Ik zie er mooier, jonger, stouter, chiquer, ‘meer gepast aan mijn leeftijd’, vrouwelijker, … uit volgens mijn collega’s. De meesten vonden het ‘tijd’ en velen ‘hadden het nooit gedacht’. Positieve reacties alom ! Moeten ze het lelijk gevonden hebben zoals het voordien was !
Had ik dik, krullend haar gehad, dan sneed ik het nooit af ! Maar voor mijn engelenhaar was de maximale lengte al lang overschreven. Het trok op niets (meer). Het overal vinden van die lange, nutteloze haren is nu ook verleden tijd. Ik vraag me af hoeveel ik er mee gebreid heb in die laatste weken.
Het is geleden van in mijn kindertijd dat het nog zo kort is geweest. Mijn moeder zou het graag zien, zo kort. ‘Eindelijk’, zou ze zeggen. Ze zaagt er trouwens al vele jaren over. Misschien daarom dat ik zo lang gewacht heb ?
Dat mijn schat me nog steeds niet volledig heeft vergeven vind ik spijtig, maar er is nu niets meer aan te doen, hé. Het zal wel terug groeien en dan laat ik het wat langer. Niet meer zo lang als het was, maar toch ietske langer. Om hem plezier te doen.
Toen ik thuis kwam en zei dat een collega ook haar haren had laten knippen in een opgesneden coupe maar met nog lange stressen in haar nek, kon hij helemaal niet meer lachen. Zo had ik het ook moeten laten doen, volgens hem. De volgende keer … Ik beloof het !
Mich & co. 