Ik zie opeens dat er een venster onderaan mijn vorig logje is gekomen met volgende boodschap :
Occasionally, some of your visitors may see an advertisement here.
Vertel me meer | Dismiss this message
Ik ga vlug kijken naar ‘vertel me meer’ en daar leer ik dat ik ‘Pro’ moet worden (en dus betalen) om geen reclame meer op mijn blog te hebben ! Ik ga daar niet mee akkoord. Als blijkt dat het niet anders kan, dan stop ik met bloggen ! Ik zal zelf wel bepalen wat er op MIJN blog komt !
Pff !
Ik zie hier, en ook op andere blogs, opeens veel reclame.
Ik heb dat niet graag.
Is dat sedert ik een laptop heb ?
Ik ken er niet genoeg van om te weten hoe dat komt.
Ik weet ook niet hoe ik er iets kan aan doen.
Ik weet wel dat ik het weg wil !
Help !
The WordPress.com stats helper monkeys prepared a 2012 annual report for this blog.
Here’s an excerpt:
4,329 films were submitted to the 2012 Cannes Film Festival. This blog had 17.000 views in 2012. If each view were a film, this blog would power 4 Film Festivals
Click here to see the complete report.
Ik hoop jullie nog meer op de hoogte te houden van mijn leventje in 2013. Komen jullie dan ook weer lezen & commentaar zetten ? Dan kom ik ook bij jullie langs en doe hetzelfde. Zullen we dat afspreken ? 😉
Druk ik, op de blogs waar ik niet kan reageren, op de LIKE button. Zo kan ik laten weten dat ik langs geweest ben. Natuurlijk moet er zo’n knopke staan, hé.
Moest dit niet gepast zijn, mijn excuses. Ik weet niet wat anders te doen.
BTW Het is iets aan WordPress dat scheelt want op andere blogs kan ik zonder problemen mijn zegje doen …
Straf vervelend !
Zoals geweten zijn wij, zijnde mijn schat, Stef en ik, gisteren naar de Blogmeeting bij Zapnimf en Appelmoose geweest.
Stef was tijdig bij ons, Mia werd geladen, Bob aangezet en we konden vertrekken. De rit naar het café/pension De Draak in Zap- & MooseStad verliep zonder problemen. We waren zelfs anderhalf uur te vroeg op de afspraak ! Goed van Bob en Mia !
We hebben er ene of twee gedronken. Daarna hebben we iets gezocht om te eten want het was middag en we kregen honger. Er was een winkelcentrum in de buurt en daar zou wel iets krijgen zijn, dachten we. Ik kreeg opeens een Veritas winkel in het oog en had daar nog iets nodig. Ja, er is ook een winkel in Brugge maar ik geraak daar niet omdat het niet meer te doen is om met de auto in ’t Stad te rijden en ik te lui ben om mijn (electrische) fiets te nemen. Dus wat doet een mens, wanneer men ten noorden van Antwerpen is ? Juist : een Veritaswinkel binnen stappen. Enfin, ik heb gevonden wat ik zocht.
We moesten nogal lang wachten op het eten in het winkelcentrum maar het was lekker. We dachten dat we te laat zouden zijn op de afspraak met de eigenaar van het pension maar dat was niet zo. Dus hebben we nog ene gedronken en gewacht tot hij er was. Geen probleem : die mens had het waarschijnlijk druk en wij hadden tijd.
Ik was zeer benieuwd naar onze slaapplaats en wist echt niet wat te verwachten. Mijn geduld werd niet lang meer op de proef gesteld en we kregen de kamers te zien. Die vielen zeer goed mee ! Het was er zeer proper en de kamers zeer ruim. De bedden goed en de matrassen zeer stevig. In onze kamer stonden 2 éénpersoonsbedden en ik was verwonderd dat mijn schat ze niet direct tegen elkaar heeft gezet. Dat de badkamer en (aparte) wc op de gang was, stoorde ons niet. Het was toch maar voor 1 nacht. We kregen de sleutels, bestelden gelijk het ontbijt voor de volgende dag en konden verder rijden.
Huize Zap en Moose was maar enkele kilometers verder dus waren we daar vlug. Opnieuw heeft Bob ons feilloos voor de deur gebracht.
De zon scheen, alles was in gereedheid gebracht en we waren heelhuids daar geraakt. We werden liefdevol ontvangen door Zap en Moose en voelden ons welkom. We waren niet de eersten maar zeker ook niet de laatsten. Er waren medebloggers die ik kende en ook enkele die ik niet volg. Toch werd er geen onderscheid gemaakt en de gezapige conversatie kon beginnen. Er kwam nog volk toe en het werd toen al duidelijk : dit wordt gezellig !
Toen de meeste mee gingen op een wandeling van een uurtje, bleven mijn schat en ik achter met nog een blogster en haar 2 kleine kindjes. Er werd ons verzekerd om ondertussen te doen zoals we thuis waren ! Mijn liefste en ik hebben ons kunsten (hum-hum) getoond aan de ping-pongfafel. Het was voor ons beide vele jaren geleden dat we nog tafeltennis hadden gespeeld dus hebben we goed gelachen. Na een half uurtje vonden we het genoeg inspanning voor de dag. Kwestie dat we niet te moe zouden geworden zijn.
Net toen het ons te warm begon te worden, ja geen fysieke inspanning meer gewoon, en we ons in de schaduw wilden verpozen, begon het lichtjes te regenen. We keken eens naar elkaar want wisten niet of het zou vermeerderen of stoppen. Na enkele minuten wisten we het wel en begonnen vlug alles te verhuizen naar de carport. Aangezien de vele stoelen, een tafel, de dranktrolley, … toch enkele tientallen meters moesten verplaatst worden, waren we toch redelijk nat tegen dat alles in het droge stond. Ik ging om een handdoekje om ons een beetje af te drogen en bedacht tegelijk dat ik er beter enkele zou meenemen voor de wandelaars. Toen het blaasjes begon te regenen was ik in mijn nopjes met mijn besluit want ze zouden zeker zeiknat terug komen en blij zijn dat ze zich direct konden afdrogen. Na een klein uurtje kwamen ze terug en raad eens ? Ze waren droger dan wij ! Ja, zij hadden onder de bomen gelopen en bijna niets gemerkt van de blaasjesregenbuien. Goed voor hen.
Iedereen zocht een plaatsje, de drank werd boven gehaald – niet voor iedereen alcoholisch, de conversaties kwamen op gang en het ene lachsalvo na het andere volgde. Al vlug werd besloten het door iedereen vele meegebrachte eten uit te stallen en te eten. Er was een grote verscheidenheid aan voedsel, het ene nog lekkerder dan het andere. Toen dat verre van op was, werd alles weg geruimd en kwam er een ‘dessert’tafel. Ja, geen diëet vandaag ! Ja, er was ook fruit … Het was ondertussen opgehouden met regenen.
Je had de ‘jongens’ hun gezicht moeten zien toen Zap vroeg of ze wilden proberen de takken en tuinafval in hun vuurput aan te steken ! Mannen die mogen een vuurtje stoken ! Ja, het blijven jongetjes, hé. Onder andere mijn schat vloog op het aanbod en eerst wilde het niet lukken omdat alles doorweekt was van de regen. Met een ZIPblokje en droog afval uit de groencontainer lukte het dan toch.
Enkele van ons waren al gaan kijken hoe het vorderde en zochten een zitplaatsje dicht bij, eens het vuur goed brandde. We vonden het schitterend dat er zo’n groot vuur kon gemaakt worden in de tuin, zonder dat de brandweer erbij werd gehaald. Toen het weer begon te spetteren (= lichtjes regenen) werden de grote paraplu’s erbij gehaald zodat we konden blijven zitten keuvelen. Het was zo gezellig daar bij het vuur en dicht bijeen.
Doch, toen de paraplu’s begonnen door te geven, moesten ook wij terug keren naar de carport. Ondertussen waren de vele kinderen al naar bed. De kring werd groter gemaakt totdat iedereen een plaatsje had. Eens iedereen gezeten, werden de verhalen en vertelsels verder gezet maar nu voor iedereen hoorbaar. De kleine groepjes waren één grote groep geworden en dat was goed. Niemand werd uitgesloten en iedereen voelde zich prima. Enfin, zo heb ik het toch ervaren.
We zijn niet als eerste weg gegaan maar toen het rond middernacht draaide besefte ik opeens dat Stef niet gewoon is om zo lang op te blijven. Ook was het goed geweest en ik had nog een (klein) ritje te doen tot aan het pension. Er werd gezwaaid, met zoentjes gesmeten en nadat 2 auto’s waren verplaatst, konden we vertrekken.
Bob vond zonder problemen de weg en na enkele minuten was Mia geparkeerd waar hij veilig stond. Stef is onmiddellijk gaan slapen, wij hebben nog een slaapmutsje gedronken en zijn toen ook naar onze kamer gegaan. Wij zijn gewoon om muziek en gebabbel te horen in onze slaapkamer dus voelden we ons direct thuis. Wel was het er zeer warm en het koelde pas af nadat ik het raam een beetje had open gezet. Ook de (zomer)donsdekens waren er teveel aan, maar beter zo dan kou lijden. Ik kan niet zeggen dat ik goed geslapen heb, al zegt mijn schat dat ik veel heb liggen ronken, wat niet mogelijk is want ik snurk niet ! Niet, zeg ik je ! maar in een vreemd bed slaapt een mens zelden goed, hé. Het had zeker niets te maken met het feit wat we niet samen in 1 bed lagen. Hij mocht ze niet meer samen schuiven van mij wegens teveel lawaai maken en Stef die waarschijnlijk al sliep. Neen zeker niet.
Een sms van Stef maakte ons verdwaasd wakker. Ja, we zouden om 8 uur het ontbijt nuttigen. Dat was zo afgesproken. Toen we, na ons verfrist te hebben, beneden kwamen stond de ontbijttafel al klaar. De koffies, de broodjes en koffiekoeken, de hesp en kaas, de confituurtjes en chocopastatjes waren zeer lekker. Met een laatste slok koffie en een sigaret in de frisse ochtendlucht, deed ons volledig wakker worden.
Tijd om af te rekenen. Ik was niet zeker hoeveel het zou zijn omdat hij aan de telefoon iets anders had gezegd dan er op de site staat. Het was nog minder dan verwacht : 40 euro voor onze kamer, 20 voor die van Stef en 5 euro voor het ontbijt ! Samen 65 euro ! Ik heb 70 gegeven want ik durfde niet voor minder ! Zeker een aanrader ! Dus wie in de buurt is en in een goed bed wil slapen voor weinig geld : ga naar De Draak ! Ze zijn bezig de bovenste verdieping ook in kamers voor verhuur te maken, dus plaats genoeg !
De rit naar huis verliep vlot, ondanks de vele en soms zware regenbuien. Na iets meer dan een uur waren we thuis. Opnieuw hebben Mia en Bob het uitstekend gedaan.
De poezen waren blij ons te zien en wij zeker ook hen. Toen waren ze een beetje boos omdat we niet naar huis gekomen waren. Poezen … Maar ze waren gezond en wel. Het huisje was ook nog zoals we het achter gelaten hadden, dwz niet afgebrand, geen nieuwe (muizen)lijkjes maar ook niet pas gekuist of super opgeruimd. Kabouters …
Ik wil eerst en vooral zeker Zap en Moose bedanken voor hun vriendelijke gastvrijheid. Jullie zijn schatten van mensen ! Het was zeer gezellig. Voor mij was het leuk om eens te zien hoe hun huis en tuin in het echt was. Ik kende het alleen van beschrijvingen en foto’s. Ik moet zeggen : ze hebben geen letter overdreven !
Het was een leuk terugzien met enkele bekenden : Sterre en Margogogo, altijd leuk om met jullie te zitten keuvelen en lachen.
Het was leuk om enkele blogsters, die ik volg, irl te leren kennen : Joke, je bent jonger dan ik dacht. Eilish, je bent frêler dan ik dacht. Jullie zijn dus sterker dan ik al vermoedde. Very nice to meet you.
Ook de bloggers die ik niet volg : Juffrouw Sanseveria, Pharailde, Sven, Gudrun, Ik zal zeker eens komen piepen op jullie blog, nu ik weet hoe jullie er uit zien en heb kunnen meegenieten van jullie vertelsels.
Ook March : aangename kennismaking. Begin maar weer te bloggen want jij hebt ook nog wel enkele verhalen te vertellen, lijkt me.
Natuurlijk is er Stef die ik altijd graag in mijn gezelschap heb. Jij hebt je weer stilzwijgend en volledig geschikt naar mijn/onze wensen. Sorry dat we je zo laat hebben laten opblijven.
Ook aan de Weergoden een dikke Merci ! Vergeleken met andere plaatsen, niet gek zo ver uit de buurt, hebben ze ons lekker gespaard en mogen we echt niet klagen.
Aan de vele muggen : jullie hebben genoeg van ons bloed opgezogen om een echte bloedbank te kunnen beginnen. Hopenlijk vallen jullie allemaal vlug steendood !
Last but not least : mijn schat. Ik had gevreesd dat je, na je te hebben moeten overtuigen om mee te gaan, je zou vervelen of ambetant zou voelen. Gelukkig was niets minder waar : je hebt je erin gesmeten, je gemixt in de (grote) groep, je eigen gesprekspartners gevonden, je goed geamuseerd en een uitstekende co-piloot geweest. Bedankt, liefste.
Conclusie : Al die er niet was, heeft ongelijk ! Die er wel was : bedankt voor een zeer gezellig dag. Mijn vriendenkring is alweer iets groter. Wat er allemaal werd gezegd en besproken blijft onder de aanwezigen. Van mij zal je niets vernemen.
Nog dit : Wanneer en bij wie is de volgende blogmeeting ? En mogen wij ook komen ?
Het is stil in Blogland. Toch waar ik geregeld op bezoek ga.
Zou het zijn omdat de meeste dames zich al voorbereiden op de WijvenWeek ?
Ik zou beter ook al enkele gedachten neerpennen want je zal het nooit anders weten dan dat volgende week een drukke week zal zijn of dat ik niets zinnigs zal kunnen schrijven over de onderwerpen.
Allé vooruit. Geen spelletjes van Zylom, Spigo of Empire Magazine dit weekend. Wat waren de dagelijkse onderwerpen weer ? Het voelt bijna aan als een examen. Ik ben weer aan iets begonnen … 😉
Ik moet hier dringend weer eens iets schrijven want anders denken jullie waarschijnlijk dat ik gestopt ben. Niet dat jullie daarvan wakker zullen liggen, toch wil ik bevestigen dat dit niet het geval is.
Aan inspiratie geen gebrek deze keer. Waarom schrijf ik dan niet ? Ewel, omdat de onderwerpen waarover ik wil schrijven te persoonlijk zijn. Om het hele verhaal hier neer te zetten zou ik veel teveel moeten schrijven en dat zou me teveel afleiden van wat ik eigenlijk wil zeggen. Zet ik hier alleen de verkorte versie, zou dat te gemakkelijk verkeerd geïnterpreteerd kunnen worden, wat ik ook niet wil. Dat zou ook het geval zijn moest ik het uit de context halen. Daarom blijft het bij zagen tegen mijn schat.
Ook op het werk is al een en ander gebeurd waarover ik hier zou kunnen neerpennen. Ook dat doe ik niet omdat het over specifieke mensen gaat. Ik niet weet wie hier komt lezen. Al zeggen bijna al mijn collega’s, die het bestaan van deze blog weten, dat ze dat niet doen. Het merendeel weet niet van deze blog af, enfin ze zeggen er toch niets over, maar dat wil ook weer niets zeggen, hé. Toch wil ik geen miserie op mijn werk door iets dat ik hier geplaatst heb, daarom doe ik het niet.
Dit is echt een logje over niets …
Ik heb me ingeschreven voor Wijvenweek 2012, Maskers Af.
De dagthema’s zijn de volgende :
De vraag is natuurlijk of ik er iets zinnigs zal kunnen van maken en of ik inspiratie zal hebben, maar dat zien we dan wel. Ik zal in elk geval proberen …
Hopelijk doe ik het juist en als dat maar goed komt. 😉
The WordPress.com stats helper monkeys prepared a 2011 annual report for this blog.
Here’s an excerpt:
The concert hall at the Sydney Opera House holds 2,700 people. This blog was viewed about 8.500 times in 2011. If it were a concert at Sydney Opera House, it would take about 3 sold-out performances for that many people to see it.
Deze blog gaat in een soort winterslaap. Wegens geen zin meer in Bloggen wat Mich betreft en ook wat Co betreft. Of er hier nog iets zal verschijnen, weten we nu nog niet te vertellen. Dus … eh … May the Force be with you … eh … Live Long and Prosper (proper mag ook) … Peace and Love … etc. 😉
Mich & co. 