Ik was deze ochtend in mijn gat gebeten. En nog niet redelijk ! 😦
Er lopen altijd stagiaires rond in ons gebouw. Waar ze vandaan komen en wat ze juist (moeten/komen) doen, is me een raadsel. Ik heb er geen probleem mee : ze laten mij met rust en ik hen. Buiten de gebruikelijke ‘goeie morgen’ heb ik er geen omgang mee.
Deze ochtend was het anders. Ze waren met 2 en ze vroegen me of ik hen wou helpen. Natuurlijk wel. Ik ben een braaf meiske en ben altijd (?) hulpvaardig.
Ze hadden interne post in hun handen en wisten niet waar ze het moesten naartoe brengen. Er was hun verteld : op de 2de verdieping. Leuk, als je weet dat er 2 diensten zijn op die etage.
Ik kijk naar waar het moet en ga met hun mee naar de andere dienst. Ik zeg in het kort van enkele personen wat ze doen. Aangemoedigd door mijn extra informatie vragen ze wat het verschil is tussen de 2 diensten. Ik geef uitleg, de onderdirecteur passeert ons en glimlacht eens (goedkeurend ?). Wanneer ze vragen hoe een ‘dossier’ er uit ziet, neem ik hen mee en toon enkele documenten. Ze zijn zeer tevreden en luisteren aandachtig. Ze stellen nog enkele gerichte vragen waar ik dan antwoord op geef.
Na enkele minuten komt een chef bij me staan en vraagt wat ik aan het doen ben. Ik zeg dat ik wat uitleg geef over de dienst en de documenten. Zij (kort) : ‘Ze moeten dat aanvragen om een rondleiding te krijgen en wij, de chefs, zullen dat dan wel doen ! ‘
We stonden daar met onze mond vol tanden, ik werd rood van plaatsvervangende schaamte en voelde me in mijn mond geblazen. Het ene meisje probeerde nog uit te leggen dat het zeer interessant was en dat het niet meer lang zou duren, maar het had geen zin. Ze hadden al een rondleiding gekregen ! Iedereen kreeg alles te zien bij binnenkomst ! De stagiaire legde nog uit dat ze er toen niet veel van begrepen had omdat alles zo nieuw was en ze de terminologie (nog) niet begreep. Niets aan te doen ! Aanvragen en zij zouden het wel doen ! Met een boze blik naar mij.
We zijn afgedropen. Ze hebben me vriendelijk bedankt voor mijn uitleg en moeite.
Ik voelde me zo in mijn gat gebeten dat van werken niet veel meer in huis is gekomen ! Dat mochten ze ook zelf doen !
Of hoe een baas je toch maar eens duidelijk doet merken dat je ‘maar’ het spreekwoordelijke slaafje bent …
What a bitch !!!!
Van de andere chef kan ik zoiets verwachten, daarom dat ik zo in mijn mond geblazen was.
Indeed !
Sja, goed met je mensen kunnen omgaan is blijkbaar geen vereiste om chef te kunnen worden.
Het zegt meer over haar dan over jou, moet je maar denken.
Bij ons is dat zeker geen vereiste !
Eigenlijk wel, hé.
zwijg me van sommige chefs (al ben ik er zelf ook één)!
Oei ! Ik hoop dat je, als je mensen onder je hebt, meer tact hebt dan de meeste bij ons. Ook dat je meer geduld hebt bij het eigen maken van nieuwe materie, vriendelijker bent, dankbaarder bent bij extra prestaties, geregeld ‘bedankt’ zegt bij het behalen van de normen, de mensen niet om de haverklap van plaats doet veranderen ook al is er geen miserie aan het eiland, …
Als je op dit alles positief kan antwoorden, ben je een goede chef. 😉
ik ben er vrij zeker van dat m’n mensen me appreciëren, Mich
Maar ik ben ook maar een kleine garnaal in het verhaal hoor, boven mij staan héél andere leidinggevenden, die zo weinig weten van productie dat het me echt frustreert. Maar ja, zij houden de cijfertjes in het oog, ik ga meer voor kwaliteit en mens…
Dan ben je zoals mijn chefs, maar dan meer menselijk. Werk je in Brugge en zo ja, mag ik bij jou komen werken ? 😉
hahaha, nee….ik werk bij Deceuninck Plastics in Gits
Jammer. Dan zal ik blijven waar ik ben. 🙂
echte ambtenarij, valt weinig tegen te beginnen, vrees ik.
Je zou denken dat ik het na 30 jaar al gewoon ben en beter zou weten, hé.
Man toch! Je had duidelijk een taak van haar overgenomen en dat vond ze maar niets! Jeezes, je bent dan hulpvaardig en dan krijg je dit!!!!
Indeed ! Daarom dat ik zo boos was.
Oh, inderdaad helemaal niet tof. Dat kan een werkdag serieus verpesten natuurlijk.
Dat heeft het zeker gedaan ! Gelukkig heb ik meer goeie werkdagen of ik werd gek.