De rattenvanger van … euh … Brugge.

Enkele huizen verder woonde er een buurman die het niet erg nauw nam met hygiëne. Gevolg daarvan was dat mijn buren last kregen van ratten. Hij is nu weg, buiten gezet wegens wanbetaling (zeggen ze), maar de ratten zijn er nog steeds.

De Gemeente en Stad Brugge werden gecontacteerd en die ‘zouden het onderzoeken’. Thank you very much !

Vele weken later zijn er nog steeds ratten. Hoe ik dat weet ? Mijn kater Toyah heeft in ’t weekend een geschenkje gebracht. We hebben het de volgende dag  gevonden : een dode rattenjong. Ja, dood, gelukkig. En gisteren was hij met een levend rattenjong aan het ‘spelen’ in de tuin ! Ik heb het jong direct afgenomen maar kon het toch niet over mijn hart halen om het dood te doen. Ik heb het, zo ver mogelijk, in de weide gesmeten. Ik hoop heimelijk dat het de kop in is. Erg, hé.

Dat ze maar vlug komen om ze allemaal te verdelgen want muizen in huis is nog van hier tot daar, maar ratten !?! Neen, bedankt !

Het heeft niet mogen zijn …

Toen ik deze middag thuis kwam heb ik nog eens gekeken of de magere poes soms niet terug gekomen was. Mijn schat was er niet om afkeurend te kijken, dus …

Ik heb hem gevonden : hij ligt dood achter het tuinhuisje. Ik weet zeker dat hij er dinsdag niet lag want ik heb overal gekeken, ook daar. Wanneer hij terug gekomen is weet ik niet, maar opnieuw 2 dagen zonder eten is was er teveel aan.

Verdoemme, hé ! Was hij niet weggegaan had ik hem er misschien terug door gekregen. Enfin, hij is uit zijn lijden verlost.

Ik heb zekerheid maar ook verdriet voor de lieverd. Mijn schat zal hem vanavond begraven … 😥

Weg …

Toen ik deze ochtend opstond vond ik de poes niet. Hij lag niet op ‘zijn’ plaatsje, onder een paneel van de schutting.

Ik ben de hele dag op mijn ongemak geweest. Toen ik terug thuis kwam was hij er nog niet. Ik heb gezocht maar niet gevonden. Ook mijn buurman heeft hem niet meer gezien en het eten is onaangeroerd gebleven.

Ik weet dus niet of hij verder getrokken is of ergens weggekropen om (toch) te sterven …

In elk geval heb ik gedaan wat ik doen moest : ik heb hem eten, drinken, liefde en knuffels gegeven. Zoveel ik kon. Ik verwijt mezelf niets.

De dierenarts die vanavond voor hem zou langs komen heb ik afgebeld.

Ik zal blijven uitkijken en hopelijk zie ik hem nog eens terug : heel dik en gezond, al vrees ik ervoor. Ik kan maar hopen dat zijn lijden over is …

Mag ik hopen ?

Toen ik gisteren nog eens ging kijken naar de poes kwam hij(?) naar me toe. Ik kon hem niet overtuigen iets te eten of te drinken maar knuffelen mocht ik wel. Zo ben ik er een hele tijd bij gebleven en heb hem gestreeld tot hij er zelf genoeg van had. Hij genoot er zichtbaar van. Ondertussen vielen mijn tranen op hem. Ik dacht dat hij nog een laatste keer gepaluft wilde worden voor hij stierf.

Na opnieuw een slechte nacht was ik blij te merken dat hij deze morgen nog leefde. Hij kwam weer naar me toe en ik heb hem nu kunnen overtuigen om iets te eten en te drinken. Hij is echt vel over benen : nergens is er nog iets van vlees te zien.

Natuurlijk moet het nu gebeuren, nu ik terug moet gaan werken nadat ik 3 weken thuis was en hem beter had kunnen verzorgen.

Ik zal straks nog eens proberen en zo hopelijk kan hij er weer door komen.

Ja, ik, sentimentele ziel, ben hoopvol ! Mijn hart zal weer breken moest hij nu toch nog sterven. Het is zo’n lieverd.

Shock ! Horror !

Gisteren zat ik hier rustig een puzzelke te maken toen ik plots iets uit de hoek van mijn oog zag. Het was een grijze poes. Mijn eerste gedacht was dat het een was van hier uit de buurt : grijs met wit. Een kater die samen met zijn broer (vermoed ik) die rost met wit is, geregeld mijn katin komt bezoeken.

Ik keek nog eens goed en zag dat het een volledige grijze was. Ik tranen in mijn ogen : mijn verloren poes was terug ! Toen zag ik hoe uitgemergeld het was ! Echt vel over been ! De arme schat kon z’n hoofd niet meer opheffen van ellende en keek me van opzij aan. Ik was uitzinnig van verdriet en vreugde.

Voorzichtig deed ik de schuifdeur verder open maar het liep sukkelde weg. Ik direct het eetbakje van mijn poezen gepakt en buiten gezet. Het vertrouwde het niet en waggelde verder. Ik heb het toen gelokt met hun korrels. Het herkende het geluid en kwam terug. Terwijl het aan het eten was heb ik het een streeltje kunnen geven.

Terug binnen heb ik foto’s genomen. Deze heb ik dan vergeleken met die van Chewy want deze was zo groot. Ik zag direct dat het de mijne niet was want deze had wit aan de pootjes en mijn poes heeft nergens wit. Oef ? Niet echt.

 

 

 

 

Het at afwissend van het vlees en de korrels. Na een mini-dutje heeft het nog een beetje gegeten.

Daarna heeft het een tukje gedaan tussen de planten in de zon. Toen ik nog eens ging kijken is het terug weggewandeld en kon ik het niet meer terug vinden.

Natuurlijk heb ik slecht geslapen en ben vroeg opgestaan om te kijken waar het was. Ik heb het gevonden op het braakliggend terrein, niet ver van de tuin. Het ligt te rusten in de zon. Hopelijk komt het terug eten zodat het weer sterker wordt …

Deze moet al lang op de dool zijn. Ik begrijp niet hoe iemand die zo’n schepsel ziet er geen compassie mee krijgt en het niets te eten geeft.

Ben zojuist nog eens gaan kijken en ik vrees het ergste : het wil niet eten van de speciale korreltjes die ik mijn schat heb laten meebrengen of drinken van de kattemelk. Het is te laat en ligt te sterven … 😥

Mij zal het allemaal een zorg wezen !

“Op de Lentedag de wind in noord, dan blaast deze nog zeven weken voort”

Raad eens wat mijn kleine Kira ervan denkt. 😆

Goed geregeld.

Het zou hier nu allemaal ok moeten zijn. Stef is gisteren langs geweest om me (nog) eens te tonen hoe ik het best werk met WordPress en Flickr . Hij had al het een en ander aangepast en nu is alles picco-bello in orde. Bedankt, lieve jongen. 😛

Mijn kuisvrouw S. had haar gisteren overslapen en ze is nu bezig ons huisje weer proper te maken. Ben ik blij dat ze er is zodat ik niet zelf moet doen. Ze gaat ook om de 2 weken naar mijn moeder en verleden week heeft mijn ma tegen haar gezegd dat het ik was die ruzie had gemaakt ! Om dood te vallen 👿 Maar ze mist me niet, zegt ze, aangezien ik vroeger toch niet veel kwam of veel voor haar deed. Ok. Zoals ze verkiest : ik zal nu nog minder gaan en doen. Zo ben ik er lekker vanaf.

S. zegt dat er een kat gevonden is die zou kunnen mijn Chewy zijn. Ze zal deze middag eens gaan kijken en me iets laten weten. Mijn hart zit in mijn keel. Ik weet dat ik geen hoop mag hebben, want ze is al 5 maanden weg, maar ik kan het niet laten. Zolang ik niet weet wat er van haar geworden is …Ik mis haar nog steeds ! 😥

Mijn schat is boodschappen aan het doen. Ik vraag me af welke lekkere dingen hij nu weer zal mee hebben om klaar te maken. Ben ik een verwend nest, of niet ? 🙂 Mijn leven is goed geregeld !

Wij eten ’s avonds nooit boterhammen met toespijs. Meestal Cracotten of (ik) rijstkoeken met Brie of Camenbert. Later komen de pinda’s boven. Zeer slecht voor mijn lijn. Gisteren heb ik een grote kom Smaks gegeten. Dat heeft was lekker ! Ik was vergeten dat ik dat zo graag at, maar dan niet als ontbijt. Ja, ik weet het, ik ben een rare … 😉

Stokje

Ik heb een stokje gekregen van Menck waarvoor hij zeer bedankt is, maar ik ben niet de persoon die daar vlug een antwoord kan op verzinnen. Ik zal toch proberen, zoals gevraagd.
Here we go :

My favorite “Grab-a-bite”
Dan zou ik moeten zeggen dat het een frietkot is ofwel aan mijn werk ofwel bij de deur, of een broodjes zaak opnieuw aan mijn werk of die aan mijn deur. De Quick niet ver van mijn huis kan mij ook verkoren, maar wegens de prijs en de calorieren, is dat maar zelden …

My favourite “Shop in town”
Nu moet ik zeer goed nadenken en toegeven dat er geen is, gewoonweg omdat ik geen boodschappen doe en (bijna) geen kleren koop. Als ik iets nodig heb, stuur ik mijn geliefde er op uit en hij brengt de buit thuis. Waar hij het gehaald geeft kan me geen zak schelen, als ik maar heb wat ik wil …

My favorite “Restaurant”
In het weekend maakt mijn lief het eten klaar, wat ik graag lust, en dat is altijd zeer lekker -> cfr. mijn gewicht ! De Miracoli die ik al voor mezelf heb klaar gemaakt is niet meer te tellen.
Waar ik het liefst en meest ga eten (buitenshuis) is de Cohiba : lekkere dagschotels voor een zeer democratische prijs, en als ik het niet lust dan kan ik altijd een steak bestellen. Alles wordt, voor mij, ‘bièn soigné’ klaar gemaakt. Ik ben tenslotte de ‘geliefde’ overbuur.
Wanneer ik met mijn moeder en zus eens ‘iets’ ga eten is dat meestal in de PizzaHut, het buffet : lekker veel variatie in pizza’s en zoveel je wilt -> opnieuw cfr. mijn gewicht, of naar de MisterBuffet waar iedereen neemt waar ie zin in heeft. Het feit dat we samen zijn is dan belangrijker dan de rest …

My favourite “Take my friends in town”
Weeral de Cohiba : recht over de deur dus geen probleem om nog te moeten rijden na het uitgaan. Wanneer ik binnenkom ben ik altijd als een ‘speciale gast’ en iedereen is bijzonder vriendelijk (ook tegen de rest van de klanten, natuurlijk), maar toch. Er is altijd een ‘tourné’ die van Anne-Sofie (de eigenaresse) is.
Wanneer het echt in Brugge moet zijn zou ik denken aan Du Phare. Wanneer er dan ook een optreden is kan mijn zoet ook nog foto’s nemen.
Als het echt speciaal zou moeten zijn, moet ik bekennen, dat ik iets zou moeten opzoeken … Er is, tijdens de zomer, genoeg te doen in Brugge en omstreken dus zou dat geen probleem zijn. In de andere seizoenen kan ik The Englisch Theater aanraden : een Engels gezelschap die om de zoveel weken een andere productie brengt, in het Engels, maar wel zeer goed is !

5 other things to mention …
– Wat ik graag nog eens zou willen doen is 2 keer met de koetsen in Brugge rondrijden : de eerste keer met de serieuze uitleg en de tweede keer met alle zever zie ze al ooit aan de toeristen hebben wijsgemaakt. Ik heb er al verhalen over gehoord (van koetsiers) en dat zou hilarisch zijn ! Vb Jan Breidel en Pieter De Koninck zijn de architecten van de Hallepoort.
Wat ik als kind verscheidene keren heb gedaan is met de ‘bootjes’ op de reien varen. Telkens mijn moeder ‘overkomst’ had moest iedereen mee. Ik heb een vriend die daarmee vaart, maar heb nog niet de gelegenheid gehad om met hem mee te gaan …
– Gaan eten in ‘De Tudor’ langs de zeeweg, is een ervaring die iedereen eens moet meemaken. We zijn eens meegevraagd geweest door vrienden en de ‘Grande Chique’ die daar zat is niet te beschrijven. Het is niet altijd zo, gelukkig, en ik heb gehoord dat de lunches toegankelijk zijn voor iedereen …
– Het liefst van al gaan we gewoon, op het onverwachts zoals vandaag, en/of met vrienden of familie (broer, zus), een pint pakken in de cafés in de buurt of in ’t Stad. De Estaminet, De Kuppe, Du Phare (binnen of op terras als het goed weer is), die zijn in ’t Stad; of (weer) de Cohiba, de Driehoek als het in de buurt moet/mag zijn.
– Op 1 mei naar de Burg voor de optredens (= pinten pakken met veel vrienden) zou ik voor geen geld willen missen. Altijd leute, altijd plezier !
– Een goeie Rodenbach na een leuk optreden, back stage met de artiesten, waarbij we ‘front’ prachtige foto’s hebben genomen is voor mij hemel op aarde. Die mannen zijn gelukkig na een geslaagde ‘gig’ en dol-enthousiast om de foto’s te zien die we genomen hebben.
– Of geef mij maar een goeie film op dvd, want nu ik een ‘State-of-the-art’ surround installatie gekregen heb van mijn zoeteke, voor mijn verjaardag, en mijn grote tv, heb ik geen reden meer om naar de cinema te gaan. Zo een filmke bekijken met goede vrienden, terwijl een drankje, hapje en smokertje … Wat moet een mens nog meer hebben om gelukkig te zijn ?

Dat zijn er zes …

Zo Menck, ik denk in mijn opdracht geslaagd te zijn. Het heeft wel bloed, zweet en tranen gekost want wanneer je niet veel weggaat en bijna nooit naar Stad gaat en geen boodschappen doet of kledij/schoenen koopt : is het best wel moeilijk.

Graag geef ik dit stokje graag door aan Stefflater, Annemiek, mijn naamgenote : Micheline en Annemie. Jullie mogen ook eens zweten of hebben jullie meer uitgaansleven en koopwoede? Het is geen verplichting, natuurlijk, maar wel een verzoek.

BTW. Mijn poes is nog niet terug ! Ik word stapel gek !
Zaterdag geef ik mijn verjaardagsfeest en iedereen is welkom ! Ik moet veel volk rond me hebben want als ik zal beginnen wenen zal ik niet meer kunnen stoppen. Dus kom af ! Geen kado’s, geen bloemen, geen champagne wel : wat je wil drinken breng je mee. Graag !
Torhoutsesteenweg 311, 8200 Brugge.