaat wandelen ?
• Ik : U bent verbonden met de RVA, de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening, mijnheer.
• Hij : Juist ja. Kan jij voor iemand zorgen ?
• Ik : Wij doen hier werkloosheid, loopbaanonderbreking, tijdskrediet, brugpensioen, en aanverwante. Wij doen geen ouderenzorg.
• Hij : Ha zo ? Wie doet dat dan wel ?
• Ik : Ik heb geen idee maar zou eens navragen bij mijn ziekenfonds.
• Hij : Heb je daar een nummer van ?
• Ik : Neen, mijnheer, aangezien ik niet weet bij welk ziekenfonds u bent aangesloten.
• Hij : Ha ja, dan zal ik zelf maar met haar gaan wandelen, zeker ?
• Ik : Dat zou u kunnen doen.
• Hij : Ok, toch bedankt.
• Ik : Nog een prettige dag.

Je moet toegeven : dat is toch een specialeke, hé.

Wees aandachtig bij het invullen van uw belastingaangifte.

Dit stond op onze aanmeldingspagina op het werk :

Vergeet niet om het vakje 1440 of 2440 aan te kruisen

Praktische info, gelezen in de pers, die misschien ook voor u nuttig kan  zijn…

Wie in 2012 meer dan 20.020 euro roerende inkomsten opstreek, is verplicht om 4 procent extra heffing te betalen op het saldo boven de 20.020 euro (de zogenaamde ‘rijkentaks’). Misschien bent u wel bij de ‘gelukkigen’ waarvoor deze regel geldt! Indien niet, dan bent u bij de ‘gelukkigen’ die geen 4 procent extra heffing moeten betalen… In elk geval moeten alle Belgen in hun belastingaangifte hiervoor een vakje aankruisen, een soort ‘verklaring op eer’. De kans is groot dat u dit vergeet te doen aangezien er in Tax-on-web geen automatische berichten zijn die u hierop zullen wijzen.
De FOD Financiën bevestigt dat “het vakje niet aankruisen kan resulteren in een onvolledige of onjuiste belastingaangifte” waardoor u de kans loopt dat de fiscus u zal vragen om bijkomende inlichtingen. Het kan ook zijn dat u een administratieve sanctie krijgt omwille van een onvolledige of onjuiste aangifte of dat de verwerking van uw aangifte vertraging oploopt. 
Geen paniek wanneer u uw belastingaangifte al hebt ingevuld zonder vakje(s) 1440 en/of 2440 aan te kruisen, dan is het nog niet te laat. Nieuw dit jaar is dat u eenmalig uw elektronische aangifte kan wijzigen, en dit tot en met 17 juli. Hebt u uw aangifte op papier ingediend, dan moet u een aangetekende brief sturen naar uw controleur voor 26 juni. Zij die een vooraf ingevulde aangifte hebben ontvangen, moeten niets doen aangezien er verondersteld wordt dat zij niet in aanmerking komen voor de extra 4%-regel.
Eenmalige actie
Wees gerust: u zal het vakje 1440 en/of 2440 maar eenmaal moeten aanvinken. Vanaf inkomstenjaar 2013 (aangifte in 2014) verdwijnt de aangifteplicht van intresten en dividenden. In 2013 werd de roerende voorheffing immers verhoogd van 21% naar 25%, behalve voor enkele uitzonderingen als de gewone spaarboekjes, de Leterme-staatsbons en “liquidatieboni”.

Het is maar dat je het weet …