Het was alweer mijn laatste …

volle dag werken, voor deze week. Morgen een halve recup en vrijdag in 4/5.
Zo gaat de werk-week vlug, natuurlijk.

Ik weet het : ik ben bijna meer thuis dan op ’t werk maar, verdorie, ze moeten het maar niet mogelijk maken hé. Het is mijn recht en de anderen moeten het ook maar zo doen, vind ik. Ik neem geen 3 to 6 weken verlof in juli en/of augustus, dus heb ik vele dagen over om een brug mee te maken naar het weekend toe.
Mijn collega’s hebben daar niet veel problemen mee, denk ik, en mijn chef werkt ook 4/5, zoals ik, dus waarom zij het ook niet zo doet, weet ik niet. Ze gaat wel op reis met haar kroost en verliest zo direct veel dagen. Geen reden om raar te kijken wanneer ik (weer eens) zeg : Goed weekend en tot maandag !

Ik heb me ziek gelachen op weg naar huis met oudere autobestuurders : ze kunnen niet meer aan hun stuur draaien en komen zo in de meest onmogelijk posities terecht. Gevaarlijk eigenlijk, maar je mag toch nergens sneller rijden dan 30 of 50 dus kan ik tijdig remmen en, van op afstand, bekijken hoe ze aan het sukkelen zijn.

Hoe zullen wij zijn wanneer we hun leeftijd hebben, vraag ik me dan af, terwijl ik de lachtranen van mijn gezicht veeg. Hopelijk niet zo, maar moest het toch zo zijn, hoop ik dat er ook iemand bij lacht want mijn dag was goed !