Pestkopjes.

We waren nog heel klein. Mijn zus was een echte pestkop en ik, 5 jaar jonger, deed met haar mee. Mijn zus en ik sliepen in hetzelfde bed, mijn broer in de kamer ernaast met de tussendeur open.Wij plaagden mijn broer toen hij ’s nachts kwam plassen in de wc-emmer die in onze kamer stond. Ze riep : ik kan je pietje zien ! Waardoor mijn broer zich haastte zijn dingetje terug in zijn pyjama te krijgen wat natuurlijk, door de zenuwen, niet onmiddellijk lukte. 🙂

Wat we hem allemaal wijs gemaakt hebben om zijn flaporen plat te krijgen ! We deden hem slapen met een elastiek rond zijn hoofd. Hij heeft dagen met kleefband over zijn oren  gelopen. We hebben zijn oorschelpen nog tegen zijn hoofd vast gekleefd met van die sterkgeurende lijm.  Zijn haar hebben we over zijn oren proberen te leggen en dat een halve bus haarlak opgespoten. Hij heeft wat afgezien met zijn zussen. 😆

Ik ben er nu niet trots op en hij heeft ons vergeven : we waren tenslotte kleine kinderen. Zou hij er toch een complex aan over gehouden hebben, want rond zijn 18-de verjaardag mocht hij zijn gebroken neusbeentje laten vervangen en hij heeft ook zijn oorschelpen platter laten zetten … 😕

9 thoughts on “Pestkopjes.

  1. HAHAHAHAHAHAHHA!!!

    Ik vind het zooooo gemeen van jullie hè, maar ik lig hier wel te schudden van ’t lachen jong!!! Wat een rakkers waren jullie!!! Ocharme dat manneke! HAHAHAHAHAHA!

  2. @ Madameblogt :
    Ja, niet te doen, achteraf gezien. Bedankt. 🙂
    @ Blah :
    Dat hij afgezien heeft, is zeker ! 😆
    @ Moekemicheline :
    Ik hoor van anderen dat die elkaar ook plaagden, hoor. 😉
    @ Zeezicht :
    En zeggen dat ik later meer met hem heb opgetrokken. Poppen waren niet mijn ding, gaan ravotten wel. 😀

Geef een reactie op madameblogt Reactie annuleren