Omdat ik niet kon kiezen op een baaldag.

Maandag was een leuke dag : veel werk kunnen verzetten, rustig in de bureau, ik van telefoon. Ja, zo ging ie lekker. Ondanks dat er 2 moeten werken voor Gent en er vele afwezigen waren.

Wat een verschil met dinsdag : zeer druk, ene die zes keer heel luid moest vertellen over haar reis, steeds hetzelfde tegen verschillende personen zodat ik zes keer hetzelfde gehoord heb. Ze deed ook niet werk, wat nog meer op mijn zenuwen werkte en ik al van 9 uur erge koppijn had. Mijn humeur kelderde en niets wilde nog lukken.

Woensdag was dan weer een verademing. Iedereen was lief en vriendelijk. Ik heb alle telefoons en bezoekers voor mijn dienst zelf gedaan en heb zelfs dossiers kunnen doen.

Donderdag was een echte baaldag ! Ik was beter in mijn bed gebleven ! Niets wilde lukken ! Zelfs een document afdrukken ging niet. Ik ben daar meer dan een half uur mee bezig geweest voor ik had wat ik nodig had, om dan, na nog een uur berekenen, te merken dat het niet nodig was, wat ik pas kon weten na de berekening. Faxen moest ook enkele keren herdaan worden. Stomme telefonische vragen, vele ook verkeerd doorgegeven. Bezoekers die niet bij ons moesten zijn maar ik moest wel naar beneden om het uit te leggen ! Ja, het was niet de onthaalbediende die het gewoon is, maar een vervangster die er, eerlijk gezegd, niets van bakt die haar best doet. Ik mag het niet doen omdat er teveel werk is in onze dienst …

Kort na de middag had ik een afspraak om met mijn Mia naar de keuring te gaan. Natuurlijk moet ik nog eens terug, of wat had je gedacht ? Ik had tenslotte een baaldag en dan gaat alles verkeerd, hé. De handrem, die ik nooit gebruik omdat ik Mia altijd in de eerste versnelling laat staan, doet het niet goed en de lichten geven geen licht meer genoeg omdat de kapjes ervoor vuil zijn aan de binnenkant. Ik mag pas volgende week donderdag naar mijn neef/garagist. Pff  !

Ik ben dan toch nog naar de Berca gereden want ik wilde nieuwe laarsjes. Ik had een bon van 10 euro korting en wilde die niet verloren laten gaan. 😉 Natuurlijk had ik eerst niet gekeken wat ik nog had. Ik wist wel dat ik enkele had weg gesmeten. Ik dacht om eens bruine te kopen, voor onder mijn bruine broek, en een natuurlijk nieuw paar zwarte.

De winkel was open ! Ik had half verwacht dat ik voor een gesloten deur zou staan, baaldag, weet je wel. Het probleem lag anders : ik zag paar na paar botjes die ik mooi vond ! Iedere laars had iets wat me aansprak : mooie hiel, ietske hoger, speciaal model, … Op een gegeven moment liep ik met 6 laarzen rond !

Ik heb dan van mijn hart een steen gemaakt en met ‘slechts’ 3 naar de kassa gegaan. Ik gaf mijn kortingsbon af en het begon al : het ene paar kwam daar niet voor in aanmerking. Ik moest aan 50 euro geraken of de bon was waardeloos. Gelukkig, de andere 2 paar waren samen iets meer dan 100 euro dus kreeg ik, al had ik maar 1 papiertje mee, 2 keer korting. Het paar dat niet in aanmerking kwam voor die bon hadden zelf een afslag van 40% ! Zo had ik 3 paar botjes voor 109 euro ! Hoera !

Thuis gekomen wilde ik er een foto van nemen voor hier. Na 50 foto’s heb ik het op gegeven : ik kreeg de kleuren niet goed. Pff ! Gelukkig heeft mijn schat er meer verstand van en kan ik ze hier toch tonen :

Het zijn dus geworden : blauw-grijs, beige en grijs. Geen zwarte en maar goed ook want ik heb er nog 2 paar in dat kleur …

Ik kan weer mijn voeten omslaan naar hartelust. Ik doe dat ook wanneer ik op blote voeten loop, gelukkig val ik zelden, maar nu zal ik er wel mooi uitzien, hé. Nu nog leren elegant te gaan of is het daarvoor te laat ? 😉

Blauwe laarsjes. *

Dikkertje Dap kwam van de trap
’s morgens vroeg iets voor half zeven
om haar schat een zoentje te geven.
Dag mijn schat, zei Dikkertje Dap,
weet je wat ik heb gekregen ?
Blauwe laarjes, om te spelen.
Dag Dikkertje Dap, zei haar schat,
ik weet wat je hebt gekregen
want ik ga mee spelen.
Ik heb ze voor jou meegebracht
want jij bent mijn schat.
Ik zag ze staan en dacht aan jou.

Boem ! Au !!

Dikkertje Dap ging op de trap
’s morgens vroeg zo rond half zeven
nadat ze haar schat een trap had gegeven.
Hoe komt hij erbij ?
Hij ziet laarzen en denkt aan mij ?
Ik had toch eerder verwacht
dat als hij bloemen of wolkjes zag
hij dan aan me dacht.

Dikkertje Dap kwam van de trap
’s morgens vroeg iets na half zeven
om met haar schat een woordje te placeren.
Wat denkt jij misschien ?
Ik ben geen boeretrien !
Natuurlijk niet, lacht haar schat,
iedereen kan toch zo zien
jij bent een tien !
Goed dat ik je die laarjes heb gegeven
want ze spreken van regen
en wij gaan spelen in een wei.
Enfin, dat is toch wat hij zei.

Zeg mijn schat, zei Dikkertje Dap,
ga je mee op te trap ?
Ik weet, het is pas half zeven,
maar dan kan ik je die zoen toch nog geven.
Ik zal die laarjes passen
en dan spelen we een potje ‘klaverjassen’

*Vrije bewerking van Dikkertje Dap (Annie M.G.Schmidt)

Batjes-Botjes-BBQ

Gewapend met mijn oud paar laarsjes en de bon die ik van Stef had gekregen, zijn we gisteren met de fiets naar de Berca gereden. Al direct had ik een paar gezien die me aanstond voor 66.99 euro. Ik moest eigenlijk niet meer verder zoeken, maar ik dacht dat ik 2 keer korting zou kunnen krijgen. Ik kijk nog wat verder en vind nog een paar die ik veel zou aandoen voor 39.99. Ok. Ik was er, wanneer plots mijn oog valt op nog een ander paar : korte cowboylaarzen ook voor 39.99 ! Aangezien ik geen lange kan aandoen wegens ballonkuiten, leken die me geschikt. De voet zoals cowboylaarzen maar slechts tot over de enkel. Schitterend ! Ik was nog aan het twijfelen welke ik nu zou kopen want ik zit nogal krap deze maand. Mijn schat zag mijn twijfel en stelde voor die laatste paar te betalen voor me. De lieverd ! 🙂

Blij en opgewekt gaan we naar de kassa. Toen het onze beurt was vraag ik, voor het scannen, of ik 2 keer korting zal krijgen. Blijkt van niet : die bon is slechts een reklame voor de actie. Geen oude schoenen/botten, geen korting ! Mijn koleriek mannemens wil in discussie treden, maar ik niet : ik koop die eerste (dure) niet. Zo heb ik 2 paar gekocht en slechts 67.48 euro betaald. Hadden ze willen meewerken had ik voor nog eens zo’n bedrag gekocht. Hun verlies ! 😐

         

Met deze stampertjes zal ik weer goed zijn voor enkele jaren. Denk je niet ?

 

 

We zijn dan doorgereden naar zus en schoonbroer. Ja, nu ze getrouwd zijn mag/moet ik hem zo noemen, hé. We werden daar verwacht voor een BBQ. Het eten was heerlijk, het gezelschap aangenaam en de drank rijkelijk. We hebben gevreten als varkens veel gegeten, gelachen dat de tranen over ons gezichten liepen, en gezopen als tempeliers meer dan genoeg gedronken. Het was zalig vertoeven in hun afgeschermde tuintje. Iets na 19 uur zijn we terug naar huis gereden : we waren vol en gelukkig.

Thuis gekomen is mijn schat prompt in slaap gevallen. Ik heb nog enkele series bekeken op tv, maar zal nog eens meekijken met hem want ik denk niet dat ik alles nog weet. 😉

Deze namiddag gaan we naar Brugge. Daar zijn allerlei optredens want het is autoloze zondag en Kroenkelen. Wij zullen vooral op de Markt te vinden zijn om foto’s te nemen. Alcohol komt niet over mijn lippen vandaag : er zit nog genoeg in mijn lijf van gisteren. 😀

Zo,

ik ben weer bij. Ik weet weer wat er gaande was in het Land der Bloggers, toch deze die ik volg. Ik heb dat eigenlijk niet graag  : niet mee zijn. Ik heb dan het gevoel dat ik achterloop en de reacties die ik kwijt wil zijn al reeds gezet of achterhaalt. Maar zo is het leven, je kan niet alles hebben, zeggen ze dan.

Dat ik vergeten ben om nieuwe bottekes te gaan, kon je wel denken, zeker ? Pas toen ik al op het werk was, deze morgen, bedacht ik dat ik mijn oude schoeisels niet mee had om in te ruilen. Ook de kortingsbon, die ik van Stef had gekregen via mail, had ik niet afgedrukt en bij me gestoken. Om eerst naar huis te fietsen en dat terug ’t Stad in te trekken, daarvoor ben ik te lui. Ik heb nog wel eventjes tijd, alhoewel het toch frisjes aan mijn kuiten was deze morgen. Misschien dat we zaterdagvoormiddag gaan, voor we bij Zus moeten zijn om BBQ te eten. Dan kan mijn schat helpen zoeken en zijn mening geven.

We hebben deze morgen een brandoefening gehad op het werk. We waren verwittigd dat het een test was. Het werd tijd : we zitten al meer dan 1 jaar in het nieuwe gebouw en we wisten niet hoe we hadden moeten vluchten in geval van ramp of ontij. 😉 De sirenes zijn in elk geval luid genoeg : we waren bijna doof en onze oren deden pijn. Alles is vlot verlopen, maar er zal in elk geval 1 iemand onder zijn voeten krijgen, want toen we buiten stonden zagen we dat het raam van de personeelschef nog open stond. Ik zou niet graag in die zijn schoenen staan die dat moest controleren. Wij hadden er ons plezier in, natuurlijk. Zo zijn we wel.

Morgen kuisdag. Ik moet het zelf doen want mijn poetsvrouwke is nog herstellend na een operatie en mijn liefste moet morgen werken. Ik sta er dus alleen voor. Als iemand we wil komen helpen, ontvang ik die met open armen ! 😉

Over and out !

Voor mij is het nu officieel : de zomer is voorbij.

Vanaf deze week is het gedaan met het mooie leventje en moet ik weer 3,5 dagen werken per week. Maar aangezien iedereen terug is en de vakantie-blues over zijn, kunnen we er met z’n allen invliegen. De sfeer is goed, we trekken allemaal gelijk en zo gaat ie lekker.

Dat we de zon geregeld te zien krijgen is een bonus, maar echt warm is het toch niet meer. Enfin, dan doen we terug iets aan met lange mouwen. ’s Avonds een lichte pull en zo moet de kachel nog niet aan. Mijn schat heeft toch altijd warmer dan ik, dus hij is ook blij.

Dat doet me eraan denken : ik moet mijn bottekes nog binnen doen in de vermakerij of zal ik toch nieuwe kopen ? Ik heb gezien dat er een actie is waar je geld krijgt voor een oud paar (schoenen). Waar was dat nu weer ? Mijn liefste zal het wel weten. Niet dat ik er geen andere heb, maar ik zou wel nieuwe willen. Ik ben tenslotte een vrouw, hé … 😉