Laatste dag van 2007.

Wat doet een blogger op de laatste dag van het jaar ? Een balans opmaken van het voorbije jaar :

Het jaar is raar begonnen : op 2 januari, na de receptie op het werk, had ik geen zin om mee te gaan feesten naar Stad en ben ik naar huis gekomen. Daardoor was ik fris de volgende dag om te genieten van de verlofdag die ik aangevraagd had om te bekomen van de gebruikelijke zuippartij.

Op 28 januari heb ik mijn eerste post geplaatst op deze blog. Een nieuwe wereld is voor me open gegaan. Ik heb al veel plezier beleefd met het lezen van andere blogs. Dat ik ook een (andere) uitlaatklep gevonden heb, is te danken aan mijn goede vriend en collega Stef. Bedankt !

Ik heb zeer veel verdriet gehad bij het verdwijnen van mijn katje Chewy. De onzekerheid knaagt nog aan me. De komst van de kleine Kira heeft me dan weer zeer veel plezier gegeven. Het is nog steeds een klein doddertje die me aan het lachen kan brengen. De grote Toyah is mijn lieve schat die elke avond bij me op bed komt voor de uitgebreide knuffelsessie.

Met mijn zoetje heb ik veel plezier gemaakt en soms ook eens de onvermijdelijke ruzies. Het is stil waar het nooit waait, hé. Gelukkig meer plezier dan onenigheid dus de balans is nog steeds zeer positief. Hij zorgt nog steeds zeer goed voor me/ons.

We zijn naar vele optredens/concerten geweest. Stuk voor stuk waren ze de moeite en dus zeker hun geld waard. Na elk optreden waren we blij dat we erbij waren geweest.

Ook op het werk moet ik zeggen dat de balans positief is voor 2007. Er zijn altijd stubbelingen wanneer je met een grote groep moet samen werken : sommige collega’s werken op mijn zenuwen, de chef die soms/meestal verkeerd reageert, … Gelukkig ben ik de perfectie zelve 😉

Het contact met mijn familie is verbetert omdat mijn zus ook bij me werkt dus zie ik haar meer. Zo kunnen we ook gemakkelijker afspreken om samen iets te doen. Wanneer ik mijn broer zie is het ook altijd feest. Dat het nu scheef zit met mijn moeder is niets nieuws en ik zal me enkel de leuke contacten herinneren, hoe weinig die er ook waren.

We zijn dit jaar ook geregeld bij de vrienden geweest voor een hapje en drankje. We hebben ons niet volledig af- en opgesloten. We hebben veel gelachen en veel plezier gehad. Ook dat is belangrijk.

Ik weet dat ik grote plannen had, in de lente, om in het huisje nog wat dingen af te werken. Dat we dat niet gedaan hebben, stoort me niet. Ik moet nog lang genoeg afbetalen dus heb ik tijd om alles piekfijn in orde te krijgen. Het is nu meer dan leefbaar en wat moet gedaan worden zijn details. Ik heb meer plezier van de grote tv, de surround en het digitale fototoestel.

We hebben zeer veel goede films gezien, series gevolgd op tv. We hebben zeer veel mooie foto’s genomen. We hebben onnozel gedaan, gespeeld met elkaar en met de poezen, gelachen en geschaterd.

We hebben niet vergeten te LEVEN, dus was het een goed jaar.

Flarden van gedachten.

De schuifdeur staat hier open. De kachel(s) zijn uit natuurlijk. Het is niet koud buiten. Is dit December-weer ?

Mijn schat trotseert de vele andere shoppers om alles in huis te krijgen tegen Oudejaar. Heb ik geluk dat hij dat ziet zitten, anders moest ik gaan.

De kleine poes is nu duidelijk aan het groeien. Ze is nog klein voor haar leeftijd maar ze zal wel genoeg wegen voor haar sterilisatie, binnen enkele weken.

Al vele mooie films gezien in ons verlof. Op tv geven ze traditioneel rond deze tijd mooie romantische komedies, schitterende thrillers en grote tekenfilms.

We hebben nu al 390 films op dvd ! Keuze genoeg.

Gezien op dvd : ‘Finding Neverland’ met Johnny Depp in de rol van J.M. Barrie, de schrijver van Peter Pan; ‘Eragon’ met Jeremy Irons, een schitterende drakenfilm; ‘Notes on a Scandal’ met Judi Dench; …

De BAFTA-Tribute voor Judi Dench gezien op tv. Die Engelsen kunnen er toch iets van : vele collega’s van haar aanwezig, vele clipjes uit haar vele films, een kort gesprek met haar, … Een leuke dame, schitterende actrice, fijne collega zo blijkt.

Menck is terug ! Hij blogt met oude stukken maar ook nieuwe. Zie blogrol.

Mijn kuisvrouw komt dan, hopelijk, want het is nodig. Anders zullen we het zelf moeten doen 😦

Het is alweer om zeep !

Gisteren zijn we om mijn zus geweest en dan samen naar mijn moeder. Wij hadden de taart mee, zoals gewoonlijk.

Aangezien het niet goed gaat tussen mijn broer en schoonzus, was de sfeer nogal bedrukt. Moeder was zeer triestig dat ‘haar zoon’ dat nu moest tegen komen. Zus en ik hebben ingeslikt dat we dat zelf ook al zijn tegen gekomen. Ik zelfs 2 keer.
Het was dus rustig tot mijn schoonbroer, zeer zenuwachtig, na zijn werk, kwam binnen gevlogen. Hij is beginnen roepen dat mijn schoonzus een trut is en mijn broer een profiteur. Natuurlijk liet mijn moeder dat niet zeggen en al vlug was er een roep-wedstrijd tussen die 2. Toen we inzagen dat ze niet te bedaren waren, is mijn zus boos op hem geworden en zijn ze weg gegaan.
Wij zijn gebleven om te helpen afruimen. Opeens keerde mijn moeder zich tegen mij : de enigen die ooit wat voor haar deden was broer en schoonzus. Zus deed nooit iets voor haar en ik ook niet ! Toen ik haar daarop aansprak riep ze dat ik slechts 2 à 3 keer per jaar boodschappen met haar deed. Ik legde haar uit dat het meer keren waren geweest, haar kapper bezoekjes, uit eten op donderdag waarbij ze nooit iets moet betalen, om haar medicatie, haar naar de bank brengen, … Zij riep me toe dat het allemaal gelogen was. Enkel zij doen iets voor haar.
Ik was gekrenkt tot in mijn ziel : nooit is er iets goed(genoeg), nooit krijg ik erkenning voor wat ik doe. Ik heb gisteren thuis zitten wenen en heb zeer slecht geslapen maar mijn besluit staat vast : ze kan de bomen in ! Ik ben het beu ! Ik doe niets meer voor haar.
Vanaf nu gaan mijn zus en ik alleen iets eten wanneer we zin/tijd hebben. We kunnen dan gaan waar en hoe we willen. Geen zenuwachtige toestanden meer.

Rustige, aangename dagen.

Dat het in mijn vorige post niet volledig is gelukt, verbaasd me niet. Ik ken er ook niet genoeg van, zo blijkt. Nochthans zag het er goed uit. Nu ik terug kom kijken is de ‘foto’ weg. Strange. Maar jullie begrijpen de bedoeling wel als je eens gaat kijken naar de site.

Kerstavond was rustig en leuk. We hebben champagne gedronken, later lekkere vleesfondue gegeten, mooie films gezien, knus samen.
Ondertussen hebben we de hele tijd pakjes open gemaakt. Ik mag ook raden naar zijn geschenkjes, omdat hij weet dat ik niet graag ga winkelen, gaat hij ze zelf halen. Hij weet wat hij wil geven en krijgen, daarom kan het zoeken & vinden verschillende weken duren. Voor hem geen probleem, waarschijnlijk zelfs een deel van het plezier.

Gisteren, Kerstdag, gebeld met de familie om hun een prettige feestdag te wensen en afspraken te maken voor de verplichte bezoekjes.
Die zijn geregeld : vandaag gaan we met zus naar mijn moeder, morgen naar zijn moeder. Dan zijn we er weer vanaf en kan ik me opnieuw koesteren in ons huisje met de poezen.

Nieuw speeltje.

Gezien bij Sandrissimo en vond het een leuk nieuw speeltje.
Gevraagd om de link door te sturen wat ze 2 keer gedaan heeft. Ik niets ontvangen (zou ik toch een spamfilter hebben ?), toch bedankt voor het proberen.
Dan maar gewoon de link op haar post aangeklikt en ja, het is gelukt : op mijn scherm verscheen de site van befunky (= http://www.befunky.com). Hier kan je ‘spelen’ met foto’s : met een simpele druk op een knop kan je een foto omzetten naar tekening en dan inkleuren.
Zo is het gemakkelijk om een stripverhaal te maken : je neemt de foto’s, laad ze in, veranderd ze in tekeningen en klaar is kees.
De andere mogelijkheden moet ik nog onderzoeken. Ik weet weer wat gedaan. 😉
Bedankt voor de tip, lieve meid.

Aan iedereen : een gezellig Kerstfeest !

Vuil ijs.

Winter levert al eens heel mooie landschappen op: bevroren planten, ijs en sneeuw kunnen prachtige landschappen geven. Bevroren riveieren en kanalen kunnen een plezier zijn voor de mens en een lust voor het oog. Helaas is de mens nogal eens een nestvervuiler: het geeft niet waar ze hun afval smijten. Als ze het maar kwijt zijn. Helaas zijn er nog steeds mensen die graag vandaaltje spelen en er plezier in scheppen om dingen kapot te maken. Deze foto is eigenlijk een voorbeeld van beide: kerstversiering die in het ijs van de Reien is blijven steken. Niet mooi om te zien maar het is nu eenmaal iets dat telkens terug komt. Zielig.

The Tarantino’s.

.flickr-photo { }.flickr-frame { float: right; text-align: center; margin-left: 15px; margin-bottom: 15px; }.flickr-caption { font-size: 0.8em; margin-top: 0px; }

The Tarantino’s,
originally uploaded by micheleeuw.

Gisterenavond naar The Tarantino’s geweest in de Magdalenazaal.

Deze schitterende, Britse band heeft ons anderhalf uur aangenaam bezig gehouden met steengoede muziek, goede zang en gepaste danspasjes.

Ze kwamen zo uit de Tarantino-film ‘Resevoir Dogs’ gelopen. De zangeres heeft dan later haar pruik afgezet en kwam terug als een personage uit ‘Kill Bill’. Iedere muzikant was zeer goed en de interactie tussen de verschillende bandleden was een filmke op zichzelf. Het was er aan te zien dat zij hun evenveel hebben geamuseerd als wij.

Meer foto’s op Flickr.

Dat we de koude avond- en nachtlucht getrotseerd hebben door te voet te gaan, vind ik een hele prestatie. Dat het maar 10 minuten stappen was is onbelangrijk. Normaal neem ik altijd de auto, deze keer niet … Goed hé, van mij 😉

Winter.

Een spookachtig zicht !

Er is nog geen sneeuwvlokje gevallen maar toch is alles in de tuin bedekt met een wit laagje. Een echt winteruitzicht. Het ziet er zo koud uit als het is. Het is mooi, als ik binnen kan/mag blijven. Zelfs de poezen blijven liever voor de kachels liggen. Slimme dieren.

Dat er maar veel spinnen dood vriezen. Ik weet wel dat het nuttige beesten zijn, maar er waren er toch teveel deze zomer : ik kon geen 2 meter buiten komen zonder hun draden in mijn gezicht te voelen. Nu zie ik ze tenminste …

Samen thuis.

Vanaf vandaag is mijn lief ook in verlof. Hij moet ook niet meer gaan werken dit jaar.

We zullen nu samen ons bezig houden met tv en dvd’s bekijken, spelletjes spelen, … We hebben nog het gewonnen Cluedo spel met dvd dat we eens moeten proberen. Dat zal ook een fijne namiddag worden. De herinneringen aan onze deelname aan het Cluedo-live game, deze zomer, zullen weer boven komen. Wat was dat een leuke dag !

We hebben deze morgen de kerstkaartjes geschreven. Hij heeft ze op de post gedaan.
Aangezien hij de kok is, zal ik ook beter, gezonder en regelmatiger eten. Het is ook hij die de boodschappen doet en er zijn weer verschillende lekkere dingen in huis om van te smoeffelen en smullen.
Alleen maar voordelen, mijn schat thuis hebben.

Omdat het ook tijdens de dag (bijna) vriest, heb ik de gaskachel, dat ik anderhalf jaar geleden gekocht heb, voor de eerste keer aangestoken. Dat staat vooraan en wordt alleen ontstoken wanneer ik bang ben dat de waterleiding, die daar binnen komt, zou kunnen vervriezen. De oude was niet meer betrouwbaar, dus heb ik een volledig nageziene tweedehandse gekocht. Verleden jaar heb ik het niet nodig gehad, wat bewijst dat het deze winter kouder is. Het ziet er ook zo uit : alles ligt onder een fijn wit laagje. Ik zie een winterlandschap als ik buiten kijk.

There can be only one !

Natuurlijk ben ik ziek tijdens mijn verlof ! Of wat had je gedacht, misschien ?
Niezen, hoesten, sinus-pijnscheuten, een grote beer op mijn borst, nooit echt warm, spierpijnen, … Leuk !
Het was verleden week al een beetje begonnen, maar ik had gehoopt dat het weg zou gaan. Eerst wel, maar dan is het op volle sterkte terug gekomen.

Zaterdag, tijdens het bezoek van Stef, ging het nog redelijk. We hebben heerlijk kunnen praten, trouwens. Het was leuk hem nog eens in levende lijve te zien. Je kan toch meer vertellen, dan in een mail.
Zondag voelde ik me terug zieker worden, maar mijn schat en ik hebben een gezellige dag voor de tv doorgebracht en ik wou die niet verprutsen door te zagen over pijnscheuten en koudegevoel.

Gisteren, alleen thuis, heb ik me in de zetel geflokt, met de kachel op volle bak, en naar Highlander 1 gekeken. Die film is al van 1985 en ja, de speciale effecten waren toen nog niet wat ze nu zijn, dus zie je hier en daar wat kabels waar ze aan hangen, maar de film zelf is nog steeds het bekijken waard ! Ik heb ervan genoten. In de extra’s werd duidelijk gemaakt dat het eigenlijk raar is dat een Fransman, Christophe Lambert, de rol speelt van een Schot (Highlander) en dat een Schot, Sean Connery, de rol speelt van een Egyptische Spanjaard. Maar het werkt. Ook heb ik geleerd dat de slechterik, gespeeld door Clancy Brown, eigenlijk een zeer lieve man is die problemen had om zo’n psychopaat te moeten spelen, wat hij schitterend heeft gedaan. Het getuigd van zijn acteervermogen dat je dat niet ziet in de film.

Vandaag voel ik me al wat beter en zou ik moeten de kerstkaartjes maken zodat ze kunnen verstuurd worden. Ik ben nu al aan de late kant, maar ik heb geen zin/inspiratie. Ik heb meer zin om de volgende Highlander-film te bezien. Toch zal ik moeten want morgen komt een vriendin op bezoek en zal ik zeker geen tijd hebben … Allé, eerst en vooral, dan. En daarna : There can be only one !