Toen ik deze ochtend opstond vond ik de poes niet. Hij lag niet op ‘zijn’ plaatsje, onder een paneel van de schutting.
Ik ben de hele dag op mijn ongemak geweest. Toen ik terug thuis kwam was hij er nog niet. Ik heb gezocht maar niet gevonden. Ook mijn buurman heeft hem niet meer gezien en het eten is onaangeroerd gebleven.
Ik weet dus niet of hij verder getrokken is of ergens weggekropen om (toch) te sterven …
In elk geval heb ik gedaan wat ik doen moest : ik heb hem eten, drinken, liefde en knuffels gegeven. Zoveel ik kon. Ik verwijt mezelf niets.
De dierenarts die vanavond voor hem zou langs komen heb ik afgebeld.
Ik zal blijven uitkijken en hopelijk zie ik hem nog eens terug : heel dik en gezond, al vrees ik ervoor. Ik kan maar hopen dat zijn lijden over is …
inderdaad je hebt gedaan wat je kon en meer dan dat jammer voor de poes
daaaaag
@ Aquarius :
Ik had hem er graag weer door gekregen …
Damn, da’s slecht nieuws. Jezelf kan je absoluut niks verwijten, dat is een feit. Het is frustrerend dat je niet weet wat er precies gebeurd is, maar laat ons hopen dat hij idd uit zijn lijden verlost is.
@ Margo :
Erg frustrerend maar ik ben niet zo erg ongerust : ofwel is hij dood ofwel heeft hij een ander huisje gevonden. Zo troost ik mezelf.
Ik had ooit een hond die weggelopen was en ik vond het zo zielig dat ik niet wist wat er van hem geworden was. Ik begrijp je dus volledig. Hopelijk vind je hem toch nog terug…
@ Elke :
Ik heb hem dood terug gevonden achter het tuinhuisje …
😥